جبرئیل

جبرئیل نامی عبری و به معنای مرد خدا می باشد که بصورت گابریل و گابی نیز کاربرد دارد و در عربی به معنای قدرت خدا می باشد ( جبر و جبار در عربی از این ریشه گرفته شده اند ) .

روح القدس

کلام بعضی از انسان ها را می توان ختم کلام بعضی از انسان های قبلی یا پیشین دانست یا پنداشت.
به عنوان مثال می توان کلام پیامبر دین اسلام را ختم کلام های نوآه ( نوح ) ؛ آبراهام ( ابراهیم ) ؛ موسا ( موسی ) ؛ بودا ؛ زرتشت ؛ و ایسا ( عیسی ) دانست یا پنداشت، اما هیچکدام از کلام های انسانی نه کلام خدا می باشند و نه ختم کلام وی. زیرا کلام خداوند نه آغاز دارد و نه پایان و نه قابل گنجیدن در یک جهان بلکه فقط در جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار. چه رسد به چند جلد کتاب چند صد یا چند هزار صفحه ای تحت عناوین:
... [مشاهده متن کامل]

ناموس اکبر. [ س ِ اَ ب َ ] ( اِخ ) جبرئیل. ( اقرب الموارد ) ( ازناظم الاطباء ) ( السامی ) . کنایه از جبرئیل است. ( برهان قاطع ) . لقب جبرئیل علیه السلام. ( از آنندراج ) ( از مهذب الاسماء ) ( غیاث اللغات
... [مشاهده متن کامل]

Gabriel با تلفظ گابریل در زبان های غربی همان فرشته ای ست که سه روز پس از برگزاری جشن نوروز ایرانیان گویا به مریم باکره ظاهر و به او پیام هم خوابگی با روح مقدس ( نام دیگری برای خودش ) و بار دار شدن داده بوده باشد و پس از طی نُه ماه بارداری یعنی سه شب بعد از جشن یلدا یا شب زنده داری ایرانیان یعنی در غروب روز ۲۴ دسامبر در یک کاروانسرا در شهر بیت الهم ( در اصل : بِید اله ام ) زیر سقف یک ایوان گلی وضع حمل می نماید و ایسا ( عیسی ) را به دنیا می آورد ( گویا ایسا قبل از بسته شدن نطفه در رحم مادر مانند بابا آدم در بیرون از این دنیا وجود داشته بوده باشد ) . آن فرشته تخیلی - توهمی بعد ها به زبان عربی به شکل یا قالب و یا حجاب جابریل در می آید و به پیامبر اسلام در غار حرا در یک شب تحت عنوان لیلتهُ القدر یا شب قدر ظاهر می شود و گویا پس از تکرار سه بار امر کردن " بخوان " به وی ، محتوای قرآن را بطور کلی در گوش سر و دل رسول الله وحی می نماید و بعد از آن محتوای قرآن ( در اصل و ریشه کُرآن به معنای آن پسر و نه ایسا ) ظرف ۲۳ سال به تدریج در مکه و مدینه و بین آندو در قالب آیات وحی میگردد. اما این نام در اصل و ریشه به شکل گبری ایل ( جبری ایل ) یک فرشته نبوده است بلکه یک بینش و باور قدیمی در اعصار دور دست باستان در سر زمین های ایران و هندوستان و محتوای آن عبارت بوده است از نه تنها باور به سرنوشت از پیش تعیین شده بلکه اعتقاد و باور و ایمان و امید به این حقیقت ژرف و ماورایی که سعادت اولی و آخری یا اولیه و اُخروی و یا زندگی ازلی و ابدی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین توسط آفریدگار کائنات یک بار برای همیشه و جاودانگی آفریده شده و از پیش بطور مطلق تعیین گردیده است و لذا انسان هرگز نمی تواند در فرم یا شکل و یا صورت و محتوای آن دخل و تصرف نماید و یا به کمک کلیه پندار ها و گفتار ها و رفتار های نیک و بد دنیوی خویش کوچکترین اثر مثبت یا منفی روی آن بگذارد. بر اساس آن بینش و باور حقیقی و طلائی و منور و درخشان فرا باستانی اگر انسان زندگی دنیوی خود را به بهشت تبدیل نماید، بر اثر آن به اندازه کوتاه ترین طول موج نور نامرئی و یا به قدر یک کوارک زیر هسته ای اتمی به شادی خداوند افزوده نمی شود و اگر در عوض زندگی دنیوی خود را به جهنم تبدیل نماید بر اثر آن درست به همان قدر و اندازه از شادی خداوند کاسته نمی شود. چرا ؟ زیرا شادی خداوند متعال ( البته خدای حقیقی و واقعی علمی و نه خدای اوهامی و غیر حقیقی آئینی و دینی ) در قالب کلی مطلق است و بیکران و مشمول حال افزایش و کاهش نمی باشد بلکه فقط در قالب جزئیات کثیر و فراوان و گوناگون زنده نباتی و حیوانی و انسانی. نتیجه اینکه این لفظ یا کلمه یا واژه باستانی به معنای ایل گبریان یا ایل جبر گرایان بوده است که بعدا در زبان های آرامی ( زبان مریم و یوسف و ایسا و آبا و اجداد آنان ) و قبل از آرامی در زبان عبری به گوری اِل ( با حروف لاتین : Gavri el ) و عربی ( جبرئیل ) به فرشته تبدیل شده و نقش پیام رسانی بین اله و اِلی ( دو نام خدا به زبان آرامی ) و یاهوَه یا یَهوَه عبری و الله عربی و آسمان و بهشت و عالم غیب و امر و ملکوت از یک طرف و انسان و عالم شهود و خلق و مِلک از طرف دیگر را عهده دار شده است. در دیوان حافظ شیرین سخن شیرازی به هاتف غیبی تبدیل شده که گویا از عالم امر و غیب و ملکوت گاهی اوقات به گوش دل وی پیام آوری میکرده و در دیر مغان ( همان دیر مُخان قوم فارسی زبان ایلامی مخترع یکی از خطوط سه گانه میخی و احداث کننده زیگورات ( گور های زنده و محل اقامت خدای هو روی آن ) و زیکورات ( کوره های زنده آجر پزی و تف دهنده الواح و ظروف گلی به موازات قوم فارسی زبان سومر و قوم اُگاریت ( مخترع اولین گاری و ارابه های جنگی ) در شمال غربی سرزمین شام ، اورا با استشمام بوی مَی یا نوشیدن شراب ملکوتی مدهوش می نموده است.
... [مشاهده متن کامل]

جبرئیل
ج برا یل
اول
ج=به معنی جای
برا =برادر
یل =پسوند جمع ور زبان کوردی
پس
جبرائیل =جای برادران بودن
متال :حبله کلبی که برادر شیری حضرت محمد بوده است .

جبرئیل نامی است عبرانی یا سریانی و معنی او عبدالله، و او امین خزائن وحی خدا باشد.

جبرئیل منطقه بود و باش در مربوطات ناحیه دوازدهم شهر هرات افغانستان میباشد ، نفوس بسیار و شیعه مذهب استند ، شهرک جبرئیل طبق نقشه شهرداری بوده و از محلات مشهورش می توان محله حاجی عباس، المهدی ، شهرک رضا و غیره را نام گرفت . . .

جبرئیل

جبرئیل:
دکتر کزازی در مورد واژه ی "جبرئیل " می نویسد : ( ( جبرئیل که در پارسی سروش نامیده می شود در واژه ، به معنی مرد خداست . بخش نخستین آن جبر ، برپایه ی انگار ه ای، در ریخت گبر و در معنی بی باور و نا گِرَوا و کافر در پارسی کاربرد یافته است . ) )
... [مشاهده متن کامل]