واژه ی پارسی ایرانی حیطه ( واژگان پارسی رو ارزون نفروشین به واژگان بیگانه ی عربی، ترکی و . . . و سعی کنید پس بگیریم! )
واژه "حیطه" برگرفته از واژه یِ اوستاییِ " هیتَ" به چمِ " بسته، مرز، جلوگرفته، نگهداری شده" می باشد. چنانکه در رویه یِ 1574 از نبیگِ " فرهنگ واژه های اوستا" آمده است:
حدود
حیطه یعنی مرحله ی چیزی مثلن می توان گفت در حیطه عمل قرار دادن.
زمینه
محدوده مثل حیطه اختیارات محدوده اختیارات مشخص و شاخص
حیاط محوط و دارای مرز معین و مشخص
محیط و محدوده و محوطه حایط شده است
مکان کار
دامنه، بازه
واژه حیطه تقریبا با واژه حیاط ارتباط نزدیک و تنگاتنگی دارد و میتوان آنرا حوزه، دایره، زیر رشته و. . . معنا نمود.