ساره

طبق گفته تنخ ساره دختر پدر ابراهیم، تارح بود و علاوه بر همسر، خواهر ناتنی ابراهیم نیز بود. به باور یهودیت، جایگاه ساره نزد خدا به اندازه ای بالا بود که در سِفر پیدایش که نخستین بخش از کتاب مقدس و اولین کتاب از «اسفار پنجگانه» یا تورات است در آیه ۲۱:۱۲ آمده است که خدا خطاب به ابراهیم می گوید: «آنچه را که سارا به تو می گوید بپذیر و به او گوش فرا بده».
ساره تا سنین پیری سترون و نازا بود و بنابر روایت تنخ از بارداری خود ناامید شده بود تا اینکه خدا به ابراهیم وعده می دهد که نسل ابراهیم و سارا را همانند ستارگان آسمان بی شمار سازد.
عشق ساره به ابراهیم و باورش به گفتهٔ خدا تا حدی بود که برای رساندن ابراهیم به آرزویش که داشتن فرزند پسر بود، خطاب به ابراهیم گفت: «اینک خداوند مرا از زائیدن بازداشت پس به کنیز من درآی شاید از او بنا شوم». سرانجام وی کنیز مصری خود به نام هاجر را به ابراهیم بخشید.
سرانجام ساره چهارده سال بعد از ازدواج هاجر با همسرش، باردار شد و پسری به نام اسحاق را به دنیا آورد.
بنابر تفاسیر ربانی، ساره در لحظه مرگ، فکر می کرد که ابراهیم، پسرش، اسحاق را در کوه موریا قربانی کرده است. ساره با فکر اینکه تنها فرزندش، اسحاق توسط همسرش ابراهیم به قتل رسیده است، دیگر امیدی به زندگی نداشت و با اندوهی فراوان در سن ۱۲۷ سالگی درگذشت. ابراهیم پس از بازگشت از کوه موریا متوجه مرگ ساره گردید. بنابر گفته سفر پیدایش، «ابراهیم پس از بازگشت برای ساره بسیار سوگواری و گریه کرد». ابراهیم قطعه زمینی را در غار مخپلا در حبرون خریداری کرد و درآنجا یک مقبره خانوادگی را بنا کرد.
ابراهیم در آن مکان ساره را دفن کرد و خود نیز در آنجا دفن شد. پس از آن ها نیز اسحاق و یعقوب در آنجا به خاک سپرده شدند.

فوقاهم الله شرّ ذلک الیوم و لقاهم نضره و سروراً
و ینقلب الی‏ أهله مسروراً
إنّه کان فی‏ أهله مسروراً
سامراء:سرّ من رأی
. . .