خوف

إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ
ترسیدن = پذیرفتن بردگی.
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقینَ

اما خشیت حالتی است که به هنگام درک عظمت خدا و هیبت او ، و ترس از مهجور ماندن از انوار فیض او برای انسانی حاصل می شود ، و این حالتی است که جز برای کسانی که واقف به عظمت ذات پاک و مقام کبریای او هستند و لذت قرب او را چشیده اند حاصل نمی گردد و لذا در قرآن این حالت را مخصوص بندگان عالم و آگاه شمرده و می فرماید : انما یخش الله من عباده العلماء .
تفسیر نمونه ج : 17 ص : 332
کلمه ( خوف ) به معنای انتظار ضرر است.