سفله

فرومایه _بدسرشت
زان سفله حذرکن که توانگرشده باشد
زان موم بیندیش که عنبر شده باشد

چو با سفله گویی به لطف و خوشی
فزون گرددش کبر و گردنکشی
سعدی

پَست، فرومایه

سفله به معنای :
دونمایه ، ذلیل

دُژنهاد
فرونهاد
فروخیم

سفله :بد ذات، بد سرشت، فرومایه

بی همه چی/چیز ( فرومایه ) ( گویش تهرانی )

سفله به معنای بدسرشت - فرومایه است.

( سِ لَ ) پست، فرومایه، ناکس، پست فطرت، سعدی در حکایتی نقل می کند مردی به کرخی حکیم معروف نصیحتی اشتباهی می کند، آن مرد به کرخی می گوید:
سر سفله گرد بالش منه ـ سر مردم آزار بر سنگ به
که کرخی حکیم معروف در جواب به او می گوید:
... [مشاهده متن کامل]