جغد

در دوره ساسانی به تدریج فارسی جای سغدی رو در اونجا گرفت و ماندگار شد
بعد اعراب آمدند و ایران را گرفتند اما سلطه کمتری بر ایران شرقی داشتند برای همین فارسی نو به نوعی از شرق برخاست با اینکه زادگاهش در غربه
به همین دلیل واژگانی از سغدی به فارسی راه یافتند
از جمله
زیور جغد خدیو راغ اتاق ( احتمالا ) سنگسار قاطر ملخ وام و. . .
حالا پانترک ها به جان سغدی هم افتادن و میگن گویشی از ترکی بوده
ها ارواح خاک چنگیزخان
همه دنیا حتی ویکی پدیای ترکی میگن ایرانی بوده
حالا شما خود بکشید که نه ترکی بوده
دزدای سرگردنه

جغدها شامل بیش از ۲۰۰ گونهٔ عمدتاً منفرد و شبگرد هستند که دارای حالتی ایستاغدها بیشتر پستانداران کوچک، حشرات و سایر پرندگان را شکار می کنند و تعداد کمی از گونه ها در شکار ماهی تخصص دارند. جغدها به دو خانواده تقسیم می شوند: خانواده جغدهای راستین ( یا معمولی ) و خانواده جغد انبار.
واژهٔ جغد از زبان سغدی وارد فارسی شده است و اصل سغدی آن چَغوت است. در متون فارسی واژه های مترادف دیگری که برای جغد به کار رفته عبارت است از: بوف، بوک، بویک، بوم، بهمن مرغ، کوف، یوف، گول، چغد، چغو، کُنگُر، کوچ. کوج. پسک. پش. کوکن. کگران. کوال. نهام. نهار. بیقوچ، بیقوش. بایقوش، قوش. سار. به گونه های بزرگ جثه از جغد در قدیم خرکوف می گفتند. _در برخی از شهرستان های استان اصفهان به جغد کوچک کوکومَعو نیز می گویند.
در زبان لری جنوبی شووک گفته می شود.
رابط شماری جغد، بَهله است و برای نمونه گفته می شود «به دام افتادن یک بهله جغد» یا «آزادسازی سه بهله جغد». ( بهله در اصل به معنی دستکشی است که بازدارها به دست می کنند. )
جغد پرنده ای است با صورتی پهن، نوک خمیده و چشم هایی درشت و پاهای بزرگ، در دو طرف سرش دو دسته پر شبیه گوش گربه قرار دارد که گوش پر نامیده می شوند. دارای سر بزرگ، صورت پهن و منقار قوی قلاب مانند و نیم پیدا و چنگال های تیز و نیرومند است. منقار قلاب شکل نیرومندش به همراه چنگال های قوی او برای نگه داشتن طعمه به کار می رود. رنگش معمولاً کرم قهوه ای است. در نوکش یک شکاف هست. سرش بزرگ است. او هوای تاریک را دوست دارد. شب ها پرواز می کند. جغد نوکی کوچک و ظریف دارد. دور دهانش پرهای زبری هست که شبیه مو می باشد ولی مو نیست. پاهایش کوچک است و پنجه هایش ضعیف و بی طاقت. پر و بال او صاف است و خیلی آرام پرواز می کند. لبه بیرونی شاهپرهای بال حالت دندانه دار است و در هنگام حمله به طعمه صدای پرها کم باشد.

عراق بین النهرین هستیم که قوم یهود اینجا آمده میگفتن جغد میخواد بچه رو ببره پیش خودم می گفتم آخه ی جغد کوچک چطور می تونه بچه رو برداره که افسانه مولوخ رو دیدم در واقع در ذهن مردم مناطق ما شاید کودک دزدی یهود برای تقدیم کودک به دلی بت جغد مولوخ مانده الله عالم اما قدیمیا حتماً ی چیزی میدونستن جغد میاد نزدیک کودک و تقاضای هدیه داره یعنی میگه کودک رو قربانی کنید خدای جغد مولوخ ی خدای باستانی بوده که زمانی در سرتاسر خاورمیانه و شمال آفریقا حضور داشته و ریشه در فرهنگ سامی داره که خدای یهوه شدیداً باهاش دشمن بوده/ هرکس از فرزندان اسراییل فرزندش را به پای مولوخ از آتش گذراند مورد غصب من است منم خدای یهوه بنی اسراییل پس تا نباشد چیزگی مردم نگویند چیزها بت مولوخ دقیقا ی جغد بوده که بچه رو کنار آتش مینداختن تا بسوزه تا شیطان خشنود بشه الله عالم پس نگید جغد که نماد فراماسونری و صهیونیسم و هری پاتر و ارباب حلقه که همان حلقه سلیمان نبی است اسلامی است جغد نمادی از تاریکی و خفقان و ترس وحشت و سکوت سرد در جامعه است خیلی از احادیث منشأ واقعی ندارن حالا توی قرآن گفته گرگ بیگناه هست و سرزنشش نکنید بش تهمت نزنید که بازم یهودیان هستند که یازده برادر یوسف میرن به مصر و از آنجا با بت جغد مولوخ آشنا میشن در سفر لاویان اینا این اعمال شیطانی رو فرا گرفته به کنعان میارن خدا نابودشون کنه که هنوزم به پای مولوخ کودک قربانی میکنن و کارهایی که شرمم میاد بگم در قرآن هرگز از جغد بز و گاو به نیکی یاد نشده اینها نماد فراماسونری و صهیونیسم و یهود منهای یوسف نبی هستند الان همه جا پر است از پرچم و نماد فراماسونری یهود مانند عدد 666

منابع ها. فرهنگ سغدی، سغدی - فارسی - انگلیسی پدیدآورنده:، بدرالزمان قریب ویراستار: شهرزاد فتوحی ناشر: فرهنگان - ۱۳۸۳.
لغت نامه دهخدا