زینب

در یونانی : بت زیبا - کسی که زئوس بهش زندگی بخشیده ( اسم ملکه زینوبیا در سوریه ی امروزی )

- اسم عربی هم هستش 😍باعث افتخارمه که اسمم زینبه و اسم داداشام حسن و حسین و اسم نامزدم هم حسینه ❤️😍

روایت است که او با دست خود لباس جنگ بر تن دو فرزندش پوشانید و هر دو را در رکاب مولایش حسین علیه السلام به شهادتگاه فرستاد. همچنین پس از شهادت فرزندان به سوگ آنان ننشست؛ چرا که این دو قربانی را برای آن مرد بزرگ بسیار کوچک می دید و نگران آن بود که با اشک او در دل مولایش حسین علیه السلام شرم یا اندوهی راه یابد.
زینب سلام الله علیها مراقبت کننده از امام زین العابدین علیه السلام و سرپرست کاروان اسیران اهل بیت بود و پس از عاشورا و در سفر اسارت در کوفه و دمشق، خطابه هاى آتشینى ایراد کرد و رمز بقاى حماسه کربلا و بیدارى مردم گشت. پس از بازگشت به مدینه نیز در مجالس ذکرى که براى شهداى کربلا داشت، به سخنورى و افشاگرى مى پرداخت.

"عالمه" بود، زیرا از دانش الهی لبریز بود و از آنجا که فرزند پدر و مادری، چون علی ( ع ) و فاطمه ( س ) بود به سرچشمه های دانش معنوی دسترسی داشت.
"فهیمه" اش می خواندند، زیرا فهم و بصیرت او در وقایع مختلف به خوبی نمایان بود. واقعه عاشورا و تشخیص راه درست از غلط با وجود درد ها و مصیبت های بسیار نشان از بصیرت این بزرگوار و فهم عمیق ایشان نسبت به اتفاقات است.
�نائبه الزهراء� و �فاضله� اش می گفتند چرا که چونان مادر بزرگوارش حضرت زهرا ( س ) از چشمه لایزال فضایل اخلاقی سیراب بود و در مواردی، چون آشنایی با کلام خداوند، خدا شناسی و امام شناسی همتایی نداشت. در روایتی که در فضیلت و منقبت ایشان آمده است گفته اند: او در بزگواری، خلق نیکو، عظمت و بزرگی، علم و عمل، عصمت و پاکی، عفت و پارسایی، نور و روشنایی، شرافت و درخشندگی همانند مادرش فاطمه بود.
"کامله" نیز بود چرا که رذایل اخلاقی و نفسانی از او دور بود و در بهره مندی از فضایل اخلاقی نقصی نداشت. او در صفات خوب اخلاقی به درجه ای از کمل رسیده بود که در سیر تاریخی زندگی اش نمیتوان نقطه ای سیاه پیدا کرد. کمالات اخلاقی و شخصیت بلند او موجب شده بود تا مورد احترام امام معصوم باشد بطوری که نقل می کنند: روزی نزد برادر بزگوارش حضرت سیدالشهداء علیه السلام آمد، امام حسین علیه السلام در حال قرائت قرآن بود، همینکه خواهر بزگوار خود را دید دست از تلاوت قرآن کشید و در تعظیم و احترام او به پا خواست.
"عابده" هم نام گرفته بود و این ازین رو بود که در این خانواده عبادت پروردگار جایگاه والایی داشت و حضرت زینب مفتخر به درجات بلند مرتبه ای در عبادت خالق هستی بود. در کتب مختلف روایی و تاریخی نقل شده است که در جریانات واقعه کربلا، حضرت زینب در رویارویی با هر کدام از بلایا و مصائب از ذکر و یاد خداوند غافل نشد و همواره به عبادت مشغول بود.
"محدثه" و "مخبّره" از القاب دیگر ایشان بودند. کلماتی که از دهان مبارک رسول اکرم ( ص ) و امیرالمومنین ( ع ) صادر شده بودند در ذهن بسیاری از افراد حک شده بودند، اما زینب ( س ) این جملات گهربار را با جان و دل ضبط و در موقعیت های مختلف نقل میکردند. رسالت روایت از واقعه عاشورا نیز بر عهده این بزرگوار بود و به دلیل احادیث بسیاری که ایشان نقل کرده اند و به جا گذاشته اند این دو لقب را از آن خود کرده اند.
خطبه فدکیه یکی از آثار مشهوری است که توسط حضرت زینب ( س ) در سنین کودکی نقل شده است، اما آنچنان متن حدیث دقیق و بدون اندکی تغییر نقل شده است که گویی خود ایشان این متن را ایراد کرده اند.
"عصمت الله" نیز خوانده شده است. اگرچه حضرت زینب ( س ) در اعتقادات شیعه معصومیتی که برای ائمه اطهار قائل هستند را نداشته اند، اما تک تک لحضات زندگی شان پاکی و صداقت بوده است و، چون که قابلیت درک ملکه عصمت را داشته اند حتی لحظه ای از عمرشان را به زشتی ها و گناه نیالوده اند.
او به "زاهده، راضیه، صابره، امینه" نیز شهرت داشت، چرا که همچون پدر بزرگوارشان حضرت علی ( س ) زاهد دنیاگریزی بودند و خود را از تمام تعلقات دنیوی دور کرده بودند. در مصیبت های گوناگونی که متحمل شد راضی به رضایت پروردگار بود و گلایه ای به مشیت الهی نداشت، و جمله �ما رَایتُ الَّا جمیلا� درباره واقعه عاشورا نشان از همین روحیه رضایت دارد. صبور بود و صبر ویژگی ای بود که زینب ( س ) را برای همگان به الگویی والامقام تبدیل کرده بود. امانت داری صفتی بود که از پدربزرگ شریفشان حضرت محمد ( س ) وام گرفته بودند و در میان اطرافیان به عنوان امانت داری مورد اعتماد شناخته شده بود.
دیگر القاب
مهمترین القاب حضرت زینب ( س ) در توضیحات بالا ذکر شد. ایشان شخصیتی چند بعدی در تاریخ اسلام داشته اند که به همین دلیل در موقعیت های گوناگون نام ها و القاب متفاوتی از اطرافیان دریافت کرده اند و به مناسبت های مرتبط با همین القاب خوانده می شدند. در اهمیت و برتری این القاب سخنی به میان نیست، زیرا که هر کدام بار معنایی مختص به خود را دارند و هر کدام شرح و تفصیل جدایی می طلبند. در این جا با ذکر شماری از القاب ایشان و معنی هر کدام به ابعاد مختلف شخصیت حضرت زینب می پردازیم:
عالمه غیر معلمه: داناى نیاموخته
فهمة غیر مفهمه: فهمیده بى آموزگار
کعبة الرزایا: قبله رنجها
نائبة الحسین: جانشین و نماینده حضرت حسین ( ع )
ملیکة الدنیا: ملیکه جان، شهبانوى گیتی
عقیلة النساء: خردمند بانوان
عدیلة الخامس من اهل الکساء: همتاى پنجمین نفر از اهل کساء
ناموس رواق العظمه: ناموس حریم عظمت و کبریایى
ولیدة الفصاحة: زاده شیوا سخنى
شقیقة الحسن: دلسوز و غمخوار حضرت حسن ( ع )
عقیلى خدر الرسالة: خردمند پرده نشینان رسالت
بلیغة: سخنور رسا
فصیحة: سخنور گویا
صدیقة الصغرى: راستگوى کوچک ( در مقابل صدیقه کبرى )
باب حطة الخطایا: دروازه آمرزش گناهان
بطلة کربلاء: قهرمان کربلا
عظیمة بلواها: بانویى که امتحانش بس بزرگ بود.
مظلومة وحیدة: ستمدیده بى کس