رستگاری

قرآن رستگاری اخروی را از آن راستگویان می داند. صدق به هر اندازه اى که در وجود آدمى برقرار و ثابت گردد، به همان مقدار براى او تزکیه و نجات می آورد؛ چرا که مؤمنان، اگر به خاطر صداقتشان، مشکلاتى را در دنیا تحمّل کنند، این راستى در آخرت براى آنان کارساز است. تنها صادقان نفع مى برند، نه مدّعیان، شعاردهندگان وریاکاران.
اصطلاح رستگاری ( salvation ) در مسیحیت دارای معنایی ویژه است. رهایی از قدرت گناه، حالت و وضعیتی که در آن انسان از گناه و مرگ آزاد می شود، تحقق برتری خدای نامتناهی بر تباهی های پدید آمده از گناه، بیماری و مرگ؛ و سرانجام، به «آن عمل خداوند گفته می شود که برای بازگرداندن انسان به موقعیت اولی اش انجام گرفته است؛ موقعیتی که از آن به سبب گناه آدم هبوط کرده است». به اعتقاد مسیحیان، انسان در آغاز آفرینش در کمال راستی و درستی بود، اما آدم ( نخستین نمونه انسانیت ) به معصیت خدا وسوسه شد و دامن خود را به گناه آلوده ساخت. بدین سبب، از آن جایگاه بلند هبوط کرد و در دنیایی خاکی گرفتار آمد. این امر تبار او را نیز به گناه ذاتی مبتلا نمود.
در مزدیسنا رستگاری هم دنیوی است و هم اخروی و از راه پیروی از قانون اشا حاصل می شود.
در ادیان هندی، به رستگاری موکشه یا موکتی ( Mukti ) می گویند که بمعنای رهایی فرد از چرخه زایش های دوباره ( سمساره ) اشاره دارد.

دینی. در تَورا ( تورات ) کتاب دینی قوم یهود بهمراه پیوست های آن تحت عنوان پیمان، عهد یا وصیت نامه قدیم از زبان یَهوَه ( نام خدا به زبان عبری ) یک جمله به این شکل بیان شده : نام من برتر از همه نام هاست و هیچ نامی نمیتواند از نام من سبقت بگیرد. در کتاب ایوان گلی های چهارگانه ( اناجیل اربعه ) کتاب دینی اقوام مسیحی بهمراه پیوست های آن تحت عنوان پیمان، عهد یا وصیت نامه جدید، و عهد قدیم و جدید بر رویهم در یک جلد تحت عنوان بی بل ( تلفظ به زبان آلمانی ) و بای بل ( تلفظ به زبان انگلیسی، از زبان ایسا مسیح یک جمله به این شکل بیان و درج گردیده : من حقیقت و راه و زندگی ام، فقط از طریق من میتوانید به سر زمین پدر آسمانی راه یابید و از زندگی جاودانه برخوردار گردید. در قرآن کتاب دینی مسلمانان از زبان پیامبر اسلام خطاب به شنوندگان بیان گردیده: اگر شهادت دهید که من رسول و ولی الله هستم، آنگاه جایتان در برزخ و آخرت در بهشت خواهد بود و الا جملگی محکوم و دچار و گرفتار جهنم خواهید شد. نتیجه اینکه این عبارات یا جملات نشانه بدیهی، بارز و آشکار انحصار طلبی در میدان رقابت دوندگی نام ها می باشند. بر اساس بینش و باور فردی من، باور به این جملات و پیروی از آنها منجر به رستگاری و نجات و شفای حقیقی نمیگردد بلکه کاذب و فریب دهنده. در این زمینه نکته مهم تر از کلیه نکات اینکه زندگی های برزخی و اُخروی بطور مطلق مستقل از کلیه پندار ها و گفتار ها و رفتار های نیک و بد دنیوی و بدون کوچکترین تبعیض و استثنائی بین افراد انسانی صورت می پذیرند، رُخ میدهند یا اتفاق می افتند و آنهم به کمک حواس و فهم و عقل بیکران خدا و نه به کمک حواس و فهم و عقل انفردی. از طرفی دیگر خدا دو نوع است؛ یکی حقیقی و واقعی که بیکران و بینهایت است و هیچ موجود دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او نه وجود دارد و نه می تواند وجود داشته و دیگری کلمه ای ، مفهومی و ایده ای که فقط در زبان و خط و فهم و عقل محدود و ناقص انسانی موجود و در خارج از خاطره و زبان و خط و فهم و عقل انسان هیچ گونه مصداق و مثال بیرونی ندارند. خدای علمی نوع اول است و خدای دینی و فلسفی و عرفانی و آتئیستی نوع دوم. حرکت انسان بسوی کمال بر خلاف بینش و باور دینی روی یک خط مستقیم از دنیا بسوی عالم میانی تحت عنوان برزخ و از آنجا بسوی معاد و برپائی قیامت کبری و آخرت طی نمیشود بلکه دایره وار و هر بار پس از طی حالت برزخ منجر به بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر و تولد دوباره در همین دنیا در مداری برتر میگردد و در معاد یعنی در پایان این سفر دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان به بهشت برین می رسد و این سفر مقطعی پس از تجربه و سپری نمودن حالت بهشت برین در یکی از درجات تکاملی برتر از نو آغاز میگردد. شاید مفید و ثمر بخش باشد بدانیم که وعده های بهشت و جهنم از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی به انسان داده نشده اند بلکه از طرف بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع آئینی و دینی به عنوان دو ضمانت نامه سفت و سخت اجرائی در دفاع جانبازانه از آئین و دین و حفظ یوغ شریعت بر دوش پیروان با هدف زنده نگاه داشتن نام و نشان و اثر خویش در ذهن و زبان و خط و خاطره انسان بخصوص پیروان و در حافظه تاریخ. و آئین یکتا پرستی هم از طرف خدا و به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و بر هستی و وجود انسان تحمیل نگردیده بلکه برخاسته از دل و زمینه های حاکمیت آیین های بت پرستی و لذا هیچ تهفه بدرد بخوری به حال انسان نبوده و هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از فرزند راستین، وارث برحق، ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی.