در گویش دشتی آن را سِپَک گویند، با کسره زیر س و فتحه روی پ، تویزه
واژه سبد از پارسی میانه، به آرامی رفت סַפְטָא / ܣܰܦܛܳܐ ( sap̄əṭā ) و از این رو عربی سَفَط ( صفاط ) وام گرفته شده است. شبیه به ارمنی قدیم ساپات، وام گرفته شده از ایران میانه. این ریشه شناسی است. منابع ها. فرهنگ لغت معین ... [مشاهده متن کامل]
فرهنگ عمید فرهنگ واژه های اوستا ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی فرهنگ فارسی به پهلوی فرهنگنامه کوچک پهلوی فرهنگ زبان ایرانی باستان فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی