توقف

توقف. [ ت َ وَق ْ ق ُ ] ( ع مص ) درنگ کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) . ایستادن. ( زوزنی ) . بازایستادن. درنگ کردن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . بازایستادن و با لفظ کردن مستعمل است. ( از آنندراج ) . || چشم داشتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) . || ثابت ماندن بر چیزی. یقال : توقف علی الشی ٔ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) . || بازایستادن از چیزی. یقال : توقف عن جواب کلامه. ( از اقرب الموارد ) . || ( اِمص ) ایست. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) ( ناظم الاطباء ) . درنگی و دیری و ماندگی و ایستادگی و تردید و تأخیر و تحمل و بردباری. ( ناظم الاطباء ) :. . . مهلتی و توقفی باشد تا وی این حاصل را بدهد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 123 ) . گفتم اگر چاره نیست از زدن ، خلوتی باید تا نیکو دو فصل سخن گویم و توقفی در زخم ایشان ، پس از آن فرمان خداوند باشد. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 167 ) .
... [مشاهده متن کامل]

ایسته

توقف: همتای پارسی این واژه ی عربی، اینهاست:
اَبسیز ( سغدی: اپسِذ apseż )
انچا ancā ( سغدی: ancāy )

moratorium on sth
توقف رسمی

درنگ افتادن ؛ درنگ شدن. تأخیر شدن. ( یادداشت مؤلف ) :
درنگ از بهر آن افتاد در راه
که تا از شغلها فارغ شود شاه.
نظامی.

ایست، ماندن، درنگ، وقفه، بند، لنگ، مکث، اطراق، اقامت کردن، توقف کردن، درنگ کردن، ایستایی، رکود، سکون، فترت

ایست، درنگ، ایستادن، بازایستادن، واایستادن، درجا ماندن، از جنبش باز ماندن، بازداشتن
واژه ی از ریشه عربیِ �توقف� در پارسی، بسته به جُستار و نیز کاربرد کارواژه ی همراه با آن از آرش های گوناگون نزدیک به یکدیگری برخوردار است.

ایستایش

توقف: [اصطلاح حقوق]در حقوق تجارت به معنی ورشکستگی استعمال می شود.