ربیع

وین هدهد بدیع درین اول ربیع
برجاس وار تاجی بر سر نهاده وی.
منوچهری.
به دیماه خوف آتش غم سپر کن
که اینجا ربیع رجایی نیابی.
خاقانی.
درربیع دولتت هرگز خزان را ره مباد
فارغم زآمین که دانم مستجابست این دعا.
خاقانی.
هزار فصل ربیعش جنیبه دار جمال
هزار فضل ربیعش خریطه دار سخا.
خاقانی.
خوان ساخته برسم کیان اهل مکه را
رسم کیان ربیع دل مکیان شده.
خاقانی.
نقاش ربیع نقشهای بدیع بر اطراف کوه و هامون نگاشت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 261 ) .
از گل آن روضه باغ رفیع
ربع زمین یافته رنگ ربیع.
نظامی.
کدامین ربع را بینی ربیعی
کز آن بقعه برون ناید بقیعی.
نظامی.
اندرآمد جوحی و گفت ای حریف
وی وبالم در ربیع و در خریف.
مولوی.
اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده. ( گلستان ) . در فصل ربیع که آثار صولت برد آرمیده. ( گلستان ) .
- ربیع رابع ؛ مبالغه است ( منتهی الارب ) ، یعنی بهار بسیار فراخ با ارزانی. ( آنندراج ) . مخصب. ج ، اَرْبِعاء، رُبعان. ( المنجد ) .
- ابوالربیع ؛ هدهد. ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) .
- یوم الربیع ؛ از جنگهای اوس و خزرج است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) .
|| باران بهاری. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) . باران بهاری. ج ، اَرْبِعة. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ) . || بهره ای از آب مر زمین را، گویند: فلانی را از این آب ربیعی است. ( از منتهی الارب ) . || آنچه از سبزی چهارپایان خورند. ج ، اربعة. ( از اقرب الموارد ) . || نهر خرد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) . جوی خرد. ( مهذب الاسماء ) . بخشی از آب در زمین. ج ، رُبُع. ( از المنجد ) . || چهاریک. ج ، اَرْبِعاء. ( مهذب الاسماء ) . چهاریک. ج ، رُبُع. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) . یک چهارم. || نام دو ماه از ماههای قمری ، و الربیع ربیعان ، ربیعالشهور و ربیعالازمنه فربیعالشهور شهران بعد صفر و لایقال فیه الاشهر ربیعالاول و شهر ربیعالاَّخر و اما ربیعالازمنة فربیعان الربیعالاول الذی یأتی فیه النور و الکماة و الربیعالثانی الذی تدرک فیه الثمار. ( اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) . ربیعالاول و ربیعالاَّخر. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) . و رجوع به ربیعالاول و ربیعالاَّخر شود.
منبع. لغت نامه دهخدا