ربوبیت

رب یعنی پرورش دهنده . خدا . رب است به جهت اینکه عالم را ازآن جهت که خلق کرده است پرورش می دهد و عالم را سیر می دهد بسوی کمال و مقصد غائی.

ربوبیت در مورد خداوند یعنی تنها خداوند افریننده و اداره کننده خلقت هستی میباشد.

هر چیزی یک خدا یا اله دارد درواقع ربوبیت فقط مخصوص رب یا پروردگار است که مالک و صاحب همه چیز است.

مربی، صاحب اختیار

ربوبیت یعنی خداوندگاری یعنی تسلط داشتن یعنی صاحب بودن
نه خدایی
منبع: کتاب آزادی معنوی صفحه45

اُلوهیَت، پروردگاری، خدایی

پروردگاری

معنای تحت اللفظی کلمه رَبوبیت و تفاوت آن با کلمه رُبوبیت چه در طرز بیان تلفظی و چه در معنا مورد ابهام است