جوی

مقصود

جوی: در پهلوی با همین ریخت کاربرد داشته است .
( ( به جوی و به رود آب را راه کرد
به فرّ کَیی، رنجْ کوتاه کرد. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 250. )

جوی= فعل امر از مصدر جستن ؛ معمولاً علامت امر ( بِ ) به ابتدای آن می چسبد و به صورت بِجوی می آید. به ترکی می شود : آختار

جوی به ترکی: آرخ ، اَرخ

در لهجه اصفهانی >>>> مادی ( فرقش با مادّی در تشدید نداشتن است )

جُوی -
اندکی، مقدارکمی، پشیزی - رود کوچک، نَهر کوچک - آبی که در جدول های خیابان روان است، تَنبوشه!
که با جَوّی: عواملی که مربوط یا برای: جَو، اتمسفر، فضا، هوا یا اتمسفری، فضایی، هوایی. فرقشان در تشدید ( ّ ) است.