خلوت

خالی، پرداخته ، پَردَختِه

این واژه در فارسی از عربی گرفته شده است و معنایی عرفانی دارد. عرفان نیز از فرهنگ هندی به دیگر فرهنگ ها و سنن منتقل شده است.
سخن جالب آن که این واژه با این معنا نه در انگلیسی و نه در فرانسوی وجود ندارد! و از واژه هایی است که ترجمه ی آن به شدت سخت است و در هر صورت معنای کامل فارسی را به مخاطب این زبان ها منتقل نمی کند!
... [مشاهده متن کامل]

خَلوَت:
١. خالی، دِنج، تنها، بی - رفت - وآمد، پِیغُلیده؛ بی - سِدا، بی - سروسِدا، خاموش
۲. تنهایی، تنهاکده، نهان، نهانگاه، پنهان، پنهانگاه، پِیغُلِه
۳. تنهایی - گزینی، تنهانشینی، گوشەنشینی، دوری - گزینی، مردم - گریزی

تفکّر در خلوت، واجبترین عبادت است!
خلوت با شیطان در غفلت است.
خلوت با جنس مخالف باعث شهوت غیر عقلانی میشه.
. . .

تنها

١. خالی، دِنج، تنها، بی رفت وآمد؛ بیسِدا، بیسروسِدا
۲. تنهایی، نهان، نهانگاه، پنهان، پنهانگاه
۳. تنهایی گزینی، گوشەنشینی، دوری گزینی، مردم گریزی

خلوت: تنها نشینی، اصطلاحاً ، دوری گرفتن از مردم و تنها نشستن در مدت معین به قصد عبادت و ریاضت ) )
"مکر دیگر آن وزیر از خود ببست
وعظ را بگذاشت و در خلوت نشست"
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ۱۳۷۵. ص ۲۳۸ )

تنهایی، دور بودن از دیگران

خلوت ( اسم ) =پِیغُلِه، مانند:چون شکست خورد به پیغله ای ( مکان خلوتی ) خزید ( رفت )
خلوت ( صفت ) =پِیغُلیده، مانند:شهرِ پیغلیده نشان از ترس مردم از بیماری دارد.
پِیغُلیدن: خلوت و خالی کردن جا و مکانی از جمعیت و افراد
مانند: دورنمای ثروت و رفاه در شهر روستاها را از مردم می پیغُلد.

بی سروصدا ، ساکت