شانس

در اینجا، گُزاره یِ {بد شانسی} درست است، چِرا که، آن پدیده یِ نخستین میتوانست بی شمار زونیت ( =حالت ) داشته باشد، و آن یِک زونیت ( =حالت ) شد، تا سر انجام به این پدیده یِ بَد برسد. پس، میتوانیم بگوییم که {چه اندازه من بد شانس هستم که آن پدیده یِ نخستین گونه ای بود که در اینجا برایِ من پدیده ای بد رخ داد}.
این را به 10 کَسِ دیگر با باور هایِ همچون تو گفتم، و هیچ نداشتند بگویند! ببینم تو چه میکنی!
بِدرود!

.
معنی: پریدن از دشواری ها، جَستَن از سختی ها، فرار کردن از بد شگونی ها، رَهیدن از گَزَندها ( خطرها ) -
بخت، اِقبال، سرنوشت، طالع، فال، خبر، شُگون ( یُمن ) ، شانس ( جَهِشن ) ، اختر، برآیند ( آمد ) ، بشارت، نوید، فرصت!
.
سرآغاز ( مقدمه ) بُندَهِش ( بُندَهِشن ) ، بند1:
pad nēk "ǰahišn", xūb murwāg, axtar nēk, pad dastwarīh [ī] yazadān - dōst, hamāg - xrad, ahlayīh - warzīdār, kirbag - dōst ī yazadān - šnās ī mēnōg - wēn ī wehān - passand, dastwar ī dēn ī weh ī māzdēsnān, anōšag - ruwān spandyād māh - windād rostam šahryār, nibištag [ī] bun - dahišnīh
معنی: به "بخت ( شانس ) " نیک و مُروای ( فالِ ) خوب ( فَرنام یا لقب هُما ) ، به نیک اختر ( خوش شگون ) ، به دستوری یزدان دوست، همه خرد، پرهیزگاری ( اَهلایی ) ورزنده، کرفه دوست، یزدان شناس، مینوبین، نیکان پسند، دستور بهدین مزدیسنان، انوشیروان اسفندیار ماه وَنداد رستم شهریار، نیک خواهم نوشت [این] نوشتۀ بُندَهِشی را
.
خوش شانس:
هوجَهِشن ( huǰahišn )
نیک جَهیشنیها ( nēk - ǰahišnīhā )
یادگار بزرگمهر، بند254:
dušāgāh ī huǰahišn
معنی: دُشاگاه ( دُژآگاه، نادانِ ) خوش شانس ( بخت، اقبال )
.
بد شانس: وَدجَهِشن ( wad - ǰahišn )
یادگار بزرگمهر، بند256:
dānāg ī wad - ǰahišn
معنی: دانای بد شانس ( بخت و اقبال )
.
شانس باهاش یاره: جَهِشن اَیار ( ǰahišn - ayār )
یادگار بزرگمهر، بند125:
tuxšāg - mard ī ǰahišn - ayār
معنی: مردِ کوشای بخت یار ( بااقبال، شانس باهاش یار بود! )