ذقن

رفته است ، در حقیقت معنای لغوی ساده آن "چانه ای" است ، دوستان آشنا با زبان های باستانی میان رودان می دانند که برگردان واژگانی آن در فارسی دقیقا "ذقن" می شود ، ارتباط این واژه با چشیدن ، زبان زدن ، مزه کردن و . . . به صراحت نادرست است . دلیل درستی فرضیه ای ، علاقه به تحقق آن نخواهد بود .

باید ازجنبه فرهنگ عربی بررسی نمود که می توان حدس زد که ذقن یعنی مزمزه گر دهان یا لق لقه ی زبان وبعبارتی بطورمجازی اراده به زبان گشودن برای سخن یا ایما واشاره کلامی به اصل موضوع راز آلود وفوق سِرّی است و ترجمه ذقن به چانه گرچه غلط نیست ولی اشاره غیر مستقیم به معناست یعنی به درگفتن واز دیوارشنیدن است ولی وقتی عرب جمع ذقن را اذقان بیان می کند می توان گفت که ذقن همان گوشت زبان داخل دهان است ودو زبان بزرگ وکوچک درون دهان بصورت اذقان می آید.

برابرهاى دیگر پارسى آن اینهاست: چانه Chaneh ، پوز Puz ( پهلوى: چانه ، پوزه ) ، پُزَک Pozak ( پهلوى: پوزه ، چانه )