خمیر

در کردی کرمانجی : هَویر یا هِویر،

عجین

به نظرم واژه های خمیر و مخمر و خمار و . . . بی ربط با واژه خم ( کوزه ) نیستن که در گذاشته از آن برای شراب سازی و سرکه سازی و چه بسا خمیر سازی بکار میرفت ، فراموش نکنیم برای اینکه نان درست شود با ید به آرد و آب خمیر مایه زد و شاید خمیر چیزی بود که در خمره و خم گذاشته میشد تا برای پخت نان آماده شود .

پارسی خمیر خازه و سریش است و خمیر شدن را خازیدن گویند و خمیر کردن را خازاندن و سرشتن گویند
سرشتم سرشتی سرشت
و اینده را گوییی
سرشم سرشی سَرَشَد
اگر به پارسی دری بود و اگر به پهلوی بود هرکه به زبان خود بگوید
... [مشاهده متن کامل]

خمیر
این واژه پارسی ست :
خَمیر : خَم - ایر
خَم : هنگامی که آرد را با آب می آمیزند ، می توانند با خَماندن به آن شکل دلخواه دهند.
- ایر : پسوند نامساز
خَمیر : دیس یا چهری که از خماندن به دست می آید

الکلی ، دائم الخمر

برابرهای پارسی واژه ی خمیر �خازه� و �سیب� هستند

در پارسی " خاز " در نسک : فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو.