یک اصطلاحی داریم که می گیم زندگی جنگ است، جانا بهر جنگ آماده شو. معنا و مفهوم زبور روی خود کلمه زبور هست یعنی کتابی برای مبارزه با زبری ها، یعنی مبارزه با سختی ها و خشونت ها و زبری های زندگی. کلمه زبور
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
مرتبط با کلماتی مثل مبارزه برزو مزبور ابراز برزن می باشد. و هر کدام به لحاظ مفهومی در یک راستا ولی در بُعد خودش معنا و مفهوم دارد.
زبور به معنای کتابی است که مشتمل بر حکمت ها و مواعظ باشد .
زبور نام کتابی است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود از پیامبران بنی اسرائیل نازل شده است. زبور به زبان عبری است و سراسر اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است
زبور نام کتابی است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود از پیامبران بنی اسرائیل نازل شده است. زبور به زبان عبری است و سراسر اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است[۱][۲]
... [مشاهده متن کامل]
محتویات [نمایش]
ریشه نام[ویرایش]
بنا بر روایت وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح فرود آمده است[۳]. برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته اند. [۴] بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره ( זימרה ) که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته اند.
زبور در قرآن[ویرایش]
در سوره های نساء، انبیاء و اسراء قرآن زبور نام برده شده است.
به راستی که ما به تو وحی کردیم چنان که به نوح و پیامبران پس از او و همچنین به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط بنی اسرائیل و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود هم زبور را عطا کردیم. ( قرآن ۴:۱۶۳ )
و پروردگار تو به آن چه در آسمان ها و زمین است داناتر است و به داوود زبور را بخشیدیم. ( قرآن ۱۷:۵۵ )
و ما در زبور پس از ذکر نوشتیم که به راستی بندگان نیکوکار من زمین را وارث خواهند شد. ( قرآن ۲۰:۱۰۵ )
زبور در تفاسیر[ویرایش]
با این که قرآن به اعطای زبور به داوود اشاره کرده است، برخی از مفسرین اهل سنت آن را به طور مطلق کتب انبیاء معنی کرده اند. [۵] بر اساس تفسیر نمونه، کتاب زبور احکام شریعتی خاصی نداشته و آیین جدیدی نیاورده است. [۶]. در تفسیر نمونه، زبور دلیل برتری داوود بر دیگر پیامبران دانسته شده است. [۷] در این تفسیر همچنان ذکر شده که بخش هایی از زبور از تحریف مصون مانده اند. [۸]
زبور در روایات اسلامی[ویرایش]
در روایتی ابوذر غفاری از پیامبر اسلام نقل کرده است که زبور یکی از ۱۰۴ کتابی است که بر مردم جهان نازل گشته است. [۹] در صحیح بخاری، ابوهریره از محمد نقل کرده است که خواندن زبور بر داوود آسان گشته بود و چون به خادمانش می فرمود اسب ها را زین کنند؛ پیش از آن که اسب ها زین شود زبور را به پایان می برد.
تطبیق زبور با مزامیر[ویرایش]
برخی پژوهشگران زبور مذکور در قرآن را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته اند. با این که مزامیر بیش تر به عنوان کتاب دعا و تسبیح شهرت دارد؛ زبور و مزامیر هر دو به داوود منسوب اند. در قرآن از زبور آورده شده است که بندگان نیکوکار خداوند وارث زمین خواهند شد. در مزامیر داوود، آیه ای با معنی مشابه آمده است:
زیرا که خداوند عدالت را دوست می دارد و بندگان صالح خود را رها نمی کند بلکه از ایشان نگهداری می کند زیرا که درخت شریران بریده خواهد شد. و صدیقان وارث زمین شده تا ابد در آن سکونت خواهند کرد؛ زیرا که زبانشان به حکمت گویاست. ( مزامیر ۳۷:۲۹ )
برخی نیز آیه قرآن در سوره انبیاء را با این بخش مزامیر تطبیق داده اند.
زیرا که شریران منقطع می شوند اما متوکلان به خداوند وارثان زمین خواهند شد. و متواضعان وارث زمین شده از سلامت بهره خواهند برد. شریر دندان های خویش بر او می فشارد، اما خداوند بر صدیقان متبسم است. ( مزامیر ۳۸:۱۱ )
آیات دیگری از مزامیر نیز مفهومی نزدیک با آنچه در قرآن آمده است دارند:
خداوند روزی صالحان را می داند و میراث ایشان زمین ابدی باشد که در زمان بلا خجل نشوند و در ایام قحطی سیر خواهند شد. این متبرکان خداوند زمین را به میراث می برند. ( مزامیر ۳۸ ۹:۱۱ )
برخی از علمای مسلمان که زبور را اشاره ای به کتب انبیای پیشین و نه فقط کتاب داوود می دانند، این آیه قرآن را با آیه مشابهی در سفر خروج برابر دانسته اند.
و بندگان خود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و اسرائیل را به یاد آور چون که به ذات خود برای ایشان سوگند یاد کرده به ایشان گفتی که ذریه شما را چون ستاره های آسمان بسیار خواهم گردانید و تمامی زمینی که درباره اش گفتم به ذریه شما خواهم بخشید که تا ابد وارث آن باشند. ( خروج ۳۲:۱۱ )
با این حال در این مورد که مزامیر همان زبور است، اطمینان وجود ندارد. یهودیان و مسیحیان خود معترف اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می توان به داوود نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده اند[۱۰][۱۱].
پانویس[ویرایش]
Jump up ↑ اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷
Jump up ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳
Jump up ↑ بحارالانوار، ۱۴/۳۳
Jump up ↑ المیزان ج۵ ص ۲۲۰
Jump up ↑ تفسیر الجلالین ۱۲:۲
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۴/۲۱۴
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۲۱/۱۶۱
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/۸۲۰
Jump up ↑ مجمع البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶
Jump up ↑ قاموس کتاب مقدس، ۷۹۶ - ۸۰۰
Jump up ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹و ۲۸۰
جستارهای وابسته[ویرایش]
زبور پهلوی
زبور مانی
زبور آل داوود
منابع[ویرایش]
فلیسین شاله. تاریخ مختصر ادیان بزرگ. ترجمهٔ منوچر خدایار محبی. تهران: انتشارات دانشگاه، ۱۳۴۶.
ناصر مکارم شیرازی. تفسیر نمونه. با همکاری جمعی از نویسندگان. چاپ دوازدهم. تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۹.
حسن بن فضل طبرسی. مجمع البیان. بهشتی احمد. چاپ هشتم. قم: فراهانی، ۱۳۶۹.
سمیح عاطف الزین. داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن. ترجمهٔ علی چراغی. چاپ اول. تهران: ذکر، ۱۳۸۰. ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴.
عبدالرحمن بی ابی بکر سیوطی. تفسیرالجلالین. ویرایش محمد بن احمد جلال الدین. چاپ هشتم. بیروت: ذکر، ۱۳۸۰.
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴ - ۳۳۱ - ۰۶۸ - X
[نمایش] ن ب و
شخصیّت ها و اَعلامِ قرآنی
رده ها: تاریخ یمن شبه جزیره عربستان کتاب های مقدس کتاب های یهودی متون اسلامی
همچنین
الزَبُورْ کان نظام کتابة مستخدم فی الیمن القدیم إلى جانب خط المسند والفرق بینهما أن الأخیر یتحدث عن شواهد وأحداث تاریخیة غا . . .
... [مشاهده متن کامل]
محتویات [نمایش]
ریشه نام[ویرایش]
بنا بر روایت وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح فرود آمده است[۳]. برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته اند. [۴] بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره ( זימרה ) که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته اند.
زبور در قرآن[ویرایش]
در سوره های نساء، انبیاء و اسراء قرآن زبور نام برده شده است.
به راستی که ما به تو وحی کردیم چنان که به نوح و پیامبران پس از او و همچنین به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط بنی اسرائیل و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود هم زبور را عطا کردیم. ( قرآن ۴:۱۶۳ )
و پروردگار تو به آن چه در آسمان ها و زمین است داناتر است و به داوود زبور را بخشیدیم. ( قرآن ۱۷:۵۵ )
و ما در زبور پس از ذکر نوشتیم که به راستی بندگان نیکوکار من زمین را وارث خواهند شد. ( قرآن ۲۰:۱۰۵ )
زبور در تفاسیر[ویرایش]
با این که قرآن به اعطای زبور به داوود اشاره کرده است، برخی از مفسرین اهل سنت آن را به طور مطلق کتب انبیاء معنی کرده اند. [۵] بر اساس تفسیر نمونه، کتاب زبور احکام شریعتی خاصی نداشته و آیین جدیدی نیاورده است. [۶]. در تفسیر نمونه، زبور دلیل برتری داوود بر دیگر پیامبران دانسته شده است. [۷] در این تفسیر همچنان ذکر شده که بخش هایی از زبور از تحریف مصون مانده اند. [۸]
زبور در روایات اسلامی[ویرایش]
در روایتی ابوذر غفاری از پیامبر اسلام نقل کرده است که زبور یکی از ۱۰۴ کتابی است که بر مردم جهان نازل گشته است. [۹] در صحیح بخاری، ابوهریره از محمد نقل کرده است که خواندن زبور بر داوود آسان گشته بود و چون به خادمانش می فرمود اسب ها را زین کنند؛ پیش از آن که اسب ها زین شود زبور را به پایان می برد.
تطبیق زبور با مزامیر[ویرایش]
برخی پژوهشگران زبور مذکور در قرآن را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته اند. با این که مزامیر بیش تر به عنوان کتاب دعا و تسبیح شهرت دارد؛ زبور و مزامیر هر دو به داوود منسوب اند. در قرآن از زبور آورده شده است که بندگان نیکوکار خداوند وارث زمین خواهند شد. در مزامیر داوود، آیه ای با معنی مشابه آمده است:
زیرا که خداوند عدالت را دوست می دارد و بندگان صالح خود را رها نمی کند بلکه از ایشان نگهداری می کند زیرا که درخت شریران بریده خواهد شد. و صدیقان وارث زمین شده تا ابد در آن سکونت خواهند کرد؛ زیرا که زبانشان به حکمت گویاست. ( مزامیر ۳۷:۲۹ )
برخی نیز آیه قرآن در سوره انبیاء را با این بخش مزامیر تطبیق داده اند.
زیرا که شریران منقطع می شوند اما متوکلان به خداوند وارثان زمین خواهند شد. و متواضعان وارث زمین شده از سلامت بهره خواهند برد. شریر دندان های خویش بر او می فشارد، اما خداوند بر صدیقان متبسم است. ( مزامیر ۳۸:۱۱ )
آیات دیگری از مزامیر نیز مفهومی نزدیک با آنچه در قرآن آمده است دارند:
خداوند روزی صالحان را می داند و میراث ایشان زمین ابدی باشد که در زمان بلا خجل نشوند و در ایام قحطی سیر خواهند شد. این متبرکان خداوند زمین را به میراث می برند. ( مزامیر ۳۸ ۹:۱۱ )
برخی از علمای مسلمان که زبور را اشاره ای به کتب انبیای پیشین و نه فقط کتاب داوود می دانند، این آیه قرآن را با آیه مشابهی در سفر خروج برابر دانسته اند.
و بندگان خود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و اسرائیل را به یاد آور چون که به ذات خود برای ایشان سوگند یاد کرده به ایشان گفتی که ذریه شما را چون ستاره های آسمان بسیار خواهم گردانید و تمامی زمینی که درباره اش گفتم به ذریه شما خواهم بخشید که تا ابد وارث آن باشند. ( خروج ۳۲:۱۱ )
با این حال در این مورد که مزامیر همان زبور است، اطمینان وجود ندارد. یهودیان و مسیحیان خود معترف اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می توان به داوود نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده اند[۱۰][۱۱].
پانویس[ویرایش]
Jump up ↑ اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷
Jump up ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳
Jump up ↑ بحارالانوار، ۱۴/۳۳
Jump up ↑ المیزان ج۵ ص ۲۲۰
Jump up ↑ تفسیر الجلالین ۱۲:۲
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۴/۲۱۴
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۲۱/۱۶۱
Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/۸۲۰
Jump up ↑ مجمع البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶
Jump up ↑ قاموس کتاب مقدس، ۷۹۶ - ۸۰۰
Jump up ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹و ۲۸۰
جستارهای وابسته[ویرایش]
زبور پهلوی
زبور مانی
زبور آل داوود
منابع[ویرایش]
فلیسین شاله. تاریخ مختصر ادیان بزرگ. ترجمهٔ منوچر خدایار محبی. تهران: انتشارات دانشگاه، ۱۳۴۶.
ناصر مکارم شیرازی. تفسیر نمونه. با همکاری جمعی از نویسندگان. چاپ دوازدهم. تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۹.
حسن بن فضل طبرسی. مجمع البیان. بهشتی احمد. چاپ هشتم. قم: فراهانی، ۱۳۶۹.
سمیح عاطف الزین. داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن. ترجمهٔ علی چراغی. چاپ اول. تهران: ذکر، ۱۳۸۰. ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴.
عبدالرحمن بی ابی بکر سیوطی. تفسیرالجلالین. ویرایش محمد بن احمد جلال الدین. چاپ هشتم. بیروت: ذکر، ۱۳۸۰.
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴ - ۳۳۱ - ۰۶۸ - X
[نمایش] ن ب و
شخصیّت ها و اَعلامِ قرآنی
رده ها: تاریخ یمن شبه جزیره عربستان کتاب های مقدس کتاب های یهودی متون اسلامی
همچنین
الزَبُورْ کان نظام کتابة مستخدم فی الیمن القدیم إلى جانب خط المسند والفرق بینهما أن الأخیر یتحدث عن شواهد وأحداث تاریخیة غا . . .