ش

/Se/

    hist
    shin (the 16 th letter of the persian alphabet)
    his
    her
    its
    him
    it

پیشنهاد کاربران

شکل حرف S از تصاویر هیلوگرافی مصری یا مایا . . . گرفته شد که در اصل از حرف "ش" عربی از نماد "شعلة" نشأت دارد.
نقاط حروف بدست امام علی ( علیه السلام ) إبداع و اضافه شدند.
به حرف "ب" رجوع کنید وتوضیحات وکتابهای لازم را بخوانید.
ش
ش در پارسی گونه ای از پسوند است.
بدین شیوه کار می کنیم:
بن واژه ( مصدر ) ای را برمی گزینیم. آن را به شیوه فرمانی ( امری ) در می آوریم و ب نخست آن را بر می داریم و به آن ش می افزاییم. اگر واج پایانی "ا" بود به آن "یش" می افزاییم.
...
[مشاهده متن کامل]

بیایید پیوند ( رابطه ) بن واژه را با واژه ساخته شده را پیدا کنیم.
برای نمونه گزینش با گزیدن، آرایش با آراییدن، شمردن با شمارش، افزاییدن ( افزودن ) با افزایش.
می توان گفت که واژه ساخته شده، پیامدی است که در کار بن واژه رخ می دهد.
پس برای نمونه در گزیدن، گزینش رخ می دهد، در افزودن افزایش رخ می دهد و در آراییدن آرایش رخ می دهد.

پسوندی که با ریخت ئِ پشت واژه ای ناماک می آید و همچنین همواره ئ بی سدا می شود.
( ش ) با انگلیسی میشه SH با حرف کوچیک میشهsh
یه حرف در الفبای پارسی
در عربی نویسی، الفبای یکم: ش
در لاتین نویسی، الفبای دوم: Šš

بپرس