زندگی پس از مرگ

تفسیر علمی آیه قرآنی 《ما خلقکم و لا بعثکم الا کنفس واحده 》: خدواند متعال حقیقی و واقعی ( یعنی خدا از دیدگاه علمی و نه دینی و فلسفی و عرفانی ) در آفرینش اولیه ملکوتی یا آسمانی محتوای هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، اعتدال و نظم و هماهنگی با کمیت و کیفیت بهشت برین، کلیه نفوس نباتی و حیوانی و انسانی را از نفس واحد و بیکران خود و هرکدام را بصورت زوجی در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی آفریده و به هرکدام جاودانگی اهداء نموده و نه از نفس یک موجود خیالی اوهامی تحت نام آدم. و کالبد های موجودات زنده و غیر زنده را از ذرات چهار بعدی زمانمکان نسبی و ذرات چهار بعدی بیزمانی بیمکانی نسبی ( هردو ابعاد خود وی ) بر رویهم با ماهیت های معکوس و کمیت های مساوی در ابعاد پلانک تحت عنوان نوسانگر های بنیادی هشت بُعدی آفریده. و در طول این سفر دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی بین دو بهشت برین متوالی یعنی بین مبدء و معاد حقیقی و واقعی ( یعنی مبدء و معاد از دیدگاه علمی و نه دینی ) پس از مرگ، بدن ها را بر نمی انگیزاند بلکه من ها را در نفس یا من واحد خود بموازات خواب ژرف و شیرین در طی حالت برزخ به کمک حواس، فهم و عقل بیکران خویش ( نه به کمک حواس و فهم و عقل انفرادی که در لحظه مرگ کالبد بطور کامل مختل میگردند و از کار میفتند ) از مشاهده و تجربه عشق و زندگی روئیایی با کمیت و کیفیت بهشت برین برخوردار می نماید تا لحظه بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر و بیداری و تولد دوباره در همین دنیا در مداری برتر. این دنیا به شکل این آسمان و زمین و هرآنچه که بین آنهاست، در طول این سفر دنیوی همیشه بعد از وقوع مهبانگ های هشتم در یک درجه تکاملی برتر از قبل از نو آفریده میشود. نتیجه کلی اینکه پایان عالم یا حالت برزخ نه معاد می باشد و نه بر پائی قیامت کبری و نه فصل برداشت محصول در آخرت. هر فرد انسانی دارای زمان یا ساعت لحظه شمار خاص و ویژه خویش می باشد. مسیر حرکت زمان خودی که همیشه توسط لحظه جادوانه حال طی میشود بصورت دو قوس یا کمان یکی بسیار کوتاه و دیگری بسیار بلند و به شکل یک دایره از پیش تعیین و ترسیم گردیده. قوس یا کمان کوتاه همین پدیده طبیعی و واقعی به شکل《تولد - زندگی - مرگ》 و قوس یا کمان بلند پدیده دیگریست که بخش اعظم آن با حواس پنجگانه و تجربه غیر قابل دریافت و درک می باشد به شکل 《مرگ - زندگی - تولد 》. زندگی در پدیده اول همین زندگی دنیویست که از لحظه بسته شدن نطفه آغاز و در لحظه مرگ به پایان می رسد و طول زمانی آن منحصر بفرد. زندگی در پدیده دوم برزخی - روئیایست و طول زمانی آن برای همه افراد انسانی در کلیه اعصار گذشته و حال و آینده همیشه مساوی خواهد بود با هفت برابر طول عمر کلی محتوای کیهان یا جهان یعنی هفت برابر فاصله زمانی بین وقوع دو مهبانگ متوالی نه یک ثانیه بیشتر و نه کمتر. زیرا در طول این سفر همیشه هفت عالم برزخ بطور همزمان و ادغام در هم به شکل یک عالم بزرگ غیبی وجود دارد که حائل بین مبدء و معاد می باشد و هرکدام از برزخ های هفتگانه حائل بین لحظه مرگ و لحظه بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر در دنیای خاص و ویژه خویش در مداری برتر. این دنیا به شکل این آسمان و زمین تنها و منزوی نمی باشد بلکه شش دنیا به شکل شش آسمان و شش زمین دیگر را هم بصورت شش امکان کلی بالقوه در باطن خود بهمراه دارد. در همین تفسیر علمی لازم به اشاره میدانم که کلیه تفسیر ها در مورد سماوات سبع و الارض قرآنی که بر اساس نجوم بطلمیوسی و سیارات منظومه شمسی و لایه های جوّی و طبقات کره زمین تا کنون ارائه گردیده اند، جملگی بدون استثناء اوهامی می باشند یعنی تهی از حقیقت و بریده از واقعیت. البته با احترام کامل به پیشگاه والای باورمندان دینی به چنان و چنون تفاسیری.
... [مشاهده متن کامل]

خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) :
هر که درین خانه شبی داد کرد
خانه فردای خود آباد کرد.
نظامی ( از آنندراج ) .

خبر یا پیام شاد جاودانه بودن عشق و زندگی انسان به عنوان برترین هدیه امید بخش برای اولین بار توسط بنیانگذاران ادیان توحیدی ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام برای انسان به ارمغان آورده نشده است بلکه ریشه در سرزمین های ایران و هندوستان دارد در اعصار دور دست تاریخ باستان قبل از پیدایش خطوط سه گانه میخی سومری و ایلامی و اوگاریتی و هیروگلیف مصریان و قبل از تولد نوآه ( نوح ) و بصورت راز و معنا در پشت پرده ظاهر گردونه مهر ایرانیان و چرخه تولد و مرگ هندوان و دو سمبل کوچکتر روی آنها یکی چلیپا و دیگری سواستیکا نهفته است . ژرف ترین راز و معنا یا به بیانی دیگر ایده حقیقی و طلائی و منور و درخشان نهفته در پشت پرده ظاهر این دو چرخ گردون، این حقیقت ژرف است که عشق و زندگی انسانی بصورت خطی و پیوسته ( یعنی یکبار متولد شدن و دیگر نمردن ) جاودانه نمی باشد بلکه منقطع و ناپیوسته و دایره وار و پشت سر هم و در طول همدیگر و هربار در مداری برتر و کمال یافته تر از مدار قبلی یا پیشین به شکل وادی به وادی یا منزل به منزل یا پله به پله و یا ایستگاه به ایستگاه تا رسیدن یا بازگشتن انسان بهمراه تار و پود کثیر و فراوان و گوناگون و مفید همین واقعیت و طبیعت و کیهان به حالت آفرینش اولیه یا بنیادین و یا آغازین در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین یعنی حالت قبل از آغار سفر بسیار طولانی مقطعی و نزولی و صعودی فعلی. این راه دور و دراز و این سفر بسیار طولانی از اولین لحظه آغاز تا آخرین لحظه پایان فقط در یک مرتبه و درجه تکاملی طی می شود و پس از رسیدن به حالت بهشت برین و برخورداری کلیه موجودات زنده بخصوص تک تک افراد انسانی از همان زندگی بسیار طولانی مدت اولیه در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی و تجربه و سپری نمودن آن، دوباره از نو در مداری برتر و کمال یافته تر از مدار فعلی و یا در یک مرتبه و درجه تکاملی برتر نسبت به مرتبه و درجه تکاملی کنونی از نو آغاز خواهد گردید با هدف غائی یا نهائی رسیدن هرکدام از نظم ها و زندگی فراوان دنیوی در نوع خاص و ویژه خویش به سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین که به گذر بینهات زمان نیازمند خواهد بود. ما انسان ها بسوی بینهایت و روی یک مسیر یا شاهراه مارپیچی یا فنری شکل از پایین رو به بالا و با هدف رجعت یا بازگشت به پیشگاه خداوند متعال ( هو ( hu ) ایلامیان و آن ( An ) سومریان و یاهو ( yahu ) اکّدیان و یَهوَه ( Jhwh ) یهودیان و اَهو ( Ahu ) پارسیان و برهمن ( Brahman ) هندوان و بودائیان و اِلی و اله ( eli و alah ) آرامیان و پدر آسمانی مسیحیان و خُوای قوم ماد و خدای ایرانیان و را ( ra ) مصریان و زئوس ( zeus ) یوانیان و تئو ( theo ) رومیان و تاو ( Tao ) چینیان و الله مسلمانان در راه و سفر نیستیم بلکه در بطن بینهایت یعنی در محتوای هرکدام از گیتی ها یا دنیا ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار و بهمراه خداوند متعال ( او در قالب محیط و محتوای هرکدام از جهان های بیشمار و ما یعنی کلیه موجودات غیر زنده و زنده نباتی و حیوانی و انسانی و منظومه های فراوان ستاره ای و مجموعه های وسیع و گوناگون کهکشانی به عنوان اجزای لاینفک و جدایی ناپذیر وی با هدف بازگشت به نظام احسن و اشرف آفرینش مبدئی - ازلی - ابدی و برخورداری مجدد یا دوباره از زندگی اولیه در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت در راه و سفر می باشیم و آنهم در محتوای هرکدام از کیهان ها یا جهان بطور مطلقا یکسان و برابر سوار بر امواج نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض و محتوای کیهان ها یا جهان ها و از طریق گردش وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی و نه از طریق یا راه و رسم و روش دیگری. شاید مفید و مثمر ثمر باشد بدانیم که نفس مجرد یعنی من یا خود ( نه روح ؛ نه روان ؛ نه جان ؛ نه عقل و نه چیز دیگری ) هرکدام از ما افراد انسانی قبل از بسته شدن نطفه در رحم مادر در خواب ژرف و شیرین مرگ بسر برده و از همان زندگی اولیه با کمیت و کیفیت بهشت برین در قالب رویاهای حقیقی و روشن تر از روشنایی روز های دنیوی برخوردار بوده است و پس از مشاهده و تجربه و سپری نمودن زندگی دنیوی از همان زندگی رویائی دوباره برخوردار خواهد گردید تا تولد دوباره در همین دنیا و به طول هفت برابر طول عمر کلی کیهان یا دهر کیهانی یعنی هفت برابر فاصله زمانی بین دو وحدت دمایی محتوای کیهان در مرکز و وقوع دو مه بانگ متوالی. ترازوی عدل الهی از این راه و روش حقیقت دارد که در طول سلسله بسیار طویل نظم ها و حیات های دنیوی هر بار کفه خوبی ها و زیبایی ها سنگین تر می شود و به همان اندازه از کفه بدی ها و زشتی ها کاسته میگردد تا در پایان سفر یعنی بعد از وقوع آخرین مهبانگ و برپایی برق آسای نظام احسن و اشرف آفرینش مبدئی - ازلی - ابدی کفه ها بطور عمودی خواهند ایستاد، یعنی کفه خوبی ها پایین و کفه بدی ها بطور کامل پاک از بدی ها در بالا و نه از راه برپایی دادگاه عدل الهی پس از برپائی قیامت جمعی - کبرایی در آخرت و رستاخیز مردگان و پس از آن هدایت موسا و ایسا و محمّد و پیروان آنان به بهشت و برخوردار نمودن آنان از زندگی جاودانه بهشتی بهمراه پاداش های فراوان و محکوم نمودن بقیه افراد انسانی یعنی کلیه دگر اندیشان و دگر باوران به حیات خلد یا جاودانه جهنمی بهمراه عذاب های شدید و فراوان.
... [مشاهده متن کامل]

در آنسوی دیوار نامرئی مرگ هیج گونه زندگی برزخی همراه با عذاب و جزا های موقت جهنمی وجود نخواهد داشت بلکه همیشه حیات یا زندگی روئیایی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی به موازات خواب ژرف و شیرین مرگ تا رسیدن به معاد . 100٪

برخلاف باور و بینش بعضی از متفکرین و اندیشمندان ، پدیده مرگ در مقابل پدیده زندگی و متضاد آن نمی باشد بلکه نیم زوج بنیادی همزاد و هم بازی و هم ارز پدیده تولد. تولد و مرگ بهمراه همدیگر مثل یک نوسانگر دو قطبی عمل می کنند و قطبین این نوسانگر غیر قابل تفکیک و جدایی از همدیگر می باشند. در لحظه بسته شدن نطفه در رحم مادر قطب تولد به ظهور و پیدایش و فرمانروایی می رسد و بطور همزمان قطب مرگ حق فرمانروایی خود را از دست می دهد و در پشت پرده قطب تولد بصورت بذر قابل رشد خانه نشین می شود و در انتظار دریافت فرصت مجدد برای غلبه بر حریف و همبازی و همزاد بنیادی خویش می نشیند. هر نوسانگری یک نوسان تولید می کند که دارای خواص فیزیکی از قبیل طول موج ؛ پریود یا زمان طی کردن طول موج و فرکانس یا بسامد می باشد. در مورد نوسانگر دوقطبی تولد و مرگ ، طول نیم موج اول برای هرفرد انسانی برابر است با طول عمر آن فرد یعنی فاصله زنانی بین لحظه تولد ( یا لحظه بسته شدن نطفه ) و لحظه فرا رسیدن اجل مرگ. طول نیم موج دوم برای همه افراد انسانی در کلیه اعصار از زمان پیدایش انسان روی کره زمین تا پایان انقراض کامل انسان در منظومه شمسی بدون یک ثانیه کمتر یا بیشتر مساوی می باشد و برابر خواهد بود با هفت برابر دهر یا طول عمر کلی کیهان یعنی هفت برابر فاصله زمانی بین دو وحدت دمایی و وقوع دو مه بانگ متوالی. برای ترسیم این موج روی یک برگ کاغذ A - ۴ می توان یکی از گوشه های آنرا محل تلاقی محور های مختصات طول و ارتفاع در نظر گرفت و روی محور طول یک نیم دایر ه با شعاع یک میلی متر رسم کرد و نیم موج بعدی را طوری رسم کرد که نقطه عطف آن به لبه بالایی کاغذ و انتهای آن را روی انتهای طول کاغذ در نظر گرفت . یا نیم موج اول را یک هندوانه در نظر گرفت که در آغاز سلسله جبال زاگرس قرار گرفته باشد به عنوان نیم موج دوم. این موج در طول سفر مقطعی و نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین مبداء و معاد تنها یک بار تکرار نمی شود بلکه فراوان و تعداد فراوانی آنرا می توان از طریق تقسیم فاصله زمانی کل سفر بر طول عمر کلی کیهان و سپس تقسیم آن بر عدد هفت محاسبه و تعیین نمود . در همین زمینه لازم به اشاره می دانم که از حضور ایسا مسیح بنیانگذار دین مسیحیت و مخترع یوغ سبک شریعت ایسایی تحت عنوان شفا و نجات و از حضور محمد بنیانگذار دین اسلام و مخترع یوغ سنگین شریعت محمدی یک سوال مشابه پرسیده شده است و آن اینکه آخر زمان کی فرا میرسد ؟ هردوی آن بزرگواران در پاسخگویی به این سوال ابراز بی علمی نموده اند و جواب حقیقی این سوال را به حیطه یا میدان علم مطلق و بیکران خداوند متعال ( از دیدگاه ایسا : آبا یا پدر آسمانی و از دیدگاه محمد : الله ) ارجاع داده اند. اما هرکدام علائمی را به سوال کنندگان بیان داشته اند که با مشاهده آن علامت ها می توانند یقین داشته باشند که آخر زمان بزودی به وقوع خواهد پیوست. این حقیر با احترام کامل به پیشگاه والای آن دو بزرگوار بر این باور و بینش ام که چرخه دایره وار زمان هرگز به پایان نخواهد رسید بلکه همیشه در مداری برتر نسبت به مدار قبلی از نو آغاز خواهد شد و آنهم بدون هیچگونه پایانی. نقطه آغاز سفر مقطعیِ نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان عبارت است از نظام احسن آفرینش مبداء و نقطه پایان سفر عبارت است از رجعت یا بازگشت مجدد یا دوباره به همان نظام در معاد و آغاز مجدد حیات یا زندگی در برترین سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی بهشتی. آن سامان یا نظم و آن زندگی طولانی مدت بهشتی هم به نوبه خود به پایان خواهد رسید و همین سفر دوباره در یک مرتبه و با یک درجه تکاملی برتر نسبت به حالت فعلی از نو آغاز خواهد گردید و الا آخر بدون هیچگونه پایان زمانی و بیزمانی. نکته مهمتر اینکه این سفر های مقطعی و بیشمار در محتوای هرکدام از جهان های موازی و مساوی و بیشمار بطور یکسان و برابر و بدون کوچکترین اختلافی طی می شوند. در پایان انجام محاسبات بالا را به عهده خوانندگان گرامی و دوستدار درک و فهم حکمت علمی - الاهی می سپارم.
... [مشاهده متن کامل]

در ادامه خدمت خوانندگان گرامی این سایت ارزشمند عرض می نمایم که علاوه بر نکات اشاره شده در کامنت یا پیامک اول این حقیر در بررسی زندگی پس از مرگ سوالات مهم دیگری هم به شرح زیر بطور جدی قابل طرح می باشند و بدون ارائه پاسخ های صحیح و حقیقی و منطبق بر واقعیت به آنها نمی توان به درکی صحیح و تصوری روشن از حیات یا زندگی پس از مرگ داشته باشیم.
... [مشاهده متن کامل]

ما انسان ها بخش بسیار مهمی از کل می باشیم و بهمراه کل با دو سفر بی پایان مواجه هستیم :
الف - سفر نزولی - صعودی که با پایان یافتن نظام احسن آفرینش مبداء و خاتمه یافتن حیات بهشتی در درون آن آغاز گردیده و بسوی معاد یعنی رجعت یا بازگشت به مبداء در حال صعود می باشد. این سفر در کلیه جهان های موازی و مساوی که تاکنون آفریده شده اند بطور همسان از طریق چرخه یا گردش وقوع مه بانگ های متوالی بر اثر نوسانات باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای آنها صورت می پذیرد و محتوای جهان ها همیشه از یک حالت و کیفیت کلی از درون دریچه بسیار تنگ و داغ و چگال مه بانگی به یک حالت و کیفیت کلی دیگری جهش می یابند . پس از باز گشت به مبداء، همین سفر نزولی - صعودی دوباره از نو و در سطحی برتر و کمال یافته تر از سطح قبلی آغاز می گردد و همیشه بسوی رسیدن به سطح کمال مطلق تکرار می گردد و لذا پایان ناپذیر است.
... [مشاهده متن کامل]

در متن بالا اشاره به هفت عالم نمودم ، ممکن است برای خواننده این سوال پیش آید که چرا هفت عالم را باید پشت سر بگذاریم تا به بهشت موعود برسیم و چرا سریع بعد از مرگ این اتفاق نمی افتد. برای اینکه پاسخی منطقی و معقولی به این پرسش بدهیم، بهتر است اول نگاهی دقیق تر به وجود انسان بیندازیم و ببینیم که آیا انسان همین است که آنرا با حواس پنجگانه درک و تجربه می نماییم یا اینکه دارای ابعاد نهفته دیگری هست که تاکنون در مقابل دیدگان پژوهش گران وجود انسانی مخفی مانده اند. در این بررسی بهتر است اول به بخش آشنا وجود انسان نگاهی کوتاه بیندازیم که برای همگی به سهولت قابل درک باشد و نیازی به تحقیقات پیچیده نداشته باشد. هر فرد انسانی یا مرد است یا زن، یا مذکر یا موئنث، یا نر و یا ماده است. غیر از این دو حالت یک جنس بینا بین هم وجود دارد. در مورد این جنس: یک فرد انسانی از لحاظ فیزیکی یا مذکر و یا موئنث متولد شده است اما به تدریج از همان دوران کودکی متوجه می شود که دارای تمایلات جنسی جنس مخالف جنس فیزیکی خود می باشد. طوریکه می دانیم عده قلیلی از این انسانها سعی میکنند که طریق مصنوعی جنسیت فیزیکی خودرا تغییر دهند که به عمل ترانس جندا معروف است و در بعضی جوامع با مشکلات عدیده ای مواجه میشوند. جنس بینابین دیگری هم قابل مشاهده می باشد که در آن یک فرد انسانی علاوه بر تمایلات جنسی فیزیکی جنس خود همزمان دارای تمایلات جنسی جنس مخالف هم می باشد که معمولا به شکل هم جنس گرائی بروز میکند. خیلی از انسان ها دارای چنین تمایل فرعی میباشند، اما دارای قدرت کنترل آن هستند و در طول زندگی افسار این تمایل را بطور آگاهانه و یا از روی اجبار های اخلاقی در دست دارند و مرتکب عمل هم جنس گرایی نمی شوند. هسته تمام سلول های بدن انسان ( غیر از گلبول های قرمز خون ) به استثنای سلول های جنسی از ۲۳ جفت کروموزون و مجموعا ۴۶ تا تشکیل شده اند که نوار ژنها روی آنها پیچیده شده است. ۲۳ عدد از طرف مادر و ۲۳ عدد از طرف پدر به فرزندان منتقل می شوند. در عوض هسته سلولهای جنسی ۲۳ عدد بوده که یا مردانه و یا زنانه می باشند. بنابر این یک فرد انسانی فقط در سلولهای جنسی مذکر یا موئنث بوده و در بقیه سلولها از لحاظ جنسی مشترک بین زن و مرد میباشد. لذا تنها سلول های جنسی در تمایلات جنسی تعیین کننده نمی باشند. یا می توان گفت که در حین شکل گیری حالت تناسلی، این بذر دو ریشه ای به طور کامل با یک حالت تبدیل نمیشود بلکه یک حالت فرعی هم در کنار آن رشد اندکی می یابد که تمایلات فرعی جنسی را به وجود می آورد. تا این جا نگاه را به بخش آشنا معطوف داشتیم که هم پژوهش گران و هم انسانهای عادی ( مثل من ) آنرا به خوبی و یا تا حدودی می شناسند. غیر از این جنبه ها، هر فرد انسانی دارای تمایلات جنسی دیگری است که گویا حتی پژوهش گران و متخصین انسان شناسی تاکنون آنرا نشناخته اند، چه رسد به انسانهای عادی. اگر هم به چنین شناختی رسیده باشند، حد اقل در کتب و نشریات علمی اشاره ای به آن نشده است و اگر هم شده است بصورت مبهم و غیر روشن. فروید و یانگ هم گویا اشارات کوتاه و ناقصی در این زمینه نموده باشند. از دیدگاه این حقیر حق طبیعی انسان این است که دو جنبه جنسی وجودی خودرا پشت سر هم بطور طبیعی و نه از طریق مصنوعی تجربه نماید. از طرف دیگر می دانیم که یک فرد انسانی نمی تواند بطور همزمان به صورت زن و مرد پا به عرصه وجود بگذارد ( در دوقلو ها و چند قلوها مورد نظر نیستند بلکه خود یک فرد ) .
... [مشاهده متن کامل]