زمان

پَسگشت ( reference ) :
واژگانِ"زمان، همزمان، زمانَگ، زمانیگ" در رویبرگهایِ 195، 98، 41 از نبیگِ "فرهنگنامه کوچک پهلوی" آمده است:

خارجی ندارد!
مثلا: أجسام در سرعت نور حرکت میکنند، حرکتشان کُندتر میشه وبه این سبب قیاس زمان با این
شرایط فرق خواهد کرد؛ نه اینکه زمان عامل اصلیست وتغییر پیدا کرد.
همینتور در مسئله ورود به چاله سیاه که حرکت اجسام با طبیعت که میشناسیم تغییر پیدامیشه، بتبع؛ زمان برای سنجش و اندازه گیری فرق خواهد شد.
ودرجه مُطلق ( تقریبا ) 273 سانتی گراد زیر صفر؛ اتمها از حرکت جا میمانند ومتوقف میشن
وبه تبع زمان به صفر میرسهای وقتیکه زمان صفر فرض کنیم، همه چیز متوقّف میشه ( Freeze ) .
وجهان به سوی متلاشی شدن ( همه چی ) سوق میشه وزمان بازهم به صفر خواهد رسید.
چون زمان وحدت قیاس ومعیار؛ لاغیر، ووجود خارجی ندارد.
مانند وحدت متر یا سانتی گراد یا. . .

زَمیشن: سرد شدن؛ مُردن
زَمیشنیگ: سرد شونده؛ سرد شدنی؛ بسته به سرد شدن
زَمیشنیه: سرد شدن؛ مُردن
زَمَگ: ابزاری برای سرد شدن؛ ابزاری برای مُردن
زَمینَگ: ابزاری برای سرد شدن؛ ابزاری برای مُردن؛ زمینه
زَمیتَگ: سرد شده؛ مُرده
زَمیتَگیه: سرد شدگی؛ مُردگی

الف - 8 بعد متعلق به نوسانگر های هشت بعدی مشتمل بر حدود 5 درصد ماده و انرژی معمولی و حدود 95 درصد انرژی و ماده تاریک.
ب - 3 بعد متعلق به فضا یا مکان مجرد ( هندسی ) سه بعدی با محیط و حجم ثابت و پایدار و متناهی و محدود، اما بدون مرز ( به قول هاوکینگ ) .
پ - 1 بعد متعلق به زمان مطلق یا لحظه حال.
بر محیط این جهان و جهان های موازی و همسان و بیشمار در پهنه بیکرانی و بینهایت سکون مطلق حکم فرماست و در محتوای آنها خداوند متعال در لحظه حال حضور مطلق دارد و با قدرت مطلق و بیکران خویش محتوای کلیه جهان ها را بطور مطلقا همسان و همزمان، لحظه به لحظه به سوی آینده و معاد حرکت می دهد، طوریکه یک ذره یا یک موج نوری و یک ذره اتمی را به حال خود و ویلان و بی سرپرست در گذشته باقی نمی گذارد و هیچ ذره ای هم قادر نیست و نخواهد بود که از لحظه حال سبقت بگیرد و زودتر از دیگران پا به عرصه آینده بگذارد. نتیجه اینکه همگی ما باهم به عنوان اجزاء بهمراه خداوند به عنوان کل حالت اولیه کمال ایده آل بهشتی مبداء را ترک کرده ایم و همگی هم بهمراه خداوند به همان حالت اولیه باز خواهیم گشت. مطمئن ام و به این موضوع هم واقف و آگاه که واحد و یکی دانستن حالات مبداء و معاد به کام اندیشمندان دینی خوش نمی آید، زیرا آن بزرگواران شیفته و مجذوب وعده های پاداش بهشتی برای خود و هم مسلکان خویش و عذاب و جزای جهنمی برای دیگران اند و توانایی عبور از این باور قدیمی را ندارند . واقعیت عینی بخش به ظهور رسیده واقعیت محض و غیبی مطلق و بیکران خداوند می باشد و کیهان یا جهان قطره ناچیزی در کنار قطره های بیشمار در اقیانوس هستی و وجود بیکران و بینهایت خداوند .
در پایان چند اشاره کوتاه :
تئوری های پنجگانه ریسمان تحت تئوری واحد به نام M و نظریه حلقه نمی توانند وقعیت عینی را بطور حقیقی بیان و ترسیم نموده باشند، زیرا ارائه دهندگان این تئوری ها و نظریات هنوز به پیروی از پیشینیان مفاهیم بی زمانی و بیمکانی را معادل و مترادف و هم معنای عدم وجود زمان و مکان می پندارند و تازمانی از این پندار دست برندارند، قادر نخواهند بود که به حقیقت ژرف جهان فیزیکی دست یابند. خوانندگان گرامی این سایت میتوانند با خیال راحت و خاطر جمع متن ساده ارائه شده در بالا را فرمول بندی اصلی و ریشه ای رشته جدید علم فیزیک تحت عنوان " گرانش یا جاذبه کوانتایی " بدانند یا به پندارند که همان آرزوی انشتاین می باشد و هاوکینگ دانشمند فقید انگلیسی نتوانست آنرا بر آورده نماید، زیرا او هم به واقعیت عینی مفاهیم بیزمانی و بیمکانی پی نبرده بود. ادغام نسبیت خاص و عام با مکانیک ذرات و امواج چیزی نیست غیر از اثبات اصل هم ارزی انرژی یا جرم از یک طرف و از طرف دیگر زمانمکان و بیزمانی بیمکانی. به این معنا که در قالب یک الکترون و یا یک کوارک و یا یک ذره نور چندتا از نوسانگر های بنیادی بسته بندی شده اند؟
یک اشاره کوتاه دیگر: به زبان کردی کرمانشاهی ارگان یا عضو زبان به شکل zevan با تلفظ زِوان بیان میگردد و نه به شکلziman.
با یک اشاره دیگر بحث امروز را به پایان می رسانم و امیدوارم که موجب سردرد نشده باشد.
The World as Space an Time
عنوان اثر معروف الکساندر فریدمان می باشد و حتا در عنوان کتاب ( چه رسد به محتوای آن ) نیمی از واقعیت عینی حذف یا نادیده گرفته شده است، یعنی بیزمانی و بیمکانی .

خرد تیره و مردْ روشن روان،
نباشد همی شادمان، یک زمان.
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 182 )
زمان خواستن: مهلت طلبیدن.
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص ۱۴۹ ) .

امروز اکثریت قاطع دانشمندان فیزیک به این حقیقت نرسیده اند که نیوتون و انشتین هر کدام نیمی از حقیقت را کشف کرده اند و نیمی دیگر از حقیقت در آگاهی علمی آن ها پوشیده مانده است. لذا حقیقت مطلق در مورد زمان و مکان برابر با جمع این دو نیم حقیقت می باشد.
زمان و مکان هرکدام دو جنبه دارند که یکی مطلق است و دیگری نسبی. زمانمکان مطلق به معنای نیوتونی به صورت بی آغازی و بی انتهایی حقیقت ندارد، اما به صورت محدود حقیقت دارند. به این معنا که یک مکان محدود می تواند وجود داشته باشد، اما مشمول حال هیچ گونه تغییر و تحولات فرسوده شدن نباشد، مثلا نه یک ذره بزرگتر شود، نه یک ذره کوچکتر و نه یک ذره از جای خود جابجا شود یا پوسیده شود و فنا گردد. زمان مطلق مربوط یا وابسته با چنین مکانی، زمانی نیست که بدون آغاز و بدون انتها باشد بلکه زمانی است که نمی گذرد یا زمانی است ایستا بدون تیک تاک کردن. چنین زمانی از لحاظ مقدار عددی برابر با عدد صفر می باشد. لذا جاودانه بودن زمان چیزی نیست غیر از نبود یا صفر بودن آن. بنابراین می توان با اطمینان کامل دانست یا باور داشت که چنین مکان های مطلق، مرز یا محیط جهان ها را تشکیل می دهند مثل یک ظرف. در مورد فرم و یا شکل این محیط ها می توان خیالات مختلفی را صورت داد و طوریکه میدانیم در پیش پای خیال هم راه های بی شماری قرار دارند و خوشبخت آنکه راه خیالش مطابق با حقیقت و واقعیت باشد. من شخصا معتقدم که همه جهان هائی که تا کنون ایجاد شده و در آینده ها تا بینهایت ایجاد خواهند شد، همگی بدون استثناء بطور مطلق دارای یک شکل و یک محتوا هستند و خواهند بود. این تصویر خیالی فقط یک باور است و از طریق علمی نه میتواند مورد تایید قرار گیرد و نه قابل رد کردن است. کار برد آن فقط جنبه تسکین و آرامش روحی و روانی دارد. در گفتگو با خویشتن به خود میگویم و یا خویشتن به من میگوید که خداوند با دارا بودن قدرت و دانش مطلق قبل از صدور امر خلقت، در ریختن طرح مطلق آفرینش جهت تعیین فرم و محتوای جهان ها ، تعداد بیشماری امکانات را در اختیار داشته است و در بین آن همه امکانات، ساده ترین آن ها را انتخاب نموده است، که یکسانی مطلق باشد. محیط جهان ها از جنس ماده نیستند بلکه از جنس سطوح محض هندسی و یا از جنس تصورات ذهنی. با این وجود برای ذرات نور و ماده مطلقا غیر قابل عبور می باشند. در عوض زمانمکان نسبی انشتین که قابل انقباض و انبساط و خمیدگی است و با انرژی و جرم در حال کنش و واکنش است مربوط به محتوای جهان هاست.
حقیقت دیگه ای که دانشمندان علم فیزیک تاکنون با آن واقف نشده اند این است که یک مختصات چهار بعدی دیگر وجود دارد و از لحاظ قدر و اندازه برابر با مختصات چهار بعدی زمانمکان مترادف می باشد. این مختصات را در بحث های دیگر مختصات چهار بعدی بیمکانی - بیزمانی نامیده ام. این چهار بعد همان ابعاد مخفی و نهفته ای هستند که بعضی متفکرین در بخش کیهان شناسی، و رشته جدید به نام جاذبه کوانتایی در پی کشف آن می باشند. این مفاهیم را خود من از حکمت دینی آریه گرفته ام. بی زمانی و بی مکانی به معنای نبودن زمان و مکان نیست بلکه همزاد و یا دوقلوهای هم ارزش زمانمکان می باشند. زمانیکه به هم می رسند، مثل ذره و ضد ذره ( ماده - پاد ماده ) همدیگر را از بین نمی برند بلکه پس از رسیدن به همدیگر ، با هم به نوسان در می آیند. اگر نیم قلوی بیزمانی وجود نداشت، خود زمان از حرکت باز می ایستاد. امروز میتوانیم به این حقیقت ساده باور داشته باشیم که زمان گذشته وجود ندارد، زیرا گذشته است و زمان آینده هم وجود ندارد و هر لحظه در حال آمدن است. در عوض فقط زمان حال وجود دارد و طول زمان حال برابر طول شبانه روز و ساعت و دقیقه و ثانیه نیست بلکه برابر است با ۱۰ بتوان منهای ۴۳ ثانیه. دو قلوی زمان و بیزمانی با همدیگر یک نوسان دارند که فرکانس آن برابر با ۱۰ بتوان ۴۳ بار در ثانیه است و آن با این معنا که این دو همزاد به تعداد آنهمه بار ، بهم دیگر تبدیل می شوند تا اینکه یک ثانیه بگذرد. ابتدا و انتهای این واحد بسیار ریز زمانی دو سد یا دو دیوار عظیم و غیر قابل عبور ، پس و پیش کل کیهان را احاطه کرده اند. در بین این دو دیوار عظیم، تمامی حرکات و اتفاقات در کل کیهان در یک لحظه بطور مطلقا همزمان صورت می پذیرند. اختلاف زمانی بین آنها فقط آن محدوده زمانی بسیار ناچیز است. مثلا اتفاقی که روی دیوار به سمت گذشته می افتد و اتفاقی که در همان لحظه روی دیوار به سمت آینده رخ میدهد، از لحاظ اختلاف زمانی ، فاصله زمانی آن دو رویداد برابر خواهد بود با زمان اشاره شده در بالا می باشد که به زمان پلانک معروف است. این دو اتفاق که در یک لحظه تقریبا مساوی به وقوع پیوسته اند، ممکن است یکی از آنها در این سمت جهان و دیگری در آن سمت جهان باشد. این جدائی در اصل مطلق بودن همزمانی هیچ خدشه ای وارد نمیکند. اما چون اطلاعات فقط با سرعت نور رد و بدل میشوند و سرعت نور محدود است، لذا نمیتوان بطور همزمان از اتفاقاتی که بطور همزمان رخ داده اند مطلع شد. لذا عدم توانایی در یافت اطلاعات بطور همزمان مشکل و مساله مشاهده گر ( انشتاین ) است و نه مشکل حقیقت و واقعیت اصل همزمانی. یک تفنگ باروتی و ساچمه ای در فاصله دو دستی از مکان مشاهده گر توسط بهرام گور گیر در یک لحظه شلیک می شود. از این که صدا دیرتر به گوش نظاره گر میرسد تا تصویر دود به چشم او، نباید با این فکر اشتباه بیافتد که نور و صدا در دو لحظه مختلف پشت سر هم توسط تفنگ بهرام ایجاد شده باشند. حال چرا این دو دیوار عظیم لحظه به لحظه در سر جای خود به سمت آینده در حرکتند ؟
من از ارائه پاسخی به این پرسش که در خور فهم و عقل باشد معذورم. سپاسگزار هستم و خواهم بود اگر خواننده ای بتواند در این پاسخگویی همراهی نماید.