حشم

در فرهنگ عربی العین نوشته احمد بن خلیل فراهیدی ( در گذشته به سال 175 هجری قمری ) حشم به معنی خدمتکار است: �خدم الرجل و من دون أهله من ولده و عیاله‏؛ مردی که خدمتکار است ولی نه به خانواده اش�.
در فرهنگ لسان العرب ( نوشته ابن منظور درگذشته به سال 751 هجری ) و فرهنگ ابجدی حشم به معنی شرم کردن و یا برانگیختن خشم است.
واژه ی احشام در فرهنگ های عربی به کار نرفته و ساخته ایرانیان است. ولی در هیچ کدام از فرهنگ های قدیم و جدید عربی، حشم به معنی چهارپایان و جمع آن احشام به همین معنی نیامده است. از این رو باید پذیرفت که حشم به معنی دام، گله یا چهارپایان، از واژه ی اوستایی اَشَم asham به معنی نیرو، توان، قدرت ساخته است؛ زیرا در گذشته، داشتن اسب، استر، خر، گاو و گوسفند باعث نیرومندی خانواده بود؛ و امروزه لرها به گوسفند می گویند دنیا؛ یعنی کسی که گوسفندان فراوان دارد، دنیا را دارد.
پس می بایست به جای حشم در معنی چهارپایان، هشم نوشت. مانند هلیم که نام یک خوراکی در پارسی است و به اشتباه حلیم نوشته می شود؛ زیرا حلیم در عربی دارای دو معنی است: 1 - شکیبا. 2 - چربی ناشی از فربهی انسان یا حیوان؛ و نام یک جور خوراکی نیست.