زرتشت

زمان دقیق زندگی زرتشت، مشخص نیست. نوشته های سنتی، بر آنند که او «۲۵۸ سال پیش از اسکندر» یا «۵۰۰۰ سال پیش از خشایارشا» زیسته است. با این حال، پژوهشگران جدید زمان زندگی او را حدود ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می دانند. محل دقیق زندگی او نیز نامشخص است. در منابع از آذربایجان، سیستان و ری به عنوان زادگاه او یاد شده است، اما تعیین دقیق آن ساده نیست و به زعم غالب مورخان و باستان شناسان امروزی تنها روشن است که در شمال شرق ایران بزرگ زندگی می کرده است—به گمان عده ای از باستان شناسان و مورخان، جایی در محدوده تاجیکستان و افغانستان امروزی.
مطالب موجود در منابع مزدایی دربارهٔ زرتشت، به دو گروه تاریخی و افسانه ای تقسیم می شوند. مطالب تاریخی شامل سروده های خود او، گاتاها، است که کهن ترین بخش اوستا را تشکیل می دهد. منابع افسانه ای که در طول تاریخ به مرور دربارهٔ او نوشته شده اند، از زرتشت تاریخی فاصلهٔ بسیاری گرفته اند. این نوشته ها، در بخش های متاخر اوستا و کتب پهلوی بازتاب داشته اند.
در گاتاها زرتشت در جامه مرد خردمندی که خود را در یک مأموریت بزرگ می بیند، ظاهر می شود. او با قدم های استواری به دنبال ایجاد تغییر است و به صورت شورانگیزی اطرافیان خود را به راستی فرا می خواند. او در این سروده ها، مردم را از پرستش دیوان که آنان را آفریده اهریمن و تباه کنندهٔ زندگی می بیند، بازمی دارد و به آن ها وعدهٔ پیروزی نیکان را می دهد.
زرتشت باور داشت که انسان موجودی آزاد است و در تصمیم گیری های خود اختیار دارد؛ او می تواند انتخاب کند که در کنار نیروهای روشنایی بایستد یا در صف نیروهای تاریکی قرار گیرد. زرتشت این آزادی را هدیه ای از جانب اهورامزدا می دانست که از آغاز به انسان ها بخشیده شده است؛ در عین حال، به خوبی درک می کرد این آزادی می تواند به معنی آزادیِ گرویدن به نیروهای شر هم باشد.
در مطالب متاخر شخصیتی افسانه ای از زرتشت ترسیم شده است؛ چنان که جایگاه او را از انسان های عادی فراتر برده اند و هم تراز ایزدان قرار داده اند. نوشته های پهلوی می گویند فر زرتشت از آغاز خلقت وجود داشته است، فروهر او ۳۰۰۰ سال قبل از تولدش خلق شد و اهورامزدا در زمان تولد او، تن گوهرش را آفریده است. او پس از تولد در ۳۰ سالگی با اهورامزدا دیدار کرد و به موجودیت جسمانی دیوان بر روی زمین پایان داد. بخش بزرگی از مطالب تازه تر را گفتگوهای او با اهورامزدا می سازند که «هَم پُرسِگی» نام دارند. بنا به نوشته های متاخر، زرتشت در ۷۷ سالگی درگذشت.

برای راهنمایی ما گفته حضرت ابراهیم به پدر یا عمویش ( آزر ) گفته که . . .
کلمه آزر فقط در زبان فارسی معنا میده و با معنی های دست و پا شکسته ای هم که از کلمه زرتشت هست میشه گفت خنده کلمه زرتشت دستخوش تغییر شده . . .
و میشه به این نتیجه رسید که
آزر پشت= فرزند یا پور یا از پشت آزر ( که با توجه به کتاب قرآن میشه همون حضرت ابراهیم )
ابراهیم = پرهام در زبان فارسی در صورتی که پیامبران دیگه این پارسی ندارند .
حتی اسم زن حضرت ابراهیم ساره یا همون سارای هم در حال حاضر در منطقه غرب ایران بیشترین کاربرد رو داره
پس حضرت زرتشت همان ابراهیم یا حضرت پرهام است .
که در منطقه زاگرس زندگی می کرده . . .
و کم کم برای تبلیغ دین خدا کوچ کرده به مرکز تمدن ها بین النهرین. . .
که طبق داستان های تاریخی زرتشت هم ناگهانی نیست و توی داستان ها ازش صحبتی نمیشه
پس میشه گفت پدر همه پیامبران موجود یکتا پرستی در جهان که ابراهیم است یک پیامبر ایرانی بوده . . .
نه عراقی یا بین النهرینی یک #ایرانی

- خویدوده : زرتشت و شاگردان و هم عصران وی به تلفظ ریشه ای و معنای اصلی این واژه علم و آگاهی نداشته اند و در اعصار بعدی به شکل اشتباه و انحرافی و گمراه کننده ازدواج با محارم ترجمه و معنا گردیده است. اما از دیدگاه خردمندان گم نام و آفرینندگان اولیه این کلمه، تلفظ ریشه ای و معنای اصلی آن در میدان های کلی خود شناسی و انسان شناسی و خطاب به تک تک افراد انسانی چه زن و چه مرد به عنوان شنونده به شکل زیر بوده است : خود تو ده تائی.
به این معنا که هر فرد انسانی دارای ده جنبه یا بُعد انسانی می باشد، یعنی نه تنها دارای یک من یا خود و یا یک نفس مجرد بلکه ده تا من یا خود و یا نفس مجرد، مشتمل بر پنج نفس مجرد مردانه و پنج نفس مجرد زنانه.
- آژی ده اکه : ( در شاهنامه توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی شیخ طوسی این واژه اشتباها به ضحاک مار بردوش معنا و تعبیر گردیده است ) این کلمه در اصل و ریشه به زبان یکی از اقوام ماد یعنی کرد ها و به معنای زیر بوده است: زندگی های معین دهگانه. یعنی هرفرد انسانی در حالت اولیه آفرینش طبیعت و کیهان با کمیت و کیفیت بهشت برین، از یک خانواده ده عضوی خودی و بنیادی و ملکوتی یا آسمانی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی آفریده شده و از ده زندگی جاودانه برخوردار گردیده است. همانطور که در بالا بیان گردید ، پنج مرد و پنج زن یا ده نیم زوج خودی بطور همزمان و در کنار هم و برای زوجیت با همدیگر. آن سامان یا نظم اولیه ( یعنی نظام احسن و اشرف آفرینش مبدئی - ازلی - ابدی ) و زندگی بسیار طولانی درون آن در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی دیگر وجود ندارد بلکه با آغاز سفر مقطعی نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان به پایان رسیده و منجر به جاری شدن و روان گشتن سلسله طویل نظم ها و حیات های دنیوی گردیده است. و آن ده عضو خانواده های خودی افراد انسانی در طی سفر پشت سرهم و در طول زمان و بیزمانی در هفت عالم مستقل و جدا از هم به ظهور و پیدایش می رسند و زندگی های دنیوی و عشق ورزیدن به غیر از خود و زوجیت با غیر و عمل تولید مثل را تجربه و سپری می نمایند و آنهم هرکدام نه فقط یک بار بلکه به تعداد مراتب و درجات مختلف تکاملی بین دو حد یکی نهایت نقصان و امکان اخس و دیگری نهایت کمال و امکان اشرف در طول راه و سفر بسیار طولانی مقطعی و نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین مبداء و معاد. البته مبداء و معاد از دیدگاه علمی و نه آئین و دین و مذهب و ایدئولوژی و فرقه و حلقه. ظهورات و پیدایش های متوالی آن انسان ها بهمراه تار و پود های کثیر و فراوان و گوناگون محتوای جهان از طریق زنجیره وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی بر اثر نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض صورت می پذیرد و نه از راهی دیگر و آنهم نه فقط در محتوای این کیهان یا جهان بلکه در محتوای هرکدام از گیتی ها یا دنیا ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار بطور مطلقا یکسان و برابر.
این دو معنا با معنای نهفته در پشت پرده ظاهر لفظی بودا ( Buddah با تلفظ اصلی و ریشه ای: بود ده ) همخوانی دارند. حالت بیداری یا اشراق و یا به روشنایی رسیدن خود بودا و بر اساس بینش و باور پیروان آئین بودا تحت عنوان بودی ( buddahi با تلفظ اصلی : بود دهی ) یعنی آگاه شدن هر فرد انسانی به ابعاد دهگانه هستی و وجود خویش. البته این موضوع به این معنا نیست که خود بودا و پیروان بعدی وی در سطوح بالای پیشوائی تحت عنوان دالائی لاما براستی به این معنای ارائه شده در این کامنت کوتاه یا پیامک پی برده بوده باشند یا به این سطح از آگاهی و بیداری رسیده باشند.
در پایان کلام کودکانه امروز خویش که امیدوارم سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشد، چند نکته مهم وجود دارد که در میدان های آئین و دین و مذهب و ایدئولوژی منجمله آتئیزم و کمونیزم برای انسان و بخصوص ما ایرانیان امروز و آینده ممکن است مفید و مثمر ثمر باشد که بطور کوتاه و فشرده دو سه تا نکته از آن نکات به شرح زیر می باشند :
- خداوند متعال ( البته خدای حقیقی و واقعی و مطلق و بیکران از دیدگاه علمی و نه خدای آئینی و دینی که فقط یک لفظ یا واژه و یا کلمه در زبان و ادبیات و یک مقوله یا مفهوم و ایده انتزاعی در فهم و عقل یا خرد محض انسان از باستان تاکنون بیش نبوده و نمی باشد ) در طول تاریخ پیدایش انسان روی کره زمین تاکنون هیچ انسان هایی را در بین اقوام یهود و عرب و عجم و هیچ قوم دیگری تحت عناوین سوشیان و منجی و ناجی و نبی و پسر و رسول و ولی و والی و هر گونه عنوان دیگری برای تربیت و هدایت معنوی بشر انتخاب و اعزام و ارسال ننموده و در گوش سر هیچ انسانی یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات نجوا و زمزمه نکرده است چه بطور مستقیم و بدون واسطه و چه غیر مستقیم یا باواسطه .
- شریعت راستین و حقیقی و واقعی خداوند متعال هرگز آئین و دین و مذهب و ایدئولوژی و فرقه و حلقه نبوده و نمی باشد بلکه علم و در راس آن علوم طبیعی و تجربی و ریاضی هم محض و هم کاربردی بهمراه فن آوری های مفید صنعتی و خلاقیت های مدرن هنری .
- آئین یکتا پرستی هم هیچ تهفه دیگری نبوده و نمی باشد غیر از فرزند راستین و وارث بر حق و ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی. - دو داستان بنیادی و مشترک ادیان به اصطلاح توحیدی - ابراهیمی تحت عنواین یهودیت و مسیحیت و اسلام؛ یکی آفرینش شش روزه جهان و دیگری بابا آدم و ننه حوای موسا و ایسا و محمّد، دو افسانه تخیلی - توهمی بیش نبوده و نمی باشند و محتوای آنها از طرف خداوند متعال و در قالب وحی به گوش سر سرایندگان آن ابلاغ نگردیده است.
- بر خلاف بینش و باور سه دین به اصطلاح توحیدی ابراهیمی بخصوص مسیحیت و اسلام، خداوند متعال در هیچ زمان و بیزمانی و در هیچ مکان و بیمکانی هیچگاه هیچ فرد انسانی را بابت پندارها و گفتار ها و رفتار های بد دنیوی و هیچ بابت دیگری مورد استنطاق و مؤاخذه و بازپرسی و بازجوئی و ملامت و سرزنش قرار نخواهد داد و هیچ انسانی را به عذاب و سزای جهنمی محکوم و دچار و گرفتار و نخواهد نمود.
نتیجه اینکه افسانه آفرینش باید از نو سروده شود و این بار به زبان و روش علمی و به کمک شناخت و دانش علمی و تفسیر صحیح و حقیقی تئوری های علمی.
زرتشت در اصل و ریشه و از دیدگاه والدین و به زبان روشن فارسی ( و نه تاریک پارسی و اوستایی ) دارای دو نام بوده است که توسط متفکرین و اندیشمندان یونانی و بعدا رومی با صداقت خارق العاده ای در امانت داری در حفظ تلفظ های ریشه ای حفظ و نگهداری شده و به عصر جدید رسیده اند. اگر فرصتی دست داد آن دو نام را مورد بررسی قرار خواهم داد و معنای اصلی آنها را از دیدگاه والدین زرتشت خدمت خوانندگان گرامی بیان خواهم نمود.

میدانیم که در دین زرتشتی گفتار نیک و کردانیک وپندار نیک سه جر اصلی دین زرتشتیان است وبه قول نیچه زرثوشتره اولین کسی بود که اخلاق رو وارد جهان کرد و چه نزدیک است به اسم این بزگوار.
زرتشتیان خود اعتقاد دارن که زرتشت از غرب ایران است وبخاطر هلال حاصلخیز و تمدن بیت النهرین به واقعیت نزدیکتره ودر این زاگروس شتر وجودنداره😁

به زرتشتی بودنم و اینکه پیرو آیینی ایرانی هستم می بالم.