جلفا

می نهد. از نام های دیگر که اَبَرنگرش ( توجُّه ) ایرانیان را به زیبایی سرشت ( طبیعت ) نشان می دهند نام شهر گلپایگان است. پا در گلپا یا گولپا کوتاه شده همین پایَگ است که در نام شهر گلپایگان با افزودن پسوند "ان" به کار برده شده است که هم برای نشان دادن فراوانی نام در پیوند با آن به کار برده می شده و هم برای نامیدن جاهای گوناگون. پس گلپایگان نام جایی با گلزارهای فراوان در کوهپایه ها است. از سویی دیگر پایَگ در زبان پارسی پهلوی به چیم ( معنی ) گاه، جای، جایگاه نگهدارنده و یا همان پایه به زبان فارسی کنونی است و در نام پیش از اسلام آذربایجان، آدورپایَگان نیز هست یعنی سرزمین آتشگاهان. دانستنی است که شهری به نام آدور در بالای رود آراز در کشور جمهوری آذربایجان نیز هست و آدور همان آذر یا آدَر یا آتَر یا آتَش است که در زبان پارسی زمانه هخامنشیان هاترا گفته می شد چنان که نام کوروش بزرگ هخامنشی بنیانگزار کشور ایران را هاتراداد دانسته اند و هاترا همان آتش و داد از دادن به چیم آفریدن و دادن آمده است. "ان" برای نمونه در نامیدن استان مازَندَران نیز به کار برده شده که مازَندَر همان دیو غول پیکر است و "ان" برای نامیدن سرزمین این دیوهای غول پیکر به کار برده شده است.