رف

رَف به فتحه ( ر ) به گویش شیرازی به معنی طاقچۀ تو رفته ای که بالای طاقچه تو رفته اصلی قرار دارد
می گویند.
رف دارای سقف هلالی و محل نگهداری اشیاء با ارزشی همچون ظروف چینی و بلور بود. در بعضی از بناها ( رف ) را بالای در ورودی اطاق می ساختند.
رف ریشه عربی دارد

واژه رف به چم کناره و صخره و تپه و پشته هست و برابر واژه reef در زبان انگلیسی هست

بلندی تپه

رف درگویش فارسی گنابادی همانند گویش مازنی به معنی صخره وبرجستگی صخره ایست . درگویش مردمان نواحی اراک این وآژه بشکل رفه خوانده می شود که واردگویش های ترکی این نواحی نیز گردیده وبمعنی طبقه ، درقفسه بندی
... [مشاهده متن کامل]

طاقچه