زل

ضَلَّ: ( راهش ) گم شد ( کرد )
ذَلَّ: ( شخصی را ) خوار کرد، إهانت کرد.
. . .
به دنیا زل نکنید؛ عمرت به فنا میره!

ترک هستم ) است که کاربرد زیادی دارد – برای مثال: ol meny zol g�zzeyar اُل منی زُل گوزِ یار=او من را مکرر ( پیاپی، بیش از حد، و. . . ) نگاه می کند - اُل منینگ اُویمه زُل گلیارOl meniň ���me zol gel��r=او به خانۀ من پیاپی ( مکرر ) می آید - meny zol zol g�zzeme منی زُل زُل گوزِمه = مرا زُل زُل ( پیاپی، و. . . ) نگاه نکن، به من زُل نزن - ol yere zol barma اُل یره زُل بارما=به آنجا زود زود ( بیش از حد، و. . نرو - ، و. . . - bu �ol zol uzynبو یول زُل اوزین= این راه بیش از حد طولانی است

هنگامی که سبز هست برگ هایش تلخ می باشد ولی دارای ساقه ای آبدار وشیرین می باشد که جهت رفع تشنگی بسیار مناسب می باشد.
این نوع غذای محلی بیشتر دربین مردمان لرنشین استان های کهگیلویه و بویراحمد، فارس، چهار محال و بختیاری، بوشهر وایلام رواج بیشتری دارد.
درزمان های قدیم در زمان قحط سالی وخشکسالی مردمانی که دامدار بودند این نوع گیاه را خُرد می کردند و بعنوان علوفه به حیوانات شان می دادند.