زراعت

زراعة. [ زِ ع َ ] ( ع مص ) تخم ریختن برای کاشتن . ( آنندراج ) . زرع. ( اقرب الموارد ) . کشاورزی. ( دهار ) . و این لغت در اصل زرع است که فارسیان درآن تصرف کرده چنان استعمال کرده اند. . . ( آنندراج ) .
زراعة. [ زِ ع َ ] ( ع اِ ) حرفه و شغل کشتکاری. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) .
زراعة. [ زَرْ را ع َ ] ( ع اِ ) موضع کشاورزی ، مانند ملاحة برای موضع نمک. ج ، زراعات. ( از اقرب الموارد ) .
زراعة. [ زَرْ را ع َ ] ( ع اِ ) ج ِ زَرّاع. ( اقرب الموارد ) . رجوع به زراعون و زراع ( معنی دوم ) شود.
منبع. لغت نامه دهخدا

ز کابل برآید به خورشید دود
نماند برین بوم کشت و درود.
فردوسی.
ز ایران پراکنده شد هر که بود
نماند اندر آن مرز کشت و درود.
فردوسی.
بر آن مرز کهسار بر هرچه بود
ز برگ درخت و ز کشت ودرود.
فردوسی.
زمینی که آبادهرگز نبود
برو بر ندیدند کشت و درود.
فردوسی.
ببردند بی مایه چیزی که بود
که نه گنجشان بُد نه کشت و درود.
فردوسی.
پرانبوه مردم یکی جای بود
همه بومشان باغ و کشت و درود.
اسدی