تومان

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

درجواب شما ها
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
▪️انسان کور را می توان درمان کرد اما نادان متعصب را هرگز. . . !
تعصب کور کورانه انسان بینا را کودن می کند. تعصب یک امر اشتباه است، حال فرقی نمی کند که این تعصب نسبت به دین، مذهب، نژاد، قوم، رنگ و حتی فردی باشد. تعصب، تعصب نام دارد. انسان متعصب برای مخفی کردن ضعف اجتماعی خود همواره در حال فرافکنی، تهمت، افترا، دروغ پردازی و جعل سازی نسبت به منتقدان خویش است.
غافل از اینکه برجسته ترین راه شناخت یک انسان بزرگ، اعتراف شجاعانه او به اشتباهات گذشته ی خویش است. از تعصب بپرهیزیم؛ تعصب، بیجا و بجا ندارد. تعصب، تعصب است. هر کس به وسعت تفکرش آزاد است. . . !
✍کریستوفر هیچنز

تخارها از اقوام آریایی بودند که در سدهٔ سوم پیش از میلاد در نواحی کوچا و تورفان در شمال شرقی سرزمینی که بعدها ترکستان شرقی یا ترکستان چین خوانده شد، به سر می بردند.
در میانه های سدهٔ دوم پیش از میلاد تخارها بر اثر تهاجمات هون ها ناگزیر به نواحی غربی تر کوچ کردند. منابع چینی در شرح این رویداد از دو قوم یوئه چی و ووسون نام برده اند که از برابر هون ها گریخته، و به نواحی فرغانه رانده اند و اندکی پس از ۱۶۰ پ. م از سیحون ( سیردریا ) گذشتند و به قلمرو دولت یونانی باختر سرازیر شدند. و میان سال های ۱۴۰ تا ۱۳۰ پ. م. دولت یونانی باختر را برانداختند. استرابون از مردمی چادرنشین به نام �تخاروی ( Tokharoi ) � یاد کرده است که در این تهاجم شرکت داشته اند. با برافتادن دولت یونانی باختر، این قبایل بیابان گرد دولت کوشانیان را بنیاد نهادند و پس از آن، تاریخ تخاریان و زیستگاه جدیدشان، یعنی تخارستان با تاریخ این دولت درآمیخت.
منابع ها. آناتولی لوین ( Anatole V. Lyovin ) ، درآمدی بر زبان های دنیا ( An Introduction to the Languages of the World ) ، نیویورک ۱۹۹۷، صفحهٔ ۵۲
ریچارد نلسون فرای ( Richard Nelson Frye ) ، ویراستار: احسان یارشاطر، تاریخ ایران کمبریج ( The Cambridge History of Iran ) ، جلد سوم، لندن ۱۹۸۸، صفحهٔ ۲۹
بیوار ( A. D. H. Bivar ) ، تاریخ سرزمین های خاوری ایران ( The History of Eastern Iran ) ، ص. ۱۲۲
گروسه ( R. Grousset ) ، شاهنشاهی استپ ها ( L’Empire des steppes ) ، پاریس، ۱۹۴۸

در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ خورشیدی واحد پول ملی ایران از ریال به تومان تغییر یافت به این گونه که هر یک تومان صد قران و معادل ده هزار ریال سابق شد.
ریشهٔ واژه «تومان» در زبانِ هندو - اروپاییتخاری است این قوم آریایی و ایرانی تبار بودند. این واژه از زبان تخاری - آ tmāṃ و تخاری - ب tmāne/tumane گرفته شده است که به معنی هزار می باشد. سپس این واژه از زبانِ تخاری وارد زبان های آسیای مرکزی شده است.
«تومان» در ایران، وام واژه ای مغولی به معنای ده هزار ( ۱۰۰۰۰ ) است. در بخش بندی های لشکری به ده هزار سرباز، تومان گفته و فرمانده آن را امیرتومان می نامیدند. این واژه از دوران امپراتوری مغول ( سدهٔ ۷ ) در سرزمین ایران متداول گردید.
" از هر ده یک نفر را امیر نُه دیگر کرده و از میان ده امیر یک کس را امیر صد نام نهاده و تمامت صد را در زیر فرمان او کرده و بدین نسبت تا هزار شود و به ده هزار کشد، امیری نصب کرده و او را امیرتومان خوانند و بدین قیاس و نسق هر مصلحتی که پیش آید…. ( جهانگشای جوینی ) "
شواهد کاربرد تومان به عنوان واحد پول به دورة مغول بازمی گردد. برپایه منابع این دوره، تومان معادل ده هزار دینار زر رایج بوده است.
مغولها، پس از تسلط خود بر سرزمینهای مغلوب، سکه های نقره رواج دادند. با آنکه در زمان مغول سکه نقره در ایران رایج بود، صرافان به علت تنزل ارزش پول و جلوگیری از تقلباتی که در دینار بود، از «تومان» به عنوان واحد پول استفاده می کردند که ارزش آن معادل ۱۰ هزار دینار بود. «تومان» پول محاسباتی محسوب می شد و به صورت فیزیکی وجود نداشت. مأموران دولت نیز برای جلوگیری از تنزل درآمد خزانه مالیاتها را به تومان تسعیر و وصول می کردند. تسعیر پولها با این پول فرضی منبع درآمد سرشاری برای صرافان و بانکداران شده بود. همچنین به واسطه تهی شدن خزانه دولت از پول، فساد دستگاه های دولتی و افزایش براتهای عمده خزانه که توسط عمال دیوان در مقابل خرید اسلحه صادر شده بود، در سال ۶۹۳ هجری قمری فرمان رواج یک نوع پول کاغذی به نام «چاو» صادر و در هر شهر تشکیلاتی تحت عنوان «چاوخانه» ایجاد شد تا چاو جایگزین زر و سیم رایج شود.

داستان این فیلم دربارهٔ یک سال از زندگی فردی است که از راه قمار اسب و فوتبال تلاش می کند یک شبه طبقه اجتماعی خود را تغییر دهد.
داستان این فیلم در چهار فصل رخ می دهد:
بهار: داوود ( میرسعید مولویان ) کارگر یک کارخانهٔ تولید لبنیات در گنبد کاووس است. او یادگیری شرط بندی را از سرمایه گذاری روی کارت های توتو - برای پیش بینی نتایج فوتبال - آغاز می کند و پس از مدتی به استعداد خود در پیش بینی نتایج پی می برد. همین اتفاق باعث می شود که او در همراهی با دوستانش عزیز ( مجتبی پیرزاده ) ، یونس ( ایمان صیادبرهانی ) ، محمد ( سجاد بابایی ) ، علی ( حامد نجابت ) - و نامزدش آیلین ( پردیس احمدیه ) - کار را رها کرده و زندگی خود را صرف شرط بندی کنند.
تابستان: داوود و دوستانش سطح شرط بندی های خود را بالا برده و با سودهای به دست آمده از شرط بندی های پیشین یک خانه می سازند.
پاییز: یونس - که سوارکار مسابقات اسب دوانی است - در شرف یک شرط بندی سخت قرار می گیرد. بین داوود، آیلین و عزیز اختلافاتی صورت می گیرد. داوود تصمیم می گیرد روی مسابقات اسب دوانی شرط بندی کند.
زمستان: داوود پس از چند باخت جدی، تصمیم می گیرد که به تهران کوچ کند…
• میرسعید مولویان در نقش داوود
• مجتبی پیرزاده در نقش عزیز، برادر یونس
• پردیس احمدیه در نقش آیلین، نامزد داوود
• ایمان صیاد برهانی در نقش یونس، برادر عزیز
• حامد نجابت در نقش علی، همخانهٔ داوود، یونس، محمد و عزیز
• سجاد بابایی در نقش محمد، همخانهٔ داوود، یونس، عزیز و علی
موسیقی متن این فیلم را محمدرضا حیدری ساخته است. ترانهٔ تیتراژ آغازین فیلم از آثار سلدا باعجان انتخاب شده است و ترانهٔ تیتراژ پایانی فیلم، قطعه ای به نام «لوسی» است، ساختهٔ گروه او و دوستانش.

ای دیرینه و درخشان با مفهومی روشن تر دارد. دارا هم می تواند اشاره به نام داریوش بزرگ باشد که نظام پولی را در سرزمین های میان قاره ای از دریای مدیترانه تا دریای هند گسترش داد و هم ارتباط با واژه زر، دُر و گوهر دارد و هم با مفهوم دارندگی و برخورداری مانوس است. دارا به نوعی نخستین واحد پول بین الملل در تاریخ بشریت به شمار می رود و از این منظر، تومان، نمی تواند همسنگ نام دارا باشد.