dysphonia
دش پروری
dystrophy
دش رفتاری
misconduct
دش رویش
dystrophy
دش گواری
dyspepsia
فارسی به انگلیسی
دش پروری
دش رفتاری
دش رویش
دش گواری
پیشنهاد کاربران
دِش Desh
این واژه در گویش کردی کلهری در استان کرمانشاه به معنی "خواهر شوهر" است.
این واژه در گویش کردی کلهری در استان کرمانشاه به معنی "خواهر شوهر" است.
دِشداشة
دِشادیش
deshad
Dish
Deutch
. . .
خوببگواینههمریشهدارداووستاد!
دِشادیش
. . .
خوببگواینههمریشهدارداووستاد!
دَش = به چم خودشناسی و خود آرایی هم گفته می شود
پیشوند دُش و دُژ به چم [بد، پلید، سخت] در واژه هایی همچو دشمن، دشوار، دژخیم، دژآگاه و. . . در پارسی برگرفته از دوش و دوژ در پارسی باستان و اوستایی، همریشه با دوس در سانسکریت و به ریخت dus ) δυσ ) در یونانی باستان و dis در لاتین و همگی برگرفته از پیشوند دوس ( =بد، سخت ) در زبان نیاهندواروپایی است.
آشنایی با پیشوندهای " هو - " و " دُش - /دژ - ":
پیشوندهایِ " هو - " و " دُش - " پادواژه یِ ( =متضادِ ) یکدیگر هستند.
اگر واژه ای را که پس از این دو پیشوند می آید، با " X " نشان دهیم، آنگاه " هو - X " به معنایِ " X خوبی داشتن" است و " دُش - X" به معنایِ " X بدی داشتن" است. اگر خودِ " X" چیزِ بدی باشد یا ویژگیِ بدی را بازنمایی کند، آنگاه " دُش - X" بسیار بَد بودنِ آن چیز یا آن ویژگی را نشان می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
در زبانهای باستانیِ ایرانی ما پیشوند " دُش/دژ" را به ریختهایِ
" دوش:duš " / دوژ:duj" / " دو ( س ) :du ( s ) " ( چنانچه X با "س:s" آغاز شود ) /" دور:dur" داشته ایم.
نمونه ها:
1 - " سرَو:sraw" به چمِ " آوازه" بوده است که با "سُراییدن" در پارسی همریشه است:
"هو - سرَو :hu - sraw" به چمِ " خوشنام، خوش آوازه" بوده است و " دو - سرَو:du - sraw" به چمِ " بدنام، بدآوازه" بوده است؛
2 - در زبانِ پارتی برای واژه " چیهر:čihr " که همان " چِهر، چِهره" است، داریم:
" هو - چیهر:hu - čihr " به چمِ " خوش چهره، زیبا" و " دور - چیهر :dur - čihr " به چمِ " بدچهره، زشت"؛
3 - در زبانِ پارسیِ میانه برای واژه یِ " چَشم: čašm " داریم:
"هو - چَشم:hu - čašm " به چمِ " نیکخواه، خیرخواه" و " دُوش - چَشم:duš - čašm " به چمِ " بَدچشم، حسود، رِشک ورز" است؛
4 - برای واژه یِ " گَند:gand" در زبانِ مانوی داریم:
" دوژ - گَن:duj - gann " به چمِ " بسیار گَند و زننده" .
( در نمونه 4 ازآنجایی که واژه یِ " گَند=X" چیزِ بدی را باز نمایی می کند، با همراهیِ پیشوندِ " دوژ/دوش" بسیار بد بودنِ آن نشان داده میشود. )
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگَشت:
رویبرگِ 260 از نبیگِ " زبانهایِ ایرانی" ( گرنوت ویندفور ) ، بخشِ ( 6. 1. 1 )
پیشوندهایِ " هو - " و " دُش - " پادواژه یِ ( =متضادِ ) یکدیگر هستند.
اگر واژه ای را که پس از این دو پیشوند می آید، با " X " نشان دهیم، آنگاه " هو - X " به معنایِ " X خوبی داشتن" است و " دُش - X" به معنایِ " X بدی داشتن" است. اگر خودِ " X" چیزِ بدی باشد یا ویژگیِ بدی را بازنمایی کند، آنگاه " دُش - X" بسیار بَد بودنِ آن چیز یا آن ویژگی را نشان می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
در زبانهای باستانیِ ایرانی ما پیشوند " دُش/دژ" را به ریختهایِ
" دوش:duš " / دوژ:duj" / " دو ( س ) :du ( s ) " ( چنانچه X با "س:s" آغاز شود ) /" دور:dur" داشته ایم.
نمونه ها:
1 - " سرَو:sraw" به چمِ " آوازه" بوده است که با "سُراییدن" در پارسی همریشه است:
"هو - سرَو :hu - sraw" به چمِ " خوشنام، خوش آوازه" بوده است و " دو - سرَو:du - sraw" به چمِ " بدنام، بدآوازه" بوده است؛
2 - در زبانِ پارتی برای واژه " چیهر:čihr " که همان " چِهر، چِهره" است، داریم:
" هو - چیهر:hu - čihr " به چمِ " خوش چهره، زیبا" و " دور - چیهر :dur - čihr " به چمِ " بدچهره، زشت"؛
3 - در زبانِ پارسیِ میانه برای واژه یِ " چَشم: čašm " داریم:
"هو - چَشم:hu - čašm " به چمِ " نیکخواه، خیرخواه" و " دُوش - چَشم:duš - čašm " به چمِ " بَدچشم، حسود، رِشک ورز" است؛
4 - برای واژه یِ " گَند:gand" در زبانِ مانوی داریم:
" دوژ - گَن:duj - gann " به چمِ " بسیار گَند و زننده" .
( در نمونه 4 ازآنجایی که واژه یِ " گَند=X" چیزِ بدی را باز نمایی می کند، با همراهیِ پیشوندِ " دوژ/دوش" بسیار بد بودنِ آن نشان داده میشود. )
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگَشت:
رویبرگِ 260 از نبیگِ " زبانهایِ ایرانی" ( گرنوت ویندفور ) ، بخشِ ( 6. 1. 1 )
آشنایی با پیشوندِ " دُش/دژ" :
چنانکه می دانید، " دُش - " یا " دژ - " در زبانِ پارسی پیشوندی است که " بدی، تباهی، ناروایی، ناراستی، خطاکاری و. . . " را بازنمایی می کند.
این واژه در زبانِ سانسکریت به ریختِ " duś " آمده است که ما در این زبان آن را هم به ریختِ ریشه ای ( بنواژه ای ) داریم و هم به ریختِ پیشوندی. آنجایی که به ریختِ ریشه ای آمده است، دارایِ صفت مفعولیِ " duśta " است. ( چنانکه از فرنگاره های زیر می توان دریافت. )
... [مشاهده متن کامل]
برای نمونه در زبانِ سانسکریت پیشوند " duś "، هنگامیکه با ریشه " کَر:car" همراه می شود، به چمِ " بَد عمل کردن، به ناحق یا در اثر اشتباه به بدی رفتار کردن" می باشد؛ " یا هنگامیکه " duś " با صفت مفعولی " کرتَ:kṛta " همراه می شود، به چمِ " بدرفتار، بدکردار، عملِ بد، گناه، معصیت، اشتباه" است.
پَسگشت:
رویبرگهای 279 و 280 از نبیگ " فرهنگ سَنسکریت - فارسی" ( جلالی نائینی ) - پ2
چنانکه می دانید، " دُش - " یا " دژ - " در زبانِ پارسی پیشوندی است که " بدی، تباهی، ناروایی، ناراستی، خطاکاری و. . . " را بازنمایی می کند.
این واژه در زبانِ سانسکریت به ریختِ " duś " آمده است که ما در این زبان آن را هم به ریختِ ریشه ای ( بنواژه ای ) داریم و هم به ریختِ پیشوندی. آنجایی که به ریختِ ریشه ای آمده است، دارایِ صفت مفعولیِ " duśta " است. ( چنانکه از فرنگاره های زیر می توان دریافت. )
... [مشاهده متن کامل]
برای نمونه در زبانِ سانسکریت پیشوند " duś "، هنگامیکه با ریشه " کَر:car" همراه می شود، به چمِ " بَد عمل کردن، به ناحق یا در اثر اشتباه به بدی رفتار کردن" می باشد؛ " یا هنگامیکه " duś " با صفت مفعولی " کرتَ:kṛta " همراه می شود، به چمِ " بدرفتار، بدکردار، عملِ بد، گناه، معصیت، اشتباه" است.
پَسگشت:
رویبرگهای 279 و 280 از نبیگ " فرهنگ سَنسکریت - فارسی" ( جلالی نائینی ) - پ2
منبع. فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی
Binary = دودویی
Digit = شمار
دَش = بیت
کیلوبیت = هزاردَش
واژه دش
معادل ابجد 304
تعداد حروف 2
تلفظ doš
نقش دستوری اسم
ترکیب ( پیشوند ) [پهلوی: duš] ‹دژ›
مختصات ( دُ ) [ په . ]
آواشناسی doS
الگوی تکیه S
شمارگان هجا 1
منبع لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ فارسی هوشیار
معادل ابجد 304
تعداد حروف 2
تلفظ doš
نقش دستوری اسم
ترکیب ( پیشوند ) [پهلوی: duš] ‹دژ›
مختصات ( دُ ) [ په . ]
آواشناسی doS
الگوی تکیه S
شمارگان هجا 1
منبع لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ فارسی هوشیار
پیشوند دُش - یا دُژ - هم ارز پیشوند Dys در زبان انگلیسی هست و به معنای بد و دشوار است و در زیست شناسی و پزشکی این پیشوند بیشتر نشانگر نابهنجاری هست
دُش آگاهی یعنی اطلاعات نادرست و یا خلط مبحثmisundrestanding
خط تیره
در صفحه کلید ( - )
وش در کردی به خواهر شوهر می گویند. این کلمه هم مثل خسو که به شبیه خار بودن تعبیر می شود ریشه در روابط نامطلوب و پشت پرده زنان دارد. دش احتمالا برگرفته از کلمه فارسی و البته کردی دژ است به معنای دشمن. پس با این اوصاف همه زنان چون ممکن است خودشان هم خسو یا دش باشند پس در نظر همدیگر خار و دشمن هستند😱
dis در زبانهای اروپایی پیشوند منفی ساز است که با پیشوندِ ( ( دُش ) ) پارسی از یک بن و ریشه می باشد مانند: دُشمن ( دش/من ) ، دشنام ( دش/نام ) ، دشوار ( دشخوار:دش/خوار ) ، دژآهنگ ( دُژ یا دُش/آهنگ ) و. . . این یک پیشوند بسیار کهن در زبان پارسی است.
... [مشاهده متن کامل]
دگرگونی آوایی ( ش ) و ( س یا s ) در زبانها بسیار دیده می شود. ( دُش و دیس ( dis ) )
... [مشاهده متن کامل]
دگرگونی آوایی ( ش ) و ( س یا s ) در زبانها بسیار دیده می شود. ( دُش و دیس ( dis ) )
در زبان کردی: خواهر شوهر
دش : [ اصطلاح تخته نرد] مخفف دو شش
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٦)