رزق

رزق واژه ای عربی با ریشه پارسی است.
از ریشه روزی
منبع کتاب الالفاظ الفارسیه المعربه
( این کتاب ایرانی نیست و از منابع عرب است )

رزق واژه ای است معرب که از واژه �روزیک� و به معنای روزی در فارسی میانه گرفته شده است .

روزی می دهد

خوراک / رشد یابی

واژه ی " رزق" همان واژه ی " روز " فارسی می باشد که پس از سیر در زبان های غیر ایرانی با تغییر لهجه و معنی دوباره به زبان فارسی بازگشته است .
رزق در لغت بمعنی بخشش مستمر و متداوم است اعم از اینکه مادی باشد یا معنوی ، بنا بر این هر گونه بهره ای را که خداوند نصیب بندگان می کند از مواد غذائی و مسکن و پوشاک ، و یا علم و عقل و فهم و ایمان و اخلاص به همه اینها رزق گفته می شود ، و آنها که مفهوم این کلمه را محدود به جنبه های مادی می کنند ، توجه به موارد استعمال آن دقیقا ندارند ، قرآن در باره شهیدان راه حق می گوید بل احیاء عند ربهم یرزقون : آنها زنده اند و نزد پروردگار شان روزی می برند ( آل عمران - 169 ) روشن است که روزی شهیدان ، آن هم در جهان برزخ ، نعمتهای مادی نیست ، بلکه همان مواهب معنوی است که حتی تصورش برای ما در این زندگی مادی مشکل است . ( تفسیر نمونه ج : 9 ص : 18 )
... [مشاهده متن کامل]

رزق، غذا، روزی دهنده

تو کتاب من نوشته نازل شده

روزی

ناد