شالوده

بنواژ شالوده شاهلوده/شاهلاده است به شاهلوده بنلاد و بنیاد هم میگویند لاد و لاده در همین فرهنگ دهخدا هم امده بنگرید . از واژه بنلاد و بنیاد پیداست که این دو واژه یک ریشه داشته اند در پارسی حرفی که هم بسیار به ی میگردد هم بسیار به ل میگردد حرف د است و بنواژ بنیاد و بنلاد واژه بنداد است داد به چم افرینش و نهادن و قانون است

شَلمون = شَلمان ( در زبان مازندرانی برای تیر برق = پایه برق بسیار زبانزد و کاربردیست ) ( فعلنه آنرا پایه برق و تیر برق بدانید )
شُل فارسی که در مازندرانی شِل خوانده میشود بعدها تغییر معنا یافت و به نرمی معنی شد مانند
شلاق = شل اک = هر چیز نرم و شُلی را شلاک گویند ( خوراک / پوشاک و . . . . که همگی به . . . . اک میرسند نمونه های آنند و نمیتواند شل لاق ( لاک ) باشد یعنی جای شُل ( مگر اینکه جایب باشد ک در نقطه شل بدن فرودبیاورندش ک معقول نیست )
چُلاق = گویا از همون شَلاق و شُلاق آمده یعنی انکه و انچه که از شُل آمده = برای انسان یعنی کم توان یا شُلدست / شلمغز و . . . .
شال ( روسری ) = اشاره به شل بودن آن دارد یعنی روپوشیست زنانه که بافت شُل دارد.
شالی = گیاهیست خوراکی که همچون شال انعطاف و خمش به سمتی دارد همچون خوشه های گندم
شَل و پَل کردن = درگیری که منجرب به شل شدن کسی شود
شلنگ = شُل لنگ = شُل دراز ( لینگ / long / پا ) = وسیله ای که شل و دراز است یا شل انگ = شل جمع شونده
با توجه به نمونه های ایی ک گفته شود مشخص میشود شلوار همان شل مانند است چرا که لنگ های پارچه ای آن شق و سفت نبوده و شُل و راحت میباشند پس برای شالوده میشود = نرم آلود = خمیر / خمیرمایه که از همان شَل بودن آمده و خود واژه خمیر هم از خم ( کم / قُم و خَمود = نرم و منعطف/ خمار = منطعف شده و مست و . . . ) آمده یعنی همان شُل پس شالوده = خمیر مایه یا خمیر تشکیل دهنده آن که امروزه معنای اصلی و اساسی را پیدا کرده . . .
با سپاس از دوستان. . .

برگرفته از نوشتاری در پیوند زیر:
https://www. behzadbozorgmehr. com/2014/09/blog - post_65. html