سیراب

همچنین پس از ساری و شاری عرب ها آنرا به جاری تبدیل کردند و مجری / اجرا و . . . . را از آن ساختند که همگی به شار بودن و حرکت داشتن اشاره دارد و اینگونه بود از سار - > سیر ( حرکت ) ساخته شد که آنهم در سیاره / سیار و . . . . . بکار رفت و ههمه این واژه ها به متحرک بودن و ساری و جاری بودن اشاره دارد
پس ساری / شاری / جاری / سیر / شیر ( آّب ) و . . . . . همه از
سار / شار آمدند که در
آبشار / افشار / فشار ( بسیار جاری شده و جریان دار )
فشردن از گونه های بعدا ساخته شده از افشاریدن است یعنی جریان بیشتری دادن و بیشتر جاری و ساری ساختن
و . . . .
اکنون یافتیم که چرا سیاره همان سیر و گشت و گذر / متحرک و جاری شده می باشد که ریشه ایرانی داشته اما از مشتقات زبان عربی و وامدار یافته ایرانیست.
اما واژه سیراب یعنی کار در ابیاری و ابخوری به جایی رسیده که دیگر اب را از خود عبور میدهد و جاری میکند / واژه سیر شدن در شکم و گرسنگی نیز به چم عبور دادن و عدم پذیرش غذا در خود است که کنایه از رد و سیر شدن دارد.
مرا دنبال کنید. . . با سپاس