سهراب

نپذیرفته اند؛ زیرا در واژه های اوستایی سرخ، سوخره suxra و در پهلوی sor به معنی سرخ است؛ در حالی که در واژه ی سهراب، سهر هیج کجا به معنی سرخ نیست.

نام آشنایی را درنوشتار عزیزان کاربرمشاهده نمودم که عظمت وبزرگیش را ارج نهاده و سلامت جوانمرد عزیز کرمانشاهی آقا . سهراب پاک را از خداوند منان خواستار م .

تهمینه :
- تهم اینه . از دیدگاه یکی از والدین و معمولا پدر در دوران پدر سالاری به این معنا که این دختر ته یا اساس و بنیاد خاندان و دودمان و سلسله من بسوی آینده است.
- تامینه : تام اینه . یعنی این دختر تام و کامل و بی نقص است.
- طعمینه : طعم اینه . این دختر طعم یا مزه در کام والدین است.
رستم :
- رُس تَم : تم یا گرد و غبار خاک رُس . خاک کوزه گری و سفال سازی. از دیدگاه والدین به این معنا که فرزند ما از این خاک ساخته شده و پس از تف داده شدن در کوره مقاوم گردیده و با پوشاند سقف کلبه گلی مان با آنان در فصل بارندگی و زمستان در مقابل نفوذ آب باران و تگرگ و برف در امان و مصون محفوظ خواهیم بود.
- رُس تام : خاک رس کامل یا ناب و خالص.
زال :
در اصل و ریشه به شکل زِ آل به زبان والدین به معنای یک جزء ناچیز از کل کائنات.
نریمان : ناری مان : از دیدگاه والدین به معنای ناری یا آتشی ما. منظور این فرزند مثل آدم در باغ پردیس یا فردوس از خاک آفریده نشده بلکه از آتش و گرما بخش ماست در فصل سرما و زمستان.
سام :
یکی از فرزندان نوآه ( نوح ) بوده که پس از آرام شدن طوفان چهل شبانه روزی و نشستن کشتی بر سواحل غربی خلیج فارس ( نه روی کوه آرارات: به معنای محل تجمع اعضای شورا یا مجلس آراء ) از کشتی پیاده شده و به سمت شرق ایران مهاجرت و در منطقه زابلستان سکنا گزیده است و الا آخر.

Bar ho s . پسوند s یا س مخفف است می باشد و هو نام خداوند و پیشوند bar با تلفظ بار به معنای رخصت یا اجازه . لذا منظور تهمینه دختر شاه سمنگان از انتخاب این نام برای فرزند به شکل زیر بوده است:
باراداری به این نوزاد با اجازه یا به خواست هو یا خداوند صورت پذیرفته یا اتفاق افتاده است.
Barh os با تلفظ باره اوس: پسوند اوس مخفف اوست و باره بارگه به معنای بارگاه کوچک در مقایسه با بارگاه بیکران هو و کوشگ یا کاخ یا قصر بزرگ پدر.
منظور مادر از انتخاب این نام این بوده است که فرزند وی در مقایسه با کاخ بزرگ پدر یک قصر کوچک است.
سو هر آب : به هر سو که می نگرم آب می بینیم. یکی از عناصر اربعه یا چهار گانه فلسفه یونان باستان. معنای این نام از دیدگاه مادر یعنی تامینه شاید این بوده باشد : این فرزند من مانند یک جزیره است در دل دریا.
از دیدگاه من بعید به نظر می رسد که دختر پادشاه نام فرزند خودرا سرخاب نامیده بوده باشد که نشانه عدم بلوغ حسی و فکری و خیالی می باشد. فرزندان شاهان معمولا در همان دوران کودکی توسط آموزگاران در بار با نام خداوند به زبان پدری و مادری خویش آشنا می شده و میشوند. در آن عصر شاید رایج ترین نام خداوند هو یا اَهو بوده باشد بر وزن : اهو را مَزِدا .
یعنی هو اولیه یا آغازین و یا ازلی و ابدی را از خاطره پاک نکن بلکه همیشه آنرا به یاد بسپار.
بهر حال رستم و سهراب های ایران امروز و فردا نوجوانان و جوانانی خواهند بود که بجای پرورش عضلات گردن و بازو و سینه و شکم و ران با هدف نام آوری و شهرت طلبی در میدان های آئین و دین و مذهب و ایدئولوژی و فرقه و حلقه منجمله آتئیزم و کمونیزم ، عضلات اندیشه و فکر و خیال های روشن را در میدان علم و صنعت مفید و هنر مدرن پرورش خواهند داد و به این سطح از وقوف و آگاهی و بیداری و هوشیاری خواهند رسید و خواهند دانست که خداوند متعال ( البته خدای حقیقی و واقعی و مطلق و بیکران از دیدگاه علمی و نه خدای آئینی و دینی که فقط یک لفظ یا واژه و یا کلمه در زبان و ادبیات و یک مقوله یا مفهوم و ایده انتزاعی در فهم و عقل یا خرد محض انسان از باستان تاکنون بیش نبوده و نمی باشد ) در طول تاریخ پیدایش انسان روی کره زمین تاکنون هیچ انسان هایی را در بین اقوام یهود و عرب و عجم و هیچ قوم دیگری تحت عناوین سوشیان و منجی و ناجی و نبی و پسر و رسول و ولی و والی و هر گونه عنوان دیگری برای تربیت و هدایت معنوی بشر انتخاب و اعزام و ارسال ننموده و در گوش سر هیچ انسانی یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات نجوا و زمزمه نکرده است چه بطور مستقیم و بدون واسطه و چه غیر مستقیم یا باواسطه و شریعت راستین و حقیقی و واقعی خداوند متعال هرگز آئین و دین و مذهب و ایدئولوژی و فرقه و حلقه نبوده و نمی باشد بلکه علم و در راس آن علوم طبیعی و تجربی و ریاضی هم محض و هم کاربردی بهمراه فن آوری های مفید صنعتی و خلاقیت های مدرن هنری. آئین یکتا پرستی هم چیز دیگری نبوده و نمی باشد غیر از فرزند راستین و وارث بر حق و ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی.
اسطوره سازان ؛ حماسه سرایان ؛ آئین و دین آوران ؛ بنیانگذاران آئین ها و ادیان به اصطلاح توحیدی یهودیت و مسیحیت و اسلام و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع آئینی و دینی از نوآه ( نوح ) و آبراهام ( ابراهیم ) گرفته تا موسا ( موسی ) و بودا ( بود ده ) و زرتشت ( زاراتُسترا ؛ زوروآسترا ) و ایسا ( عیسی ) و محمّد ( مو هم عاد یا مو هم ماد ) و سرایندگان دیوان های قطور نثر و نظم ادب و شعر و عرفان و مولفین نظام های گُنده فلسفی و بنیانگذاران حکمت های اربعه یا چهارگانه نیمه عربی نیمه فارسی ایرانی - اسلامی تحت عنواین مشائی و اشراقی و متعالیه و بدایه و نهایه، جملگی هدف و قصد و نیت و انگیزه باطنی دیگری نداشته اند غیر زنده نگاه داشتن نام و نشان و اثر خویش در ذهن و زبان و خط انسان بخصوص پیروان و در حافظه یا خاطره تاریخ و آنهم نه به تبعیت و پیروی از امر و کلام خداوند متعال بلکه متاثر از پرتو های وسوسه گر نور ظلمانی آتش سوزان شهوت غریزه طبیعی نام آوری و شهرت طلبی.
ای انسان دینی دست بر دار، زمین بگذار، رها کن و بگذر از این سد و مانع عظیم باز دارنده یعنی آئین یکتا پرستی/ زیراکه هیچ تهفه دیگری نبوده و نمی باشد غیر از فرزند راستین و وارث بر حق و ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی/ گر نمی توانی ترک کنی این عادت یا اعتیاد کهنه و دیرنه را به تنهایی/ به آن تن در ده شبانه روز تا می توانی در چاردیواری کوخ گلی خویش که داری و ازان برخورداری/ اما نکن به مرام و طریق و سنت و رسم و روش قدیمی ضحاک مار بر دوش/ آنرا همه جانبه بر دیگران و همگان تحمیل بطور اجباری/ در پایان یک پند کودکانه به شیوخ خوب وان اینکه دست بردارند از این همه مردم آزاری/ تاکه انشاء الله شاید باشد الله از دست و زبان دنیوی شان در آخرت و قیامت خشنود و راضی/تاکه رب العالمین یا خالق سماوات سبع و الارض نکند حرام بلکه شیر مادر را در زبان و کام و طبع شان حلال / نپندارند و نیانگارند و نگیرند آن طنین را به بازی / یعنی پژواک صدای نازنین شعار زن و زندگی و آزادی / در گوش سر و دل نگران حاجیان پس کوچه ها و خیابان ها و خورده بازاری/ جان معنا عشق ست و زندگی و کار و بازی و لذت و شادی و آزادی / نیست دیگر هنگامه ستم بر زن و مرد و ادامه بردگی و طاعت و بندگی به ولی و والی/ گیانا بهر دریافت و فهم و درک این معنا بی درنگ آماده شو خروشان/ بسان کاوه شو خطر کن بجوی جان معنا را زکام گربه کان و روبه هان و شی رکان/ سیاست حجاب و جدایی زن و مرد زهمدیگر از دوران کودکی تا پیروی و کهولت و فرسودگی و مرگ و مردن/ ندارند ریشه در حکمت و امر و کلام و کار و هنر خداوند / الا یعنی بلکه یا مگر در وسوسه های ابلیس و شیطان و یا اهریمن/ آفریدگار کائنات نیافریده ست من و تورا بهر طاعت و بندگی و یا بلسان آراب الا یعبدون/ بلکه تا کند مارا 🤔 به معرفت کامل ابعاد فراوان و بیکران خویش رهنمون/تا سهیم و بهره مند نماید مارا در زندگی جاودان و بی نهایت خویش/ بهر گفت و شنود در سطح کمال ایده آل در پیشگاه اعلا و والای خویش/حافظا به ملازمان سلطان مطلق کی رساند این سفارش را خدایا/ تا که بابت روئیت جمال و جلال بی مثال ش نراند زدرگاه این کبوتران آزادی و طوطیان شکر خا را/
در پایان کلام کودکانه امروز خویش که امیدوارم سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشد، بر اساس بینش و باور فردی من، دو داستان بنیادی و مشترک سه دین باصطلاح توحیدی - ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام، یکی آفرینش شش روزه جهان و دیگری بابا آدم و ننه حوای موسا و ایسا و محمّد دو افسانه تخیلی - توهمی بیش نبوده و نمی باشند و لذا محتوای آنها از طرف خداوند متعال و در قالب وحی به گوش سر سرایندگان ابلاغ نگردیده است. نتیجه اینکه افسانه آفرینش باید از نو سروده شود و این بار به کمک شناخت و دانش علمی و تفسیر صحیح و حقیقی تئوری های علمی . بخصوص با در نظر گرفتن کشف بزرگ اصلی و محوری یا مرکزی تئوری علمی مه بانگ یعنی نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای هر کدام از گیتی ها یا دنیا ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار بطور مطلقا یکسان و برابر و بر اثر آن ، وقوع مه بانگ های متوالی هفتگانه و فراوان در طول این حرکت کلی و راه و سفر بسیار طولانی مقطعی و نزولی و صعودی محتوای هرکدام از کیهان ها بین مبداء و معاد. البته مبداء و معاد حقیقی - علمی و نه اوهامی - دینی.