زهد

قوت بازوی پرهیز به خوبان مفروش
که در این ملک حصاری به سواری گیرند
( طعنه ی عارف به زاهد پیشه )
زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هرچه گوید جای هیچ اکراح نیست
( پرهیزکاریِ زاهد ظاهریست و ظاهر دین را برداشت کرده و آن را عمل میکند ، نه باطن دین را )
ما ز قرآن مغز را برداشتیم
پوست آن را بر خران بگذاشتیم .
مغز = باطن ، پوست = ظاهر
در زهد هیچ پیشترفت و ارتقاءی نیست . بخاطر اینکه انسان تا با سرمنشاء هستی که خداوند هست ارتباط و اتصال برقرار نکند و مورد عنایت و رحمت خداوند قرار نگیرد و از آب یا می یا شراب معرفت الهی ( آگاهی ) ننوشد ، هیچ چیزی عایدش نمیشود و این مسئله را عرفای ما خوب فهمیده بودند.
ساقی بده آن شراب گلرنگ
مطرب بزن آن نوای بر چنگ
کز زهد ندیده ام فتوحی
تا کی زنم آبگینه بر سنگ
خون شد دل من ندیده کامی
الا که برفت نام با ننگ
عشق آمد و عقل همچو بادی
رفت از بر من هزار فرسنگ
ای زاهد خرقه پوش تا کی
با عاشق خسته دل کنی جنگ
گرد دو جهان بگشته عاشق
زاهد بنگر نشسته دلتنگ
من خرقه فکنده ام ز عشقت
باشد که به وصل تو زنم چنگ
سعدی همه روز عشق می باز
تا در دو جهان شوی به یک رنگ