تکامل

نظریه تکامل دو خط جداگانه دارد یکی اینکه هر موجودی ریشه اصلی خودرا مستقیما در تجمع تک یاخته ها داشته باشد و دیگری اینکه از تجمع تک سلولی های اولیه کثرت اندکی صورت گرفته و به تدریج هرکدام از آنها به شاخه های مختلف انشعاب یافته و مجموعا روی هم رفته درخت تکاملی را ایجاد نموده اند. بهر حال امروز میتوانیم این سوال را مطرح نمائیم که آیا طبیعت در تولید فر آورده های خویش نقش مسالح و ابزار و بنا را ایفا میکند و یا علاوه برآن نقش طراحی و معماری را هم عهده دار می باشد؟ سوال را میتوان محدود تر طرح نمود. آیا در تولید یک موجود انسانی مثل منِ حقیر انتخاب طبیعت سبب شده است که والدین من باهم آشنا گردند و با هم ازدواج کنند و در آن شب ظلمانی بر اثر آمیزش جنسی مرا تولید نمایند؟ آیا در این زمینه انتخاب طبیعت آگاهانه و بر اساس یک طرح از پیش ریخته شده صورت گرفته است یا نا آگاهانه و از روی اتفاق و تصادف ؟ آیا پدر و مادر من تصادفی و اتفاقی با هم آشنا گردیده اند، یا طبق یک طرح از پیش تعیین شده؟ چنین سوالاتی جدید نیستند بلکه در طول تاریخ اندیشه انسان را به خود مشغول داشته اند. در پاسخگویی به چنین سوالاتی با باور های دینی آشنایی داریم، اما این باور ها روح کنجکاو و جستجو گر انسان اندیشمند غیر دینی دیروز و امروز را بطور کامل ارضاءنکرده و نمیکنند. به نظر این حقیر بجای کنار گذاشتن خداوند و گرایش به سمت آتیسم و خداناباوری بهتر است که خداوند و خلقت و آفرینش را از دیدگاه علمی مورد بررسی قرار دهیم و به متون دینی از قبیل آیات و روایات و احادیث و تفاسیر عدیده آنها اکتفا نکنیم و وقت خودرا طریق غرق شدن در چنین منابعی تلف ننمائیم. درست است که خداوند جهان و موجودات زنده و غیر زنده و در راس آنها انسان را هدفمند خلق کرده است، اما از راه تکامل و نه از راه شعبده بازی " کُن فیکون " یا فرمود بشو و همه چیز شد. به چه چیزی و یا به چه کسی گفت بشو و آن چیز و آن کس شد؟ به نیستی امر کرد یا به هستی ؟
اگر واجب الوجود دارای وجود مطلق و نامتناهی بوده باشد، مطمئنا به نیستی امر نکرده است، زیرا در وجود لایه تناهی ، نیستی نمیتواند وجود داشته باشد. بنابر این میتوان باور داشت که خداوند متعال به وجود خود و در وجود خود، فرمان خلقت را صادر نموده است و آنهم قبل از صدور امر خلقت ، طرح خلقت و آفرینش را به کمال مطلق رسانده است. خداوند متعال مکان و زمان نامتناهی و بی آغاز و بی انتهای خویش را تقسیم نموده و آنها را به مکان های محدود و متناهی و زمان های محدود و آغاز و پایان دار ازل و ابد تبدیل نموده است. و وجود خودرا به کثرت رسانده و در چهارچوب مکان های متناهی آنرا به وجود های متناهی نزول داده است. هرکدام از این مکان ها و وجود های متناهی در پهنه بینهایت یک جهان واحد را به نمایش میگذارند. این مکان ها هرکدام یک فضای سه بعدی را تشکیل میدهند که دو بعد طول و عرض محیط و مرز ساکن و ثابت و بعد عمق شعاع جهان ها را در بر میگیرند. بعد چهارم یا بعد زمانی بر اساس نوع جهان ها دو نوع اند. در جهان های معنوی که از لحاظ پیدایش مقدم بر جهان های مادی میباشند، لحظه ازل طول عمر آنها را رقم میزند و در جهان های مادی این وظیفه به عهده لحظه ابد می باشد. لحظات ازل و ابد هر دو برابر با طول زمان لحظه حال و آنهم خود برابر با زمان پلانک یعنی ۱۰ بتوان منهای ۴۳ ثانیه میباشند. در روند اجرای مفاد طرح مطلق خلقت دو نوع کثرت صورت گرفته است، یکی تقسیم بینهایت به واحد های محدود و متناهی و مطلقا مساوی جهانی که این تقسیم و کثرت هرگز به پایان نخواهد رسید و آنهم به دلیل ساده بیکرانی وجود و دیگری کثرت محتوای واحد های متنهای در درون جهان ها به موجودات مختلف زنده و غیر زنده. بطور کلی پهنه بیکرانی و لایه تناهی را میتوان به سه بخش وسیع تصور نمود به شکل زیر : بخش میانی یا مرکزی شامل تعداد زیادی جهان های مادی و یک لایه قطور و وسیع روی آنها متشکل از تعداد زیادی از جهان معنوی و بخش سوم از یک طرف محدود به آخرین لایه بیرونی جهان های معنوی و از طرف دیگر بیکران و بی پایان. سرنوشت بخش سوم چیزی نیست غیر از نزول و تبدیل شدن به جهان های معنوی و سرنوشت جهان های معنوی در طی قوس نزولی چیزی نیست غیر از نزول و تبدیل شدن به جهان های مادی و سرنوشت جهان های مادی در طی قوس صعودی چیزی نیست غیر از صعود و تبدیل دوباره به جهان های معنوی و سرنوشت جهان های معنوی در طی قوس صعودی چیزی نیست غیر از صعود و تبدیل مجدد به حالت اولیه قبل از عمل تقسیم و تکثر. آن حالت اولیه که میتوان آنرا حالت ملکوتی نامید عبارت است از دانش، آگاهی ، قدرت، خواست و اراده، رحمت و عشق، صبر و بردباری، زیبایی و خوبی مطلق و نامتناهی که جملگی از صفات خداوند متعال بوده و در مالکیت وی میباشند. در روند عمل تقسیم همه این صفات به واحد های محدود و متناهی نزول یافته اند و نسبی گردیده اند و مطلقیت اولیه را از دست داده اند. صفت مطلقیت به چهار چوب و مفاد طرح خلقت بخشیده شده است. لذا خداوند متعال بطور جاودانه پس از صدور فرمان خلقت ، در اجرای طرح مطلق خلقت و آفرینش هیچگونه تجدید نظر و دخالتی دیگر نمکند. مجموعه جهان ها را میتوان جامعه الاهی پنداشت. در مقایسه با جوامع انسانی، افراد جامعه الاهی نامحدود، مطلقا مساوی و نسبت به هم دیگر خودی میباشند و نه غیر از همدیگر. افراد جوامع انسانی از طریق آمیزش جنسی والدین تولید میشوند، و افراد جامعه الاهی از طریق تقسیم وجود لایه تناهی واجب الوجود و بطور خودکار. افراد جوامع انسانی از سرا یا خانه های خود بیرون میروند و باهم تماس میگیرند و در ارتباط با هم قرار میگیرند، اما افراد جامعه الاهی در خانه های جهانی خود جاودانه باقی می مانند و نیازی به ارتباط گرفتن با هم دیگر را ندارند، زیرا همگی یک واحد مطلقا برابر اند و هر لحظه از حال و روز همدیگر مطلقا آگاه اند. گویا انشتین بدون دلیل نگفته است که خداوند یک هندسه دان است. خداوند متعال برای خویشتن، سرا های مجلل ، واحد و بیشمار احداث نموده است و آنهم نه از نیستی و عدم و فقط یک جهان فسقلی و ناچیز دینی و دنیوی. بر طبق باور ادیان ابراهیمی بخصوص دین اسلام ، خداوند متعال انسان را جهت بندگی ، عبودیت و طاعت و عبادت و ستایش و تسبیح و ذکر اسماء و صفات خویش آفریده است. با احترام کامل به پیامبر اسلام و محتوای کتاب دینی قرآن و روایات و احادیث ایشان و اهل بیت اش و با احترام به پیروان صادق و مخلص و موئمن دین اسلام، این حقیر بر این باور است که خداوند متعال انسان را با اهداف اشاره شده نیآفریده است بلکه برای آشنایی کامل با خویش . و انسان بخش مهمی از وجود خداوند میباشد و هرگز از خداوند جدا نشده و جدا نخواهد شد، لذا انسان نیازی به رجعت یا برگشت و وصال عارفانه به لقاء الله را ندارد. انسان از طریق بر پایی روز قیامت به حالت ملکوتی اولیه بر نمیگردد بلکه به همراه طبیعت و کیهان با پشت سر گذاشتن سیر و سلوک ها و سفرهای متعدد هفتگانه. علاوه بر این اسفار سبعه، انسان بر خلاف باور متداول و عمومی تنها دارای یک سرنوشت جنسی ( زن یا مرد یا جنس بینابین ) نبوده بلکه خداوند متعال در مشیت اولیه ( یا ازلی ) برای افراد انسانی پنج نوع سرنوشت جنسی و عشق های مربوط به آنها را تعیین نموده است. علاوه بر این انسان دارای هفت مرحله تکامل جسمانی و به همراه آن دارای هفت مرتبه وجودی و به همراه آنها دارای هفت زندگانی متفاوت و مستقل از هم می باشد.
در گذشته های دور دست و یا نه چندان دور، اگر یک ایرانی چنین باوری را به گوش مردم می رساند، دین دار ها پس از شور و مشورت با همدیگر و کسب رخصت و اجازه از در بار، نه تنها قلم اورا می شکستند و دفتر چه و رساله اورا به آتش می کشیدند و لبان اش را میدوختند و زبان اش را یا می بریدند و یا می بستند بلکه اورا در ملاء عام به دار می آویختند و مثل حلاج پوست از سر و بدن اش میکندند و یا مثل باب اورا به دست جوخه تیرباران می سپردند. سپاس خداوند متعال را بابت اینکه دینداران عصر جدید تا حدودی به سر چشمه عقل و منطق برگشته اند و از شیطنت بازی های سابق و سنتی تا حدودی دست برداشته اند. هرکدام از مراحل تکاملی جسمانی و مراتب وجودی و زندگی های هفتگانه، در یک نظم و سامان طبیعی و کیهانی خاص و ویژه خویش زیر سقف آبی یک آسمان و روی یک کره خاکی به نام زمین به ظهور خواهند رسید و تجربه خواهند گردید. هر کدام از این نظم و سامان های طبیعی و کیهانی بر اثر نوسانات متوالی بسط و قبض خود کیهان پشت سر هم با یک نظم و ترتیب خارق العاده و شگفت انگیز و حیرت آور در چهارچوب طرح مطلق خلقت و آفرینش، پدیدار خواهند گشت و تجلی خواهند یافت و تجربه خواهند گشت. روند ظهور و محو و یا نوسان تولد و مرگ انسان به همراه نوسان تولد و مرگ کیهان آنقدر تکرار خواهد شد تا در غایت و نهایت و پایان سفر دور و دراز هرکدام از این نظم های هفتگانه در نوع خود به کمال مطلق برسند. لذا بر خلاف باور دینی ، خداوند متعال سماوات سبعه دین اسلام یا افلاک هفتگانه دوار شاعرانه و عارفانه و یا آسمان های هفت گانه را بصورت طبقه طبقه روی همدیگر و به شکل محیط و محاط زیر و روی همدیگر و یا به شکل لایه ها و مدارات اتمی و یا به زبان عامیانه پیازی شکل و بطور همزمان خلق ننموده است بلکه همان طور که در بالا اشاره شد، به نوبت و پشت سر همدیگر آفریده خواهند شد. روح و ماده هم بر خلاف دیدگاه ماده گریان و روح گرایان هرگز از هم جدا نبوده و جدا نخواهند شد و هرگز به حالت تجرد مورد آرزوی دو جناح و دو جبهه نخواهند رسید. روح و ماده با همدیگر یک نوسانگر دوقطبی را تشکیل داده اند که طول تکامل این دو قطب به همدیگر تبدیل میشوند و جای خودرا به همدیگر می سپرند. اما این تبدیل بصورت مطلق به وقوع نمی پیوندد که بر اثر آن قطبین از هم جدا شوند و تجرد یابند. بلکه زمانیکه یکی از قطب ها به نهایت وسعت و گسترش خود رسید، قطب دیگر در وجود او به نهایت قلت میرسد و نطفه و بذر تبدیل میشود. در این زندگی که آنرا تجربه میکنیم ، ماده به نهایت گسترش خود رسیده است و تبدیل قطبین به همدیگر بطور مستقیم صورت نمیگیرد بلکه از طریق افزایش جمعیت موجودات زنده. تبدیل مستقیم قطبین به همدیگر از طریق تمرکز خمیر مایه هستی بر اثر انقباض مجدد کیهان، در مرکز جهان و تبدیل آن به آتش و دمای محض و پس از آن، توسط انبساط و سرد شدن آتش و ایجاد ذرات نور و ماده صورت میگیرد و آنهم از زندگی سوم به بعد، نسبت فعلی ماده و روح به نفع جنبه روحی معکوس میگردد.
مهم این است که خداوند مبداء و منشاء و غایت و نهایت کائنات میباشد و غیر از خداوند هیچ چیز دیگری وجود ندارد و زندگی ما انسان ها بخش مهمی از زندگی خود خداوند در قالب جزییات می باشد. خداوند متعال بسان فراعنه مصر باستان و امپراطور ها و فرمانروایان زمینی از ما انسان ها انتظار به خاک افتادن و در درگاهش به سجده رفتن و بوسیدن نوک کفش و پایش را ندارد. به خداوند میتوانیم با خیال راحت و اطمینان خاطر اعتقاد و ایمان داشته باشیم، اما هیچ ضرورتی به وابستگی دینی و مذهبی نیست، مگر اینکه دست اجبار انسان دینی و مذهبی روی سر ما باشد و ما را مجبور به حمل یوغ های سبک و سنگین شرایع دینی از راه تقلید طوطی وار زنجیره نقل و قول ها نماید. یوغ شریعت های دینی طبق سفارش و وصیت خداوند روی گردن و دوش و پشت انسان گذاشته نشده بلکه توسط انسان بر روی وجود انسان و آنهم تنها با هدف رسیدن به شهرت جهانی نام بنیانگذاران شرایع دینی و نه با هدف هدایت اندیشه بشر به سوی روشنایی بلکه نگه داشتن اندیشه انسان در جهالت و ظلمت. امیدوارم سر خواننده گرامی را به درد نیاورده باشم.

کامل ) + آیش ( آمدن ) : تکامل ، آمدن به کمال ) ، دیرانایش Diranayesh ( پهلوى - پیشنهادى: دیرانا Dirana ( پهلوى: کامل، وسیع ) + آیش ( آمدن ) : تکامل ، به کمال آمدن )