روزنامه

نداره. . . اما magazine مخاطبش عام هست و به لحاظ ظاهری خیلی جذابه برای عوام. توی ایران مجله ی خانواده سبز مثلا یه مدل magazine محسوب میشه. روزنامه هم که با این دو فرق داره. مثلا همشهری روزنامه اس. هر سه به لحاظ محتوایی و ظاهری و مخاطب متفاوت هستند و نباید جای هم به کار برن. شما به یک native این کلمات رو بگین شاید متوجه بشن اما این رو هم خواهند فهمید که شما نمیتونید کلمات درست رو انتخاب کنید و native نیستید.

روزنامه اس مجله نیست. مجله به حوزه های تخصصی میپردازه. عوام پسند نیست غالبا. مثلا مجله ی تخصصی تئاتر یا موسیقی.

محتویات [نهفتن]
۱ پیدایش روزنامه ها
۲ نخستین روزنامه های به زبان فارسی
۳ پیشینهٔ روزنامه در خاورمیانه
۴ مطبوعات در قانون ایران
۵ جستارهای وابسته
۶ منابع
۷ پیوند به بیرون
پیدایش روزنامه ها [ویرایش]
در سده ۱۸ جزوه ها و اوراق اطلاعاتی برای نخستین بار در اروپا؛ به طور روزانه، چاپ و پخش می شد. پس از پایان سده ۱۹ تعداد خوانندگان روزنامه های اروپایی افزایش یافت و به هزاران یا میلیون ها نفر رسید. روزنامه های اولیه بسیاری از انواع اطلاعات را در قطعی محدود و قابل تکثیر جای می دادند. روزنامه ها اطلاعاتی را درباره امور جاری، سرگرمی و آگهی در یک جا ارائه می کردند.
چاپ مطبوعات روزانه ارزان در ایالات متحده آمریکا، به سال ۱۸۹۲ میلادی باز می گردد. این روزنامه ها نخست فقط در شهر نیویورک توزیع می شد، اما پس از مدتی در تمام شهرهای بزرگ شرق آمریکا توزیع گردید. در نخستین سال های سده ۲۰، روزنامه های شهری یا منطقه ای پدیدار شد که اکثر مناطق ایالات متحده آمریکا را پوشش می داد. در دوران مهاجرت انبوه، روزنامه های بسیاری به زبان های خارجی در آمریکا منتشر گردید. در سال ۱۹۱۱، نود و هفت روزنامه به زبان آلمانی در شهرهای غربی و شمال شرق آمریکا منتشر می شد.
نخستین روزنامه های معتبر نیویورک تایمز و لندن تایمز بودند. در دیگر کشورهای اروپایی، این دو روزنامه به عنوان الگو مورد توجه قرار می گرفتند. روزنامه های بخش ممتاز بازار تبدیل به نیروی سیاسی عمده ای شدند.
در سال ۱۹۶۰ هر روز در انگلستان بیش از یک روزنامه به ازای هر خانواده به فروش می رسید؛ به طور متوسط ۱۱۲ روزنامه برای هر ۱۰۰ خانواده، اما این نسبت از آن پس پیوسته کاهش یافته است. امروزه کم تر از ۹۰ روزنامه برای هر ۱۰۰ خانواده به فروش می رسد.
کشورهای اروپایی، هر کدام تعدادی روزنامه های سراسری، خصوصی و دولتی دارند. روزنامه های اروپا اغلب دیدگاه های سیاسی متفاوتی دارند، موضوعات متفاوتی را دربر می گیرند و امکان انتخاب برای خواننده فراهم می کنند. در آمریکا، هم چنان انتشار روزنامه های محلی به صورت یک پیشه انحصاری درآمده است. اگر چه روزنامه ها در آمریکا محلی هستند، اما به هیچ وجه تماماً در مالکیت افراد محلی قرار نمی گیرند. بیش از ۷۰ درصد این روزنامه ها به وسیله شرکت های انتشاراتی زنجیره ای کنترل می شوند. در بعضی از این روزنامه ها، همانند بسیاری از روزنامه های اروپا، مالکان خط مشی ها و سیاست های سرمقاله ها را تعیین می کنند و سردبیران و روزنامه نگاران خود را به پیروی از این سیاست ها متعهد می دانند. در زنجیره روزنامه های هرست، هر روز چندین سرمقاله برای سردبیران هشت روزنامه عمده فرستاده می شود، که بعضی از آن ها باید مورد استفاده واقع شوند، در حالی که بعضی دیگر می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
بسیاری از دولت ها اقدام به جلوگیری تملک روزنامه ها به وسیله شرکت های زنجیره ای بزرگ کرده اند تا تلاش کرده اند موازنه سیاسی را به مطبوعات تحمیل کنند. در سال ۱۹۷۰ در نروژ، برنامه ای برای متعادل کردن سرمایه گذاری میان روزنامه هایی که نماینده جناح های مختلف سیاسی بودند آغاز گردید، و بیشتر اجتماعات محلی در آن کشور تنها دو یا چند روزنامه دارند که دیدگاه های گوناگون را در مورد اخبار ملی و بین المللی ارائه می کنند.
با ظهور اینترنت و کتاب الکترونیکی به تدریج تعداد روزنامه ها افزایش یافته و از شمارگان آن ها کاسته می شود. فناوری جدید چاپ و تولید روزنامه ها را بسیار آسان تر از گذشته ساخته است.
نخستین روزنامه های به زبان فارسی [ویرایش]
واژه «روزنامه» در متون کهن فارسی به کار ­رفته است و منظور از آن، بیان رویدادهای مهم درباره پادشاهان و شرح زندگانی وزیران و بزرگان بوده و در یک نسخه منتشر می­ شده است. [۱]
این واژه تا روزگار آغازین دوره قاجار نیز به همین مفهوم بوده است، چنانکه مجموعه­ هایی از این روزنامه ­ها در زبان فارسی موجود است که آخرین مجموعه مستقل از این نوع، روزنامه میرزامحمد کلانتر شیراز در شرح رویدادهای زندیان، و روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه است. [۲]
در دوره قاجاری در معنی واژه روزنامه تغییری پدید آمد. به گزارش ­های وقایع نگاران دولتی که از شهرستان­ ها اخبار جاری را به دولت مرکزی می ­نوشتند نیز روزنامه گفته می ­شد. [۳]
نزدیک به شصت سال پیش از چاپ نخستین مطبوعات در ایران و هم عصر با زندیان، در سده ۱۸ ( میلادی ) ، چاپ مطالب به زبان فارسی در روزنامه های هند و سپس انتشار روزنامه های تمام فارسی در آن کشور آغاز شده بود. از جملهٔ این روزنامه ها، می توان سلطان الاخبار، جام جهان نما و سراج الاخبار را نام برد. اسدالله خان غالب، شاعر نامور پارسی سرای آن زمان در سراج الاخبار شعرهایش را به چاپ می رساند. [۴]
پیشینهٔ روزنامه در خاورمیانه [ویرایش]
نخستین روزنامه خاورمیانه در سال ۱۸۲۸ هم زمان با سلطنت محمدعلی پاشا در مصر منتشر شد و نامش «الوقایع المصریه» بود. سه سال پس از آن روزنامه ای ترکی به نام «تقویم وقایع» منتشر گردید و هشت سال بعد در ایران روزنامه «کاغذ اخبار» ( ترجمه کلمه Newspaper ) به اهتمام میرزاصالح شیرازی یکی از نخستین دانشجویان اعزامی به اروپا انتشار یافت.
بازار روزنامه ها در آستانه انقلاب مشروطه رونق گرفت. رنه گروسه یکی از خاورشناسان می نویسد: «رستاخیز ملت ایران در آغاز قرن بیستم رستاخیز ادبی بود که بیشتر از طریق روزنامه ها متجلی گردید. » [۵]
یک سال پس از انقلاب ( ۱۲۸۶ خورشیدی - ۱۹۰۷ ( میلادی ) ) هشتاد و چهار روزنامه در ایران منتشر می شد، نفوذ . . .