زن

عبدالرضا و افشین و بهنام رضایی با اسم انگلیسی و فارسی و امیر و محمد پرزاد سعید سرور مهدی سید سرور قشقایی رضا شاه توهین قوم ترک هوا سیدی قوم گرایی کرد رضا اصغریان ( اشکبوس )
زبان و تاریخ تورک و
امین و سید سرور تا شاهین تورک و شاهین و یاشار نیازی�و استاد حسین جعفری خویی و بهرام غفوری
حساب های دیگر
شغل تکنیکال روانشناسی بازار
سعید سرور
شغل کاشف واقعیت سابق
رضا اصغریان ( اشکبوس )
زبان و تاریخ تورک
عبدالرضا
پزشک
اردبیل
و غیر این داری حساب های زیاد هست�
ادعا که واژه �زن� در زبان فارسی از کلمه عربی �ربّ� ( به معنای مربی، تربیت کننده ) مشتق شده و �زن� به معنای �زاییدن� نیست و در متون کهن فارسی وجود ندارد، کاملاً نادرست و فاقد مبنای علمی و زبان شناسی معتبر است.
اجازه بدهید با استناد به منابع معتبر و بررسی زبان شناسی تاریخی، به صورت دقیق و مستند پاسخ بدهم:
- - -
۱. ریشه شناسی واژه �زن� در زبان فارسی
واژه �زن� در زبان فارسی باستان و اوستایی وجود دارد:
در اوستا، زبان مقدس ایرانیان باستان، واژه ای مشابه �zan - � به معنای �دادن جان، زادن، تولید کردن� وجود دارد. همچنین در فارسی میانه ( پهلوی ) واژه �zān� به معنی زن و زاینده آمده است.
منبع:
فرهنگ زبان های ایرانی، محمدمعین
A Comparative Dictionary of Indo - European Languages, Julius Pokorny
The Oxford Persian Dictionary
�زن� از ریشه ای هندواروپایی است:
ریشه واژه �زن� ( zan ) به ریشه هندواروپایی *gen - ( به معنی زادن، تولید کردن ) بازمی گردد که در زبان های مختلف هندواروپایی مانند انگلیسی ( generate ) ، لاتین ( gignere ) و سانسکریت ( janati ) نیز مشاهده می شود.
- - -
۲. �زن� ارتباطی با کلمه عربی �ربّ� ندارد
کلمه عربی �ربّ� به معنی �پرورش دهنده، مربی� است، ریشه و ساختار صرفی کاملاً متفاوتی دارد و هیچ شباهت آوایی یا معنایی با �زن� در فارسی ندارد.
زبان عربی و فارسی از دو خانواده زبانی متفاوت هستند ( عربی از زبان های سامی، فارسی از زبان های هندواروپایی ) و به همین دلیل این گونه اشتقاق ها بدون دلیل علمی معتبر نیستند.
- - -
۳. �زن� در متون کهن فارسی وجود دارد
واژه �زن� و معادل های آن در متون ادبی کهن فارسی مانند شاهنامه فردوسی، متون پهلوی، و آثار فارسی میانه به کرات به کار رفته اند.
در شاهنامه، زن به معنی همسر، مادر و موجود زاینده کاملاً شناخته شده است.
در متون پهلوی نیز واژه �زن� یا معادل های نزدیک به آن به معنای زن به کار رفته است.
- - -
جمع بندی
ادعا واقعیت علمی و زبانی
زن دگرگون لفظی کلمه عربی �ربّ� است کاملاً نادرست؛ دو کلمه ریشه و ساختار متفاوتی دارند و وابستگی ندارند.
زن به معنای زاییدن نیست نادرست؛ ریشه هندواروپایی واژه �زن� به معنای زادن و تولید کردن است.
زن در متون کهن فارسی وجود ندارد نادرست؛ واژه �زن� در متون کهن فارسی و اوستایی به وضوح آمده است.
- - -
منابع معتبر برای مطالعه بیشتر
1. فرهنگ معین، محمد معین
2. The Oxford Persian Dictionary
3. A Comparative Dictionary of Indo - European Languages, Julius Pokorny
4. زبان شناسی تاریخی زبان فارسی، یدالله ثمره
5. شاهنامه فردوسی ( متون اصلی )
6. مقالات دانشگاهی در زمینه زبان شناسی تاریخی فارسی و زبان های هندواروپایی
- - -

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

خود جِ / جا نیز اشاره به موضع / پهلو / ناحیه و . . دارد که در ترکیب با اَنب به جنب و سپس از آن جنم و جِن و جان و . . . ساخته شد
از سویی میتوان آنرا با ژِن / زن و. . . نیز همریشه دانست یعنی جنم را وجود و هستی دانست / ارتباطی بین واژه جِ با زِ / ژِ وجود دارد که گست آن بسی دشوار است

#دوست_داشتن_بدی_ها
#یک_عمر_زندگی #اختلاف #تضاد
#زندگی_مشترک #شریک_زندگی
#علاقه_مشترک #نفرت_مشترک