توضیح

سپاسگزار می شوم، اگر دوستانی که شناخت و آگاهی دارند، مرا راهنمایی بفرمایند.

وگمانم استادان کنونی زبان پهلوی در خواندن خط پهلوی اندکی ریزه کاری ها را در نیافته اند و این ویستر خواندن ها پدید امده - چیزهای دگر هم هست که جای ان نیست بجارم - همین که ویجار میخوانند وجار و بجار گجار و گزاره تا کنون در هرمزگان و بلوچستان رواج دارد و بلوچی انچنان با پهلوی همگون است که گویی همان پهلوی نوشتاری زمان بهرام گور را میگویند شگفت اور است -
- البته این ای گفتن د نزد گوران هوراماد و پاره ای دیلمیان رواج داشت و نه همه - مانند دل را دیل و یا زیر و ژیر
- و در پایان انکه گ - و - غ - ی جای هم مینشستند و در یک گروه دیگر گ - ی - ج جای هم می نشستند - و در یک گروه دگر گ - و - ب جای هم میشدند - و در یک گروه دگر ب - و - م - جای هم مینستند و در نام گشتاسب وشتاسپ بشتاسپ مشتاسپ میشتاسپ ویشتاسپ امده - و گیشتاسپ و بیشتاسپ نداریم و غشتاسپ هم امده - از همین پیداست که این کشیدن اوا تنها در دو گویش انهم در بخشی از انان بوده چرا که مشتاسپ و وشتاسپ هم بوده -
بجار = معرفی وتوضیح است
این جانشینیها تا کنون هم رواج دارند و تنها ما دقت نمیکنیم و نمیخواهیم دقت کنیم برای نمونه گنج ونج منج بنج تا کنون در روستاهای فارس جای هم مینشینند زنبور است - و البته در شیراز وروستاهای فارس ۹۰ ٪ - گ - ها را به ی میگردانند - اکنون به هرکدام شیرازی ها بگوییم میگویند نه می ای دی دییی بیذار =مگه - اگه - دگه - دیگه - بگذار - به اگر هم میگوییند ایر - - اگر - هرگاه بخواهند خیلی روی حرفها تاکید کنند شاید بگوید - من خودم انجا بزرگ شدم کمتر میگوییم -
نزد بختیاریها و پهلوی اذری هم بوده مانند بنیر بنگر - نزد بختیاریها
مییر = مگیر نزد پهلوی اذری - در نوشته های بیشماری دیدم
باز در کهکیلویه و ممسنی بیشنه د ها به ی میگردند - حتی در نامهای عربی چون احمد - احمی - بایه باید - بادا را بایَ - ندارم را نیارم - هر دی که حرف پیشینش صدا دار باشد بی برو برگرد یمیشود -
البته اینها ریشه کهنی دارد در پارسی دری نوشتاری هم دیده میشود مانند تگر - تیر - یا ماده مایه یا داده - دایه داد و دای هم هست

#پیشنهاد_شخصی
‎#پارسی دوست
( البته پیشتر برای �توضیح� و جداشده های آن از سغدی برابر آورده ام. ولی گفتم این پیشنهاد را هم بنویسم، شاید کسی از این پیشنهاد خوشش آمد. سرانجام باید دید کدام بیشتر پسندیده می شود )

( ویزاردن=توضیح دادن ) نیز به ( گُزاردن ) بدل گشت.

برگرفته از یادداشتی در پیوند زیر:
ب. الف. بزرگمهر هفتم فروردین ماه ۱۴۰۰
https://www. behzadbozorgmehr. com/2021/03/blog - post_508. html
چیزی که گفتی کمی بیش تر باز کن، ببینم ( کاربرد گسترده در زبان گفتاری که می تواند بخوبی بزبان نوشتاری نیز گسترش یابد و واژه های ناشایست از ریشه عربی یا دیگر زبان های بیگانه را از زبان پارسی بیرون براند ) .