سفیه

سَفیه:
کم خرد؛ در قرآن به دو معنا آمده است: معنی نخست سفیه، کسی که معاد را باور ندارد و مؤمنان معاد را سفیه می داند. قالُوا أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لکِنْ لا یَعْلَمُونَ، معنای دوم سفیه؛ کسی که برای معاش؛ نیازمند سرپرستی دیگری است و لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیاماً اموالی که خدا قوام زندگی شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفیهان ندهید.
... [مشاهده متن کامل]

نادان
ابله
بی خرد
خنگ
کودَن
سبک سر
سبک مغز

سفیه یا غیر رشیددر حقوق، به شخصی گفته می شود که تصرفاتش در امور مالی او، عقلایی نیست و از قوه تعقل و درک کافی، نسبت به امور مادی و مسائل اقتصادی مربوط به خود و دیگران، برخوردار نیست و به راحتی ممکن است در امور مالی و مادی، دچار فریب شده و متضرر گردد.

کم عقل

بی خرد فقط در امور مالی

حقوق:کسیکه عقل معاش ندارد

نابخرد

ساده لوح

تنک مغز. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ م َ ] ( ص مرکب ) سبک مغز. ( آنندراج ) . رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.

تنک خرد. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ خ ِ رَ ] ( ص مرکب ) سفیه. ( مجمل اللغه ) ( ادیب نطنزی ) . سبک عقل. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن و ماده ٔ بعد شود.