سنبل الطیب
سنبل الطیب، سنبل کوهی
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
سنبل الطیب یا علف گربه که گربه این گیاه را دوست دارد می آید ( نام علمی: Valeriana officinalis ) گیاهی است که بوته ای استوار و چندساله دارد و در اروپا و بخش هایی از آسیا می روید. سنبل الطیب دارای ریشه ای کوتاه و بوته ای با ارتفاع بین ۵۰ تا ۱۵۰ سانتی متر است.
... [مشاهده متن کامل]
ریشهٔ این گیاه در طب سنتی ایران دارای ارزش دارویی است و از آن به عنوان آرام بخش اعصاب، خواب آور، ضد تشنج، درمان افسردگی، هضم کننده غذا و ضد دل پیچه استفاده می شود.
نام علف گربه برای این گیاه ناشی از ویژگی آن است که گربه ها را به خود جذب می کند و نوعی اثر روان گردان در آن ها دارد. این خاصیت به دلیل وجود اکتینیدین در عصارهٔ این گیاه است که به فرومون های بدن گربه ها شباهت دارد. این گیاه اثر مشابهی نیز بر روی موشهای صحرایی دارد. سنبل الطیب گیاهی است علفی و چند ساله که ساقهٔ آن به طور عمودی تا ارتفاع دو متر بالا می رود. این گیاه به صورت وحشی در جنگل های کم درخت، در حاشیه جویبارها و گودال ها در بیشتر مناطق آسیا و ایران می روید.
سنبل الطیب دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را از فواصل دور تشخیص داده به طرف آن می رود و در اطراف آن به جست و خیز می پردازد و از بوی آن مست می شود. گل های سنبل الطیب رنگ سفید یا صورتی دارد و به صورت خوشه ای است.
قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن است و معمولاً از ریشه گیاهی که بیش از سه سال عمر دارد استفاده می شود. سنبل الطیب پس از خشک شدن برنگ قهوه ای در می آید. طعم آن تلخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن بیشتر می شود.
ریشه سنبل الطیب حاوی ۱ درصد اسانس است. این اسانس در ریشه تازه بیشتر است و به تدریج که ریشه خشک می شود مقدار اسانس آن کاهش یافته ولی بوی آن قوی تر می شود. اسانس تازه برنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ می شود. آثار دارویی ریشه تازه آن سه برابر خشک شده آن است. سنبل الطیب باید در حرارت کم خشک شود و در حرارت بالا تمام اثر دارویی آن از بین می رود.
ریشه سنبل الطیب از نظرطب قدیم ایران گرم و خشک است خواص مهم آن به شرح زیر است. اثر ضد تشنج دارد، در رفع ناراحتی های عصبی و هیستری مفید است، ضد اسپاسم و آرام بخش است، تب بر است، بیخوابی را درمان می کند، ضد کرم معده و روده است، ضد هیجان است، میگرن را برطرف می کند، برای برطرف کردن دلهره، تشویش و نگرانی مفید است، در درمان بیماری مالیخولیا اثر مفید دارد، در برطرف کردن درد سیاتیک مؤثر است، سکسکه مداوم را از بین می برد، درد سینه را برطرف می کند، استفراغ را برطرف می کند، در معالجه مرض قند مؤثر است، گرد سنبل الطیب را روی زخم ها بپاشید التیام یابند. البته هیچ کدام از این موارد نه تنها در مورد این داروی گیاهی بلکه در مورد تمام گیاهان طب سنتی هرگز و هرگز دارای یقین کامل و استنادات متقن و بررسی های مستدل جامع چند ملیتی و ارایل های بی نقص دارویی نیستند. صرف داشتن مقداری اثر بر روی بیماری به منزله درمان قطعی و داروی انتخابی آن بیماری نیست. این مطالب تنها سینه به سینه منتقل شده اند و هیچ شرکت و بیمارستان و تست کلینیکی مستدل جامع الشرایط بر روی جمعیت انبوه داوطلبان هرگز انجام نشده است.
... [مشاهده متن کامل]
ریشهٔ این گیاه در طب سنتی ایران دارای ارزش دارویی است و از آن به عنوان آرام بخش اعصاب، خواب آور، ضد تشنج، درمان افسردگی، هضم کننده غذا و ضد دل پیچه استفاده می شود.
نام علف گربه برای این گیاه ناشی از ویژگی آن است که گربه ها را به خود جذب می کند و نوعی اثر روان گردان در آن ها دارد. این خاصیت به دلیل وجود اکتینیدین در عصارهٔ این گیاه است که به فرومون های بدن گربه ها شباهت دارد. این گیاه اثر مشابهی نیز بر روی موشهای صحرایی دارد. سنبل الطیب گیاهی است علفی و چند ساله که ساقهٔ آن به طور عمودی تا ارتفاع دو متر بالا می رود. این گیاه به صورت وحشی در جنگل های کم درخت، در حاشیه جویبارها و گودال ها در بیشتر مناطق آسیا و ایران می روید.
سنبل الطیب دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را از فواصل دور تشخیص داده به طرف آن می رود و در اطراف آن به جست و خیز می پردازد و از بوی آن مست می شود. گل های سنبل الطیب رنگ سفید یا صورتی دارد و به صورت خوشه ای است.
قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن است و معمولاً از ریشه گیاهی که بیش از سه سال عمر دارد استفاده می شود. سنبل الطیب پس از خشک شدن برنگ قهوه ای در می آید. طعم آن تلخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن بیشتر می شود.
ریشه سنبل الطیب حاوی ۱ درصد اسانس است. این اسانس در ریشه تازه بیشتر است و به تدریج که ریشه خشک می شود مقدار اسانس آن کاهش یافته ولی بوی آن قوی تر می شود. اسانس تازه برنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ می شود. آثار دارویی ریشه تازه آن سه برابر خشک شده آن است. سنبل الطیب باید در حرارت کم خشک شود و در حرارت بالا تمام اثر دارویی آن از بین می رود.
ریشه سنبل الطیب از نظرطب قدیم ایران گرم و خشک است خواص مهم آن به شرح زیر است. اثر ضد تشنج دارد، در رفع ناراحتی های عصبی و هیستری مفید است، ضد اسپاسم و آرام بخش است، تب بر است، بیخوابی را درمان می کند، ضد کرم معده و روده است، ضد هیجان است، میگرن را برطرف می کند، برای برطرف کردن دلهره، تشویش و نگرانی مفید است، در درمان بیماری مالیخولیا اثر مفید دارد، در برطرف کردن درد سیاتیک مؤثر است، سکسکه مداوم را از بین می برد، درد سینه را برطرف می کند، استفراغ را برطرف می کند، در معالجه مرض قند مؤثر است، گرد سنبل الطیب را روی زخم ها بپاشید التیام یابند. البته هیچ کدام از این موارد نه تنها در مورد این داروی گیاهی بلکه در مورد تمام گیاهان طب سنتی هرگز و هرگز دارای یقین کامل و استنادات متقن و بررسی های مستدل جامع چند ملیتی و ارایل های بی نقص دارویی نیستند. صرف داشتن مقداری اثر بر روی بیماری به منزله درمان قطعی و داروی انتخابی آن بیماری نیست. این مطالب تنها سینه به سینه منتقل شده اند و هیچ شرکت و بیمارستان و تست کلینیکی مستدل جامع الشرایط بر روی جمعیت انبوه داوطلبان هرگز انجام نشده است.
فو ، والریان ، والریَن
الک
والریان
سنبل الطیب ( علف گربه ) Valerian
نام علمی valeriana Officinalie
نام علمی valeriana Officinalie
سنبل الطیب
1️⃣. طبیعت آن به قول عقیلی خراسانی در آخر دوم گرم و خشک است.
2️⃣. بازکننده و مفتح انسداد مغز، معده و کبد است.
2️⃣. تقویت کننده مغز، فم معده و کبد است.
3️⃣. مدر بول و حیض است.
... [مشاهده متن کامل]
4️⃣. مجفف و خشک کننده رطوبات بدن است.
5️⃣. سنگ شکن است.
6️⃣. درمان سرفه رطوبی و تنگی نفس است.
7️⃣. ترکیب سنبل، افسنتین و صندل به غایت اشتها آور است.
8️⃣. مقدار شربت آن یک مثقال ( ۴/۶ گرم ) است و مضر کلیه است و مصلح آن کتیراست و بدل آن اذخر مکی به وزن آن است.
1️⃣. طبیعت آن به قول عقیلی خراسانی در آخر دوم گرم و خشک است.
2️⃣. بازکننده و مفتح انسداد مغز، معده و کبد است.
2️⃣. تقویت کننده مغز، فم معده و کبد است.
3️⃣. مدر بول و حیض است.
... [مشاهده متن کامل]
4️⃣. مجفف و خشک کننده رطوبات بدن است.
5️⃣. سنگ شکن است.
6️⃣. درمان سرفه رطوبی و تنگی نفس است.
7️⃣. ترکیب سنبل، افسنتین و صندل به غایت اشتها آور است.
8️⃣. مقدار شربت آن یک مثقال ( ۴/۶ گرم ) است و مضر کلیه است و مصلح آن کتیراست و بدل آن اذخر مکی به وزن آن است.
والریان، فو
فو
والرین