خلا

تهی کردن تن از چیزهای بیرونین: تخلیة الجسم عن الأمور الخارجیة، تخلیة الجسم مع طبعه من الامور الخارجیّة.
اگر تهی از چیزهای بیرونین بشود: لو خُلِّیَ و نفسَه من الامور الخارجیة، لو خُلِّیَ مع طبعه من الامور الخارجیّة.
هنگامی که تهی از چیزهای بیرونین بشود: حین ما خُلِّیَ و نفسَه من الامور الخارجیة، اذا خُلِّیَ مع طبعه من الامور الخارجیّة.
پارسی را پاس بداریم. . .
پارسی توان واژه سازی بالایی دارد. . .

گفته شده هم که دیگه نیاز به تغییر خاصی ندارن تا شباهتشون به واژه خلیدن ( با بن مضارع خَل ) آشکار بشه. توی پارسی واژگان دیگه ای هم هستن که ریششون به همین خلیدن ( خَل ) بر میگرده ولی به معنای پر شده یا پر کردن هستن، مانند خال ( دایره/گردی گوشتی و تو پر ) و خِلّ ( به معنای پر کر کننده بینی و ماده چسبناک ( البته در اینکه این واژه عربی و از ریشه خَلَّ باشد شک دارم ولی به هرحال ریشه اصلیش به پارسی بر مگیرده ) ) ، خِلال هم میتونه به همین خلیدن ( خل ) برگرده. مسئله اینه که بفهمیم این واژگان در خود زبان پارسی ساخته شدن یا بر اساس واژگان معرب که ریشه پارسی دارن و از پارسی وام گرفته شدن ساخته شدن