رنگ

رنگ به هر مایع، شبهه مایع یا هر ترکیب صمغ مانندی که موقع اعمال شدن، لایه نازکی را جهت پوشاندن جسمی جامد ایجاد کند، گویند.
محتویات [نهفتن]
۱ دید کلی
۲ تاریخچه
۳ ترکیبات
۴ دمای رنگ
۵ انواع رنگ ها
۵. ۱ رنگ های گرم
۵. ۲ رنگ های سرد
۶ گام رنگ ها
۷ جستارهای وابسته
۸ پیوند به بیرون
۹ منابع
دید کلی [ویرایش]
از رنگ برای محافظت، نگهداری، دکوراسیون یا جهت اضافه کردن هرگونه قابلیت بر روی یک سطح که توسط رنگدانه پوشانده می گردد، استفاده می شود. مثال هایی از محافظت عبارتند از: پوشاندن سطح فلزات برای کند کردن خوردگی، یا رنگ کردن خانه جهت محافظت ۱ از آن در برابر عناصر خارجی ( آب، خاک و. . . ) .
مثالی از دکوراسیون، رنگ کردن اتاقی برای آماده سازی آن جهت جشن می باشد. استفاده های دیگری که از رنگ می شود، شامل برگرداندن رنگی خاص از روی سطح و یا استفاده بر روی سطوح بر علیه حرارت یا موازات با استفادهٔ حرارتی از آن سطح در کاربردهای مختلف است. مثال کاربردی دیگری در این زمینه، برای تشخیص دادن علامات صنعتی یا هشدارها، یا علامت گذاری لوله ها در صنعت یا در زمینهٔ کاربردهای نظامی می باشد. رنگ را برای هر جسمی می توان استفاده کرد، برای مثال در هنر، پوششهای صنعتی، علامات جاده ای یا در لنگرگاه ها جهت جلوگیری از خوردگی توسط آبها. رنگ یک محصول نیمه تمام شده است، بدین معنی که بعد از استفاده توسط کاربر است که به مرحله پایانی خود می رسد. از رنگ همچنین همراه با مخلوط کردن لعاب، برای پوششهای پیشرفته و صیقلی سازی سطوح نیز می توان استفاده کرد.
تاریخچه [ویرایش]
نقاشی های پیدا شده در غارها که توسط رنگهای بدست آمده از اُخرا، و اکسیدهای هماتیت و مگنتیت کشیده شده اند به ۴۰۰۰۰ سال قبل و به دوران انسانهای هموساپینس باز می گردد. نقاشی های کهن در درنادای مصر که برای سالیان متمادی بدون حفاظ و در معرض هوا بوده است، یک پدیده درخشان اثر برلینسی می باشد که هنوز هم به همان روشنی ۲۰۰۰ سال قبل است. مصری ها رنگهایشان را با ماده ای صمغ مانند، ترکیب می کردند و هر یک را به صورت جداگانه بر روی سطح اعمال می کردند بدون اینکه ذره ای با هم مخلوط گردند. آنها از ۶ رنگ استفاده می کردند: سفید، سیاه، قرمز، آبی، زرد و سبز. مابقی بحث راجع به تاریخ رنگ، از حوصله این مقاله خارج است.
ترکیبات [ویرایش]
رنگدانه:دانه های جامد ریزی هستند که در رنگ جهت توزیع رنگ، زبری، غلظت رنگ و. . . با یکدیگر متحد می گردند. ولی بعضی از رنگها یه جای ترکیبات معمول رنگدانه، از رنگ های دانه ای میکرونیزه استفاده می کنند. رنگدانه ها به دو دسته طبیعی و شیمیایی تقسیم بندی می گردند. رنگدانه های طبیعی شامل خاک رس، کلسیم کربنات، سیلیکا، تالک و میکا می باشد. رنگدانه های شیمیایی حاوی مولکولهای مهندسی یعنی خاک رس تکلیس شده، رسوب های شیمیایی کلسیم کربنات و سیلیکاهای مصنوعی می باشد. رنگدانه های مخفی، در کدر سازی رنگ و محافظت از لایه رنگ از اشعه ماورابنفش به کار می آید. انواع رنگدانه های مخفی از این قرار است:تیتانیوم دی اکسید، فتالوی آبی، و اکسید آهن قرمز. پرکننده ها نوعی مخصوص از رنگدانه ها هستند که برای حجم دادن به لایه رنگ، پشتیبانی از ساختار رنگ و حجم دادن به خود رنگ، مورد مصرف قرار می گیرند. پر کننده ها معمولاً حاوی مواد بی اثر ارزان قیمتی مانند آرد کوهی، تالک، آهک، باریت، خاک رس و. . . . می باشند. بعضی از رنگدانه ها سمی می باشند مانند سرب که در رنگ های سربی به کار رفته است.
صنعت رنگسازی، شروع به جایگزینی رنگدانه های سرب با رنگدانه های کم خطر تر تیتانیوم دی اکسید، از سال ۱۹۷۸ نموده است. تیتانیوم دی اکسیدی که امروزه در رنگسازی استفاده می گردد، به دلایل مختلفی توسط سیلیکن یا آلومینیوم اکسید پوشانده می گردد.
چسب یا ناقل:چسب معمولاً به ناقلی اطلاق می گردد که ترکیب شکل دهنده اصلی فیلم ( لایه نازک رنگ ) می باشد. تنها ماده ای که حتماً باید در رنگ حاضر باشد، همین ماده است. حضور سایر ترکیبات در رنگ، اختیاری است. چسب ها حاوی زرین های طبیعی یا شیمیایی اند مانند اکریلیک، پلی اورتان، پلی استر، ررزین های ملامین، اپوکسی ها و روغن ها. رنگ لاتکس، محلولی کلوئیدی بر پایه آب است که از ذرات پلیمری میکرونیزه تشکیل شده است. معنی کلمه لاتکس، یعنی حلّال در آب.
این روزها که بحث حفاظت از محیط زیست نیز مطرح است، شرکتهای تولید کننده رنگ، از استفاده از مواد آلی فّرار در تولیداتشان، محدود شده اند. دلیل این امر، که توسط سازمان محیط زیست اعلام گشته است، صدمه زدن احتمالی بعضی از این ترکیبات به لایه ازون و در نتیجه، افزایش میزان پرتو فرابنفش می باشد. حلال هایی که در مرحله اول از رنگ تبخیر می گردد، باعث تخریب لایه ازون می گردد. بحث حلال ها در رنگ، جداگانه مطرح می گردد: حلال ها:هدف اصلی از استفاده از حلالها، تنظیم کردن رقّت و فرارّیت و وسیکوزیته رنگ است. حلال، فّرار است و در فیلم ( لایه نازک رنگ ) باقی نمی ماند. حلال، همچنین نرخ جریان تابع لزجت و کاربرد سایر ترکیبات و نیز پایداری رنگ را در حالت سیال، کنترل می کند.
آب، بهترین نوع حلال برای رنگ های آب - محور می باشد. رنگهای حلال - محور، که گاهی نیز رنگ های روغنی نامیده می شوند، می توانند تعداد کثیری از حلال ها را در خود جای دهند که شامل ترکیبات آروماتیک، آلیفاتیک، الکلها وکتونها و رزین های سبک رقیق کننده خواهند بود. چنین حلالهایی در مواقعی . . .