حافظ

کلمه:در بیشتر زبانها از کهن روزگار بوده است به پنداشت ودریافت یافتِ کِلِمَ ؛کِل کردم، فرستادم. فرست، فرستادن. کل کردن؛ مانند پیامک.

" حافظ:حفظتا، اوزستا، اوستا ":حفظ و نگهداری.

داستانی تخیلی درباره خدابیامرز حکیم حافظ در زمان حیاتشان: حافظ مردی ساده بودند، که ذهنشان بزرگتر از بدنشان بوده است، بنابراین نمی توانستند، افکارش را در بدن بیش از حد کوچکتر خود نگه دارند. ایشان سالها سوء تفاهم را در میان مردم دریافت کرده و تصمیم گرفتند، از دیگران دوری کنند، تا از نظرات نامفهوم آنها نیز در تنهایی خود جلوگیری نمایند. خدابیامرز حکیم حافظ، شروع به نوشتن در وجود تنهایی خود را کرده و متوجه شدند، که سریال های تکراری در مکالماتشان شکل می گیرد و به این ترتیب قرر قرآن کریم و ساعت به حکیم حافظ هدیه داده شد. سفری در دنیای ناشناخته، عالم الغیب و قابل پیش بینی نشده برای ایشان آغاز گشت. او برای اولین بار قرآن را خوانده و بلافاصله از عقاید خود خلاص گشتند و جاذبه قرآن کریم را به خود جذب کردند. افراد متعلق به دنیای نامرئی و کائنات، تصمیم گیرانی با فهم بالا به سیارات جامدی، همانند خورشید به عنوان مرکز مرتبط هستند. حکیم حافظ شروع به شعر گفتن را کردند و وقتی خسته می شدند و کلمات به ایشان نمی رسیدند، ایشان دوباره قرآن می خواندند. حکیم حافظ در کمال عقل، فهم و درک خود، کاملتر شدند و قرآن کریم را از صمیم قلب حفظ کرده و بر خود آموختند. ایشان بارها و بارها با دانش پاداش گرفته و ذهن خود را اوج دادند و سپس از میان صورت فلکی ستاره ای نامشخص خود بیرون راهنمایی گشته و ارشاد گشتند. ایشان شاهکارها را نوشتند و از درک خود لذت می بردند. افرادی که درک نمی کنند، هنوز نیاز به شنیده شدن را دارند و چون ایشان آن درک را می داشتند، با خدا صحبت می کردند و خداوند فرشتگان را برای ایشان فرستادند و گوشهای ایشان را به مردمی باز کردند، تا آنها نیز بتوانند، از بهره برداری حکیم حافظ استفاده کنند. ایشان می توانستند با همه ستارگان ارتباط برقرار کنند، در حالی که دعا می کردند، تا که سرزمین ناشناخته شعر را در تصویر ستاره خود بسپارند و خوشحال می شدند، که در جایی درک ها با هم ارتباط برقرار خواهند کرد و شنیده خواهند شد و ایشان در مورد نیازهای ذهنی مردم هم شریک بودند. سپس روحشان با شعورشان متحد گشته و بیش از همیشه به خدا نزدیک تر شدند و پیوسته به خداوند متعال صحبت می کردند و خداوند دوباره عشق بیکران خود را در سینه ایشان باز گشادند، در این معنا، یک لحظه سکوت کنیم، تا که روح آن بزرگوار نیز آرام بماند، ان شاء الله.
... [مشاهده متن کامل]

منابع

• https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hafez

خواجه شمسُ الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی ( ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری ) مشهور به لِسانُ الْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُ الْعُرَفا و ناظِمُ الاُولیاء، متخلص به حافظ، شاعر فارسی گوی ایرانی بود. بیش تر شعرهای او غزل است. مشهور است که حافظ به شیوهٔ سخن پردازی خواجوی کرمانی گرویده و همانندیِ سخنش با شعرِ خواجو مشهور است. حافظ را از مهم ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی زبانِ پس از خود می شناسند. در سده های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او را به زبان های اروپایی نیز ترجمه کردند و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصی نقاط دنیا برگزار می گردد. در تقویم رسمی ایران ۲۰ مهر را روز بزرگداشت حافظ نامیده اند.
... [مشاهده متن کامل]

منابع

• https://fa.wikipedia.org/wiki/حافظ

حافظ:نگاهدار. نگاهدارنده.
لسان الغیب:زبان غیب. سخنگوی غیب. سخنگوی جهان غیب.

به زبان سنگسری
نگهبون negebone
پاسبون pasebone
از بِر az ber
خلی خاره شاعر اِیرون khely khareh shaer iron
غزل حافظ دریای بیکران بر هر پیمانه ای
هر که قدر درکش والا غزل حافظ بر او در دانه ای
... [مشاهده متن کامل]

شهنامه نمود پهلوانی من است.
امثال و حکم ز نکته دانی من است.
خیام رباعی را یکی فرزانه است .
حافظ که نشان رازخوانی من است .
شهرام.

حاَفظ

حافظ نگه دار

عاصم. [ ص ِ ] ( ع ص ) بازدارنده. ( غیاث اللغات ) . منعکننده. ( از اقرب الموارد ) . نگاه دارنده. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) . حفظکننده. ( از اقرب الموارد ) :
گفت من رفتم بر آن کوه بلند
عاصم است آن که مرا از هر گزند.
مولوی.