شاهرود

این کلمه همچنین به نوعی از زیتر اطلاق می شود که فارابی دربارهٔ آن نوشته و در کتاب الموسیقی الکبیر او یاد شده است. این تصویر باعث شده است تا محققان حدس بزنند که این ساز یک جعبه زیتر یا چنگ همراه با مزبور است. شاهرود در اوایل سده دهم به سمرقند معرفی شد و تا مناطق عربی خاورمیانه گسترش یافت.
نویسنده دیگری که به این ساز اشاره کرده، عبدالقادر مراغه ای در مقاصد الحان است. عبدالقادر به ترمیم و بهسازی آلات موسیقی زهی علاقه مند بود و آثار او اطلاعاتی در مورد آلات موسیقی متعدد از جمله شاهرود ارائه می دهد.