تمر هندی

خاستگاه این گیاه مناطق استوایی قارهٔ آفریقا است. میوهٔ این درخت به شکل لوبیایی درشت و قهوه ای و ترش مزه و سرشار از قند است.
تمر هندی در میان ساکنین ماداگاسکار درختی مقدس و پادشاه درختان تلقی می شود.
خاستگاه
خاستگاه تمر هندی مناطق استوایی قارهٔ آفریقا است و امروزه نیز این گیاه در کشورهای سودان، کامرون، نیجریه و تانزانیا و بلوچستان ایران به صورت خودرو می روید. تمر هندی صدها سال پیش از طریق کشتی به شبه جزیرهٔ هند نیز منتقل شد و در آن جا پرورش یافت. پس از آن، این گیاه در سراسر مناطق گرمسیری آفریقا و آسیای شرقی، از جمله تایوان و حتی برخی نواحی چین پخش شد.
این گیاه برای نخستین بار در هند، توسط گیاه شناسان اروپایی با نام Tamarindus indica توصیف گشت. ریشهٔ این واژه از نام عربی این میوه گرفته شده و به معنای خرمای هندی می باشد.
در قرن شانزدهم تمر هندی توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به آمریکای لاتین نیز صادر شد و در کشورهایی چون مکزیک، هندوراس و گواتمالا پرورش یافت. امروزه این گیاه بخش مهمی از رژیم غذایی ساکنین این مناطق را تشکیل می دهد.
مشخصات
درخت تمر هندی بین ۱۰ تا ۲۰ متر طول دارد. رشد این گیاه کُند، ولی عمر آن بسیار طولانی است. تمر هندی در خاک های رسی، ماسه ای، ابلیزی و اسیدی به خوبی رشد می کند. این درخت مخصوص مناطق حاره بوده و به سرما حساس است، اما مقاومت بالایی دربرابر خشکی و باد دارد.
برگ های این درخت همیشه سبز و به رنگ سبز روشن هستند. برگ ها مرکب بوده به صورت فراهم قرار گرفته اند.
Tamarind
Leguminous tree bearing edible fruit
Tamarind ( Tamarindus indica ) is a leguminous tree bearing edible fruit that is probably indigenous to tropical Africa. The genus Tamarindus is monotypic, meaning that it contains only this species. It belongs to the family Fabaceae