سوسیالیسم

سوسیالیسم ( Socialism ) از ریشه لاتینی سُکیوس ( Socius ) به معنی همراه و شریک یا از واژهٔ «سوسیال» ( Social ) به معنای اجتماعی و پسوند ایسم، در زبان فرانسه گرفته شده است.
سوسیالیسم فلسفهٔ پیچیده و گنگی است؛ می توان گفت وجه اشتراک در این طیف اعتقاد بر انسجام همگانی از جمله بر روی ابزار تولید و اقتصاد، و مسائل اجتماعی و سیاسی است، که باعث شکل گیری دولت های خودمختار و کشور ایالاتی ( جماهیر ) است، گاهی اختلاف بر سر قدرت مرکزی و عملی کردن انسجام همگانی است؛ امروزه یکی از مشکلات و سؤالات اساسی سوسیالیسم اختلاف بر مفهوم آن است افراد و احزاب و مکاتب زیادی خود را سوسیالیست می دانند و با نام سوسیالیسم سعی بر نشان دادن اعتقاد به مفهوم انسجام همگانی دارند، اما مفهوم سوسیالیسم بین آن ها متفاوت است، در بعضی مواقع حتی ضد مالکیت خصوصی هم مورد قبول همه نیست.
در سال ۱۹۲۹ میلادی، آدولف هیتلر برای گروهی از رهبران نازی سخنرانی کرد و "سوسیالیسم" را به این معنی ساده کرد: "سوسیالیسم! این یک کلمهٔ تاسف بار است. . . . واقعاً سوسیالیسم به چه معناست؟ اگر مردم چیزی برای خوردن و لذت هایشان دارند، پس آنها سوسیالیسم خود را دارند. "
کارل کائوتسکی نظریه پرداز مارکسیست در کتاب خود که دربارهٔ توماس مور است، کتاب خود را با این ادعا شروع می کند، که مور و مونزر هر دو راهپیمایی که سوسیالیست ها داشته اند از جمله لیکور گوس و پیتا گاروس تا افلاطون، گراچی کاتالینه، مسیح و… را ادامه دادند، و مور و مونزر دو چهره آغازگر سوسیالیسم هستند. اگرچه اندیشه های مبتنی بر لغو مالکیت خصوصی پیشینهٔ زیادی در تاریخ دارد، ولی جنبش سوسیالیستی بیشتر پس از شکل گیری جنبش کارگری در قرن نوزدهم میلادی اهمّیت سیاسی پیدا کرد. در آن قرن حزب های گوناگون که خود را سوسیالیست، سوسیال دموکرات و کمونیست می نامیدند با هدف لغو مالکیت خصوصی در اروپا و آمریکا شکل گرفت.

جامع نیست، زیرا نظارت عمومی بر اموال و تولید معنای وسیعی دارد. امابهترین وجه اشتراک سوسیالیست برتری جامعه و سود همگانی بر نظریه فردگرایی و سود فردی است، که سوسیالیسم به انواع متعددی مانند سوسیالیسم لیبرال، مارکسی، نوین، تکاملی، فابیان، صنفی و پارلمانتر و اقسام دیگر، تقسیم می شود.

سرمایه های ممکلت رو در اختیار بگیرد. به همین دلیل هیتلر کبیر مخالف قاطع این نوع سوسیالیسم بود. او با بازتعریف سوسیالیسم آن را به ایدئولوژی مبنی بر برابری، عدالت، اشتراک مردم در همه اجزای کشور تعبیر کرد و حس وطن پرستی و تعیین سرنوشت کشور توسط اجتماع و مردم را القا کرد.

وزیان برابر دارند وسروایه های یک کشور انحصار ودر اختیار افراد معدودی نیست وکل اجتماع نفع برابر دارند