خاور

برای هرمزد = میشود منبع دانایی ؛ برای آخور = منبع خوردنی = منبع غذا و . . . . . که در اورشلیم و اورامان هم گونه های دیگر آنرا میبینیم حتی هدا/ هودا / یهودا / خودا / خدا همگی از همان منبع آمده اند ؛ پس این از اثبان اینکه خور یعنی منبع
اما خاور ؛ همانند مادر / برادر / خواهر / پدر به ر رسیده دقت کنید برای خواستن از خوا و بعدها هوا ( یعنی در فکر چیزی بودن و نشانه خواست و ارزو ) استفاده شد پس بخش سرین خاور نمیتواند اشاره به خواست داشته باشد پس میماند خ اور که نمونه های چنین را داریم
خاستگاه = خ است گاه = جایی خود هست شدن = جایی که کسی به دنیا و هستی آمده
خویش = خ ایش = برابر wish و آروز => خودخواستن = انچه که برای خود میخواهیم = خویشتن
خُد = خود = > اشاره به خویش
با نمونه های بالا به این رسیدیم واج خ برای اشاره به خویشتن بوده و خاور = خ آور بوده که گویا اشاره به این دارد که از خود چیزی را می آورد شاید از خور بعدها نور ساخته شده باشد و خاور نمونه پرشاخ ( مشتق ) شده از خور / هور باشد اما هر چه که هست از خود هور شدن آمدن = خودنوران شدن
در باره با خراسان یا خوراسان به این میرسیم که خراسان نمتواند خ راسان باشد بلکه بیشک خور / خُر آسان است یعنی خورشید اسان گرفته = خورشید خوابیده = جایگاهی که خورشید خوابیده است و بیدار میشود از اینرو در باختر به این میرسیم که جایگاه خوابیدن بوده ؛ خوابیدن در زبان مازندرانی بخواتن/ باخاتن / بخاس / خواب = خو میشود پس یک شاید دیگر این است که خاور میشود = خواب ور شده = خوابیده
باختر = بَخِتِن = خوابیدن = برابر فارسی باختن = افول = از دست رفته
با همه اینها اینک میتوان فهمید
خاور = خوابیده ( نمونه دیگری پِیرَس سخنم واژه خراسان هست یعنی خورشید اسان گرفته = خورشید خوابیده = خورشید راحت گرفته = خورشید در استراحت است )
باختر = افول کرده و باخته میشود = افول = غروب
با نگر به برادر / خواهر / مادر / پدر میتوان فهمید ر یا تر آخر آن همان باخت تر ( در ) بوده یعنی کسی که درکار و بدنبال باختن است = افول = غروب
و از اینرو به شاید بالا خاور میبایست خاو ِر بوده باشد و چون در زبان های ایرانی از ریشه های سخت - - > ساخت ؛ بخت - - - > باخت ؛ تخت - - > تاخت و . . . . ساخته شده پس از ریشه خور - - > خاو ساخته شد که برای فاعلی شدن نیاز به ر در انتهای آن داشت و فعل جدیدی ساخته شد بنام خاور ( که حتی اگر آنرا خاو آور هم بدانیم همان آورنده نور و خور می شود ) و همگی آنرا میتواند درست باشد.

مرسی که خوندی!💖

کور خمیر امد
خاتون دروغ کنده
( امیر کور آمد خاتون دروغ کرده )
و در یک نامه پیدا شده به دیواشتیج سالار سغد نه بار واژه امیر را خمیر نوشته اند
آیرانیان جایگاه خورآیان را خورآسان خورآیان خراسان مینامیدند که خورشید از ان می اید و جایگاه امدن خورشید به سوی ان ( آمدن خور به سوی ان و نه سویی که خورشید از ان میاید ) را خور آمان و ایواران و آوار ان و آور مینامند - خورآمان - اورامان - هورامان ایوار - آوار وخوربران مغرب و غرب است و واژه های آواره و آوار و اویر بچم مغرب غرب غربت غریب از انست
در شاهنامه نیز و در سروده های فرخی و عنصری و رودکی پیوسته خاور مغرب است در شاهنامه سروده های ناسره بسیاری افزوده شده مگر در داستان سلم و تور و ایرج و بخش کردن زمین میان انان که جای سلم و جای تور پیداست بخوبی خاور پیداست که کجاست سلم را روم و خاور میدهند و تور را چین و ترک و ایرج را میان زمین ایرانشهر اینک بنگریم
نخستین نمونه
نهفته چو بیرون کشید از نهان
به سه بخش کرد آفریدون جهان
یکی روم و خاور دگر ترک و چین
سیم دشت گردان و ایران زمین
بنگرید روم و خاور یکی است و دگر دشت چین = دوم دشت چین - سیوم دشت گردان و ایران زمین
روم و خاور یکی است - ان - و - که میان روم وخاور آمده برای گرد اوری و روشنگری است نه جدا کردن -
یکی روم و خاور دوم ترک و چین
سیم دشت گردان و ایران زمین
فریدون جهان را سه بخش میکند سلم را روم میدهد که خاور است و تور را چین و ترکان میدهد که انسوی خراسان است
گواه دگر
نخستین به سلم اندرون بنگرید
همه روم و خاور مراو را سزید
دگر تور را داد توران زمین
ورا کرد سالار ترکان و چین
از ایشان چو شاهی به ایرج رسید
مر او را پدر شهر ایران گزید
هم ایران و هم دشت نیزه وران
هم آن تخت شاهی و تاج سران
-
گواه دگر
سلم به تور گوید که مرا که مهین برادرم روم و خاور است و ترا ترکان و چین و ایرج را که کهتر از تو است یمن و ایران زمین میدهد ( سلم از تور بزرگتر بود وتور از ایرج ) -
چو ایران و دشت یلان و یمن
به ایرج دهد، روم و خاور به من
سپارد ترا مرز ترکان و چین
که از تو سپهدار ایران زمین
-
گواه دگر از زبان تور به ایرج -
تور به ایرج گوید من بر در ترکم و برادر بزرگ به خاور
ترا باید ایران و تخت کیان
مرا بر در ترک بسته میان
برادر که مهتر به خاور به رنج
به سر بر ترا افسر و زیر گنج
-
سلم را خاور خدای میخواند
ز دیدار چون خاور آمد پدید
به هامون کشیده سراپرده دید
بیامد به درگاه پرده سرای
به پرده درون بود خاور خدای
دو لشکر یکی از چین و دگر از خاور سپاه میسازند
ز لشکر سواران برون تاختند
ز چین و ز خاور سپه ساختند
ز خاور دو لشکر به ایران کشید
بخفتان و خود اندرون ناپدید
همانگونه که گفتیم خاور دگر گون شده آور و ایوار است و هیچ پیوندی با خور و خورآسان ندارد
مهر دیدم بامدادان چون بتافت
از خراسان سوی خاور می شتافت
رودکی
از خراسان پر کشد طاووس وش
سوی خاور می شتابد شاد و کش
رودکی
چو خورشید تابنده بنمود پشت
دل خاور از پشت او شد درشت
فردوسی
دری را از آن مهر خوانده است مشرق
دری را از آن ماه خوانده است خاور
فرخی
چو روز آورد سوی خاور گریغ
هم از باختر برزند باز تیغ
عنصری
بشادی و جام دمادم نبید
ببودند تا خور بخاور رسید
اسدی
خورشید را چون پست شد در جانب خاور علم
پیدا شد اندر باختر بر آستین شب علم
لامعی گرگانی
وز نور تا بظلمت وز اوج تا حضیض
وز باختر بخاور وز بحر تا ببر
ناصرخسرو
همی بگذارم این جا قرص خورشید
نهم روی از ضرورت سوی خاور
مسعودسعد
چون پخت نان زرین اندر تنور مشرق
افتاد قرص سیمین اندر دهان خاور
خاقانی
زحد باختر تا بوم خاور
جهان را گشته ام کشور بکشور
نظامی