زنا

جندگی. حیزی. ( خیزی )

واژه زنا
معادل ابجد 58
تعداد حروف 3
تلفظ zenā
نقش دستوری اسم
ترکیب ( اسم مصدر ) [عربی: زناء] ( فقه )
آواشناسی zenA
الگوی تکیه WS
شمارگان هجا 2
منبع فرهنگ فارسی عمید
لغت نامه دهخدا

( fornication ) : پیوند ژادمند میان زنان و مردان با یکدیگر بی پیمان زناشویی.
برابر پارسی این واژه: جِهمَرزی.

واژه زنا عربی است پارسی آن می شود اباحه گری این واژه یعنی اباحه گری صد درصد پارسی است.

یعنی یه مرد و یه زن نا محرم باهم یه کاری میکنن که بچه دار میشن

سایه پرستی . [ ی َ / ی ِ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) کنایه از فسق و فجور و کارهای ناشایسته کردن باشد. ( برهان ) ( شرفنامه ) ( انجمن آرای ناصری ) . || سایه دوستی . با سایه بسر بردن :
سایه پرستی چو کنی همچو باغ
سایه شکن باش چو نور چراغ .
نظامی .
|| زنا. ( ناظم الاطباء ) .

زنا:
عبارت است از جماع مرد و زنی که علقه زوجیت بین آن ها نبوده و از موارد وطی به شبهه نیز نباشد. ( ماده221 ق م ا )

بلایگی. [ ب َ ی َ / ی ِ ] ( حامص ) زنا و روسپی گری : گویند که آن زنی بوده است پادشاه و بلایگی کرد. و هر شب مردی آوردی و بامدادبکشتی. ( ترجمه تفسیر طبری ) . و رجوع به بلایه شود.

سر بکردن. [ س َ ب ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) سر بکردن زنی با مردی ؛ تباهی کردن با او. ( یادداشت مؤلف ) : گفت او را یک بار گرفتم و با هندویی سر بکرد و بگریخت. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ) .