جـِدعون ( در عبری:גִּדְעוֹן، به معنی «چوبین» یا «درخت انداز» ) از شخصیت های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل، و از داوران بنی اسرائیل است که نخستین بار نامش در صحیفه یوشع و کتاب داوران ذکر شده است. نام او در رساله به عبرانیان در عهد جدید به عنوان یکی از قهرمانان ایمان ذکر شده است. جدعون پسر یوآش و از قبیلهٔ منسی بوده است که در عفره واقع در شرق کوهستان موره بین بیت شان و کوهستان تابور که شهری درطایفه یساکار است؛ زندگی می کرد. پدر جدعون بعل را پرستش می کرد. بر اساس روایات یهودی، وقتی فرشته خدا بر جدعون فرود آمد، جدعون سی سال داشت.
... [مشاهده متن کامل]
زمان داوری جدعون، دوران صلح دبوره با کنعانیان به پایان رسیده بود و مدیان بر بنی اسرائیل تسلط داشت و مدیانیان برای خودشان در سرزمین های اسرائیل زیرزمین ها و مغازه ها و حصارهایی ساخته بودند؛ و محصولات زراعت بنی اسرائیل را غارت می کردند. بنا به روایات یهودی، جدعون از ترس مدیانیان، گندم را در چرخشت می کوبید که از سوی خدا به او وحی شد؛ فرشته خدا از جدعون خواست که قربانیگاه بعل و تاکستان اطرافش را که پدرش ساخته و زراعت کرده بود، تخریب کند و قربانی گاهی برای یهوه در آن جا بسازد، جدعون چنین کرد و یهوه او را از دست بت پرستان رهایی داد و از آن به بعد، او یربعل ( عبری:יאראבאאל به معنی «خداوند برای من مجادله می کند» ) نام گرفت. بر اساس کتاب داوران، بعد از این که مدیانیان به زراعتگاه بنی اسرائیل هجوم بردند، خداوند جدعون را برانگیخت تا ایشان را رهایی دهد، اما جدعون که به خودش و به فرمان خدا ایمان نداشت، از خدا خواست که معجزه ای بفرستد؛ تا از یاری او اطمینان یابد.
پس جدعون لشکری از سربازان قبیله منسی، آشیر، زبولون و نفتالی تشکیل داد. بر اساس روایات یهودی، خداوند برای پیشگیری از غرور بنی اسرائیل تعداد لشکریان جدعون را از سی و دو هزارنفر به ده هزار و در نهایت به سیصد نفر کاهش داد.
تورات روایت کرده است که در همان شب خدا به جدعون و خدمتکارش فوره دستور داد که به اردوی مدیانیان وارد شود. بر اساس روایت عهد عتیق، در همین حین یکی از مدیانی ها در حال بازگو کردن خواب خود برای دوستش بود و دوست او خواب را شکست مدیان و پیروزی بنی اسرائیل تعبیر کرد. جدعون به اردوی بنی اسرائیل برگشت و به هر یک از مردانش یک کرنا، یک چراغ و یک کوزه خالی داد. بنی اسرائیل در اردوی مدیان، کرنا نواختند، کوزه ها را شکستند و مشعل را به دست خود گرفته، نام یهوه و جدعون را بر زبان راندند.
... [مشاهده متن کامل]
زمان داوری جدعون، دوران صلح دبوره با کنعانیان به پایان رسیده بود و مدیان بر بنی اسرائیل تسلط داشت و مدیانیان برای خودشان در سرزمین های اسرائیل زیرزمین ها و مغازه ها و حصارهایی ساخته بودند؛ و محصولات زراعت بنی اسرائیل را غارت می کردند. بنا به روایات یهودی، جدعون از ترس مدیانیان، گندم را در چرخشت می کوبید که از سوی خدا به او وحی شد؛ فرشته خدا از جدعون خواست که قربانیگاه بعل و تاکستان اطرافش را که پدرش ساخته و زراعت کرده بود، تخریب کند و قربانی گاهی برای یهوه در آن جا بسازد، جدعون چنین کرد و یهوه او را از دست بت پرستان رهایی داد و از آن به بعد، او یربعل ( عبری:יאראבאאל به معنی «خداوند برای من مجادله می کند» ) نام گرفت. بر اساس کتاب داوران، بعد از این که مدیانیان به زراعتگاه بنی اسرائیل هجوم بردند، خداوند جدعون را برانگیخت تا ایشان را رهایی دهد، اما جدعون که به خودش و به فرمان خدا ایمان نداشت، از خدا خواست که معجزه ای بفرستد؛ تا از یاری او اطمینان یابد.
پس جدعون لشکری از سربازان قبیله منسی، آشیر، زبولون و نفتالی تشکیل داد. بر اساس روایات یهودی، خداوند برای پیشگیری از غرور بنی اسرائیل تعداد لشکریان جدعون را از سی و دو هزارنفر به ده هزار و در نهایت به سیصد نفر کاهش داد.
تورات روایت کرده است که در همان شب خدا به جدعون و خدمتکارش فوره دستور داد که به اردوی مدیانیان وارد شود. بر اساس روایت عهد عتیق، در همین حین یکی از مدیانی ها در حال بازگو کردن خواب خود برای دوستش بود و دوست او خواب را شکست مدیان و پیروزی بنی اسرائیل تعبیر کرد. جدعون به اردوی بنی اسرائیل برگشت و به هر یک از مردانش یک کرنا، یک چراغ و یک کوزه خالی داد. بنی اسرائیل در اردوی مدیان، کرنا نواختند، کوزه ها را شکستند و مشعل را به دست خود گرفته، نام یهوه و جدعون را بر زبان راندند.
