سکسکه

معمول ترین درمان خانگی برای سکسکه، حبس کردن نفس یا نوعی تمرین دیافراگم است که به تدریج رفلکس را آرام و سکسکه را متوقف می کند. گاهی نیز روش هایی مانند گاز زدن قطعه ای لیموترش یا چشیدن سرکه تا هنگام بند آمدن سکسکه پیشنهاد می شود. این درمان بر این پایه است که مزه لیمو یا سرکه به بدن شوک وارد می کند و مغز را از توجه به سکسکه باز می دارد و باعث توقف آن می شود.
سازوکار سکسکه به خوبی درک نشده است. زیرا سکسکه معمولاً به صورت اتفاقی و در مدت زمانی کوتاه پیش می آید و بررسی در مورد آن را سخت می کند. عضلهٔ تنفسی دیافراگم، در حد فاصل میان قفسه سینه و شکم واقع شده است. این ماهیچه، هنگام عمل دَم به سمت پایین حرکت می کند و هوای دارای اکسیژن را به درون شش ها می فرستد. در هنگام بازدم نیز دیافراگم، شل و باعث می شود هوای حاوی ذرات زائد یا کربن دی اکسید به سمت دهان و بینی برود و از بدن دفع شود. حال اگر به هر دلیلی این عضله دچار تحریک ناگهانی شود، عملکرد درست خود را از دست می دهد و دچار انقباض های غیرارادی تکرارشونده ای می شود که به آن سکسکه می گویند.
یک دلیل دیگر سکسکه می تواند بسته شدن راه هوا توسط پرده های صوتی باشد.
همچنین گمان می رود سکسکه یک نوع میوکلونوس است که در نتیجه فعالیت غیرطبیعی هستهٔ تنفسی واحد ( به انگلیسی: solitary inspiratory nucleus ) در مغز ایجاد می شود.
هیجان عاطفی شدید، غذای تند، نوشیدنی های گازدار، و دخانیات می توانند از دیگر عوامل سکسکه باشند.
بر پایه یک نظریه، ریشه سکسکه به فرگشت و گذشتگان دوزیست، مانند نوزاد قورباغه باز می گردد. در بچه قورباغه های دیرین، رفلکس ریه باعث می شد ریه ها در هنگام تنفس گشوده بمانند و در هنگام بلع آب بسته شوند و فقط از آبشش ها عبور کند. اما این واکنش، برای انسان، فایده ای ندارد.